BC Cygni (BC Cyg, HIP 100404, BD + 37 3903) — црвен суперџин и пулсирачка променлива ѕвезда од спектрален тип M3.5Ia во соѕвездието Лебед.

BC Лебед
BC Лебед се гледа како црвена ѕвезда (заокружена). Светлата ѕвезда во центарот е γ Лебед и север е на десно.
Автор: Ерик Ларсен
Податоци од набљудување
Епоха J2000      Рамноденица J2000
Соѕвездие Лебед
Ректасцензија 20ч 21м &1000000000000385500000038,55с
Деклинација 37° 31′ &1000000000000058900000058,9″
Прив. величина (V) 9,0 - 10,8[1]
Особености
Спектрален тип M3,5 Ia[2] (M2 - M5[3])
B−V Боен показател +3,13 - +3,21[3]
Променлив тип SRc[2]
Астрометрија
Оддалеченост1,230[3] пс
Апсолутна величина (MV)−7,71[4]
Податоци [3]
Маса19 M
Податоци
Minimum (1900)
Полупречник1.553 R
Сјајност145.000 L
Температура2.858 K
Податоци
Максимум (2000)
Полупречник856 R
Сјајност112.000 L
Температура3.614 K
Други ознаки
BC Cyg, HIP 100404, HV 3339, BD+37°3903, IRAS 20197+3722, 2MASS J20213855+3731589
Наводи во бази
SIMBAD— податоци

Се смета дека е шлен на здружението Лебед OB1, а со тоа во растуреното јато Беркли 87,2 што пак значи дека е на растојание од 1.500 парсеци (4.890 светлосни години) од Сончевиот Систем; сепак, според мерењата на паралаксата од страна на сателитот Хипаркос (1,20 милилачнисекунди). Таа е на помалку од степен северно од друг иот променлив црвен суперџин, BI Лебед.

За BC Лебед е пресметано дека има температура од 2.858 до 3.614 K и да се менува по сјаност од 112.000 до 145.000 L. Големината при неговота најсјајна и најладна состојба полупречникот е пресметан дека изнесува 1.553 R споредено со 856 R во најжешката и најтемната. Станува збор за една од најголемите познати ѕвезди. Доколку се постави на местото на Сонцето, нејзината фотосфера ќе ја надмине и орбитата на Јупитер доколку се земе предвид најголемиот полупречник 1,553 R. Со маса од околу 19 M, е пресметано дека загубата на ѕвездената маса, како прашина, и гас годишно изнесува 3,2⋅10-9 M. Ова маса укажува на фактот дека оваа ѕвезда најверојатно ќе го заврши својот живот како супернова.

Сјајноста на BC Лебед се менува според привидна светлосна величина +9,0 и +10,8 со период од 720 ± 40 дена.[1] Помеѓу 1900 и 2000 година забележано е зголемување просечената сјајност за 0,5 величини.[3]

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. 1,0 1,1 Kiss, L. L.; Szabó, Gy. M.; Bedding, T. R. (2006). „Variability in red supergiant stars: Pulsations, long secondary periods and convection noise“. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 372 (4): 1721. arXiv:astro-ph/0608438. Bibcode:2006MNRAS.372.1721K. doi:10.1111/j.1365-2966.2006.10973.x.
  2. 2,0 2,1 Samus, N. N.; Durlevich, O. V.; и др. (2009). „VizieR Online Data Catalog: General Catalogue of Variable Stars (Samus+ 2007-2013)“. VizieR On-line Data Catalog: B/gcvs. Originally published in: 2009yCat....102025S. 1. Bibcode:2009yCat....102025S.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Turner, David G.; Rohanizadegan, Mina; Berdnikov, Leonid N.; Pastukhova, Elena N. (2006). „The Long-Term Behavior of the Semiregular M Supergiant Variable BC Cygni“. The Publications of the Astronomical Society of the Pacific. 118 (849): 1533. Bibcode:2006PASP..118.1533T. doi:10.1086/508905.
  4. Levesque, Emily M.; Massey, Philip; Olsen, K. A. G.; Plez, Bertrand; Josselin, Eric; Maeder, Andre; Meynet, Georges (2005). „The Effective Temperature Scale of Galactic Red Supergiants: Cool, but Not As Cool As We Thought“. The Astrophysical Journal. 628 (2): 973. arXiv:astro-ph/0504337. Bibcode:2005ApJ...628..973L. doi:10.1086/430901.