Шеширот на професорот Коста Вујиќ (филм од 2012)

Шеширот на професорот Коста Вујиќ е српски филм од 2012 година.[1] Го режирал Здравко Шотра според романот „Шеширот на професорот Коста Вујиќ “ од Милован Витезовиќ, со Александар Берчек во улогата на професорот Коста Вујиќ .[2]

„Шеширот на професорот Коста Вујиќ“
РежисерЗдравко Шотра
ПродуцентЗоран Јанковиќ
СценаристМилован Витезовиќ
Здравко Шотра
Главни улогиАлександар Берчек
Милош Биковиќ
Александар Радојичиќ
Љубомир Булајиќ
Бранимир Брстина
Драган Јовановиќ
Жанркомедија
МузикаЖељко Јоксимовиќ
КинематографијаВеселко Крчмар
МонтажаПетар Путниковиќ
Времетраење121 мин
ЗемјаСрбија Србија
Јазиксрпски

Филмот е римејк на истоимената ТВ драма од 1971 година, во режија на Владимир Андриќ, додека улогата на професор Вујиќ мајсторски ја одиграл Павле Вуисиќ, а во улога на ученици се појавуваат цела плејада млади глумци, денес доајен на српската глума.

Својата улога во овој филм Александар Берчек му ја посветил на Павле Вуисиќ.

Филмот ја имал својата премиера во Белград на 1 февруари 2012 година.[3]

Синопсис

уреди

Ова е приказна за неверојатниот професор по германски јазик Коста Вујиќ и матурантите на Првата машка гимназија, учебна 1885/1886 година во Белград, на кој присуствуваат Михаило Петровиќ Мика Алас, Јован Цвијиќ, Павле Поповиќ, Јаша Продановиќ и многу други познати личности кои одбележаа цела ера како академици, професори, министри, политичари... Ликот на Коста Вујиќ, кој го игра Александар Беречек, бил ексцентричен професор, добронамерен поединец и хедонист, педагог од посебен вид на уште поексцентрични ученици, ученици на Првата белградска гимназија, а настаните од тоа време се значајно опишани.[4]

Омилената реченица на професорот Вујиќ „све мангуп до мангупа“ е онаа што ја изговорал кога со љубов ги прекорувал. Тоа е клас за гордоста на Србија што ја изградил српската тогашна историја, а и нивната основа. Тоа е голема заслуга на професорот Коста Вујиќ, кој за разлика од директорот на училиштето и другите професори сфатил дека на последниот час што го води нема безгрижна мангупарија, туку голема надеж и идна среќа на Србија, надеж претставена од неговите ученици кои веќе биле засадени костени на Теразије и јаболкници во Кнез Милошева, бидејќи нивниот одделенски раководител бил голем поддржувач на таквото разубавување на Белград. Бил ексцентрик и гурман од една страна, но од друга знаел дека има добри ученици и потенцијално вистински и добри луѓе, што му било поважно од исфрлање на спартанската дисциплина на тамошните училишта.[3]

Улоги

уреди
Глумец Улога
Александар Берчек Професорот Коста Вујиќ
Милош Биковиќ Михаило Петровиќ-Алас
Александар Радојичиќ Милорад Митровиќ
Љубомир Булајиќ Јован Цвијиќ
Андрија Даничиќ Јаков Јаша Продановиќ
Матеја Поповиќ Павле Поповиќ
Бранимир Брстина Професор Зечевиќ
Драган Јовановиќ Професор по војна обука Станиќ
Војин Четковиќ Директор Ѓура Козарац
Иван Босиљчиќ Професор Мокрањац
Предраг Ејдус Професор по француски јазик
Зоран Цвијановиќ Професор по математика Стојковиќ
Тамара Алексиќ Ќерка на министерот Мирјана Маринковиќ
Весна Чипчиќ Сопруга на министерот
Марко Бачовиќ Министер Маринковиќ
Драгомир Чумиќ Господин Милосављевиќ
Младен Совиљ Василије Симиќ
Урош Јаковљевиќ Бранислав Рајиќ
Никола Ранѓеловиќ Љубомир Стојановиќ
Давор Перуновиќ Велимир Стојановиќ
Стеван Пиале Васиќ
Миодраг Радовановиќ Сопственикот Ивковиќ
Игор Ѓорѓевиќ Капетан Мишиќ
Бранко Јериниќ каменорезач Крунослав

Наводи

уреди
  1. „Шешир професора Косте Вујића“. Филмски центар Србије. Архивирано од изворникот на 2021-04-12. Посетено на 3 февруари 2021.
  2. „Шешир професора Косте Вујића“. Мој Тв. Посетено на 4 февруари 2020.
  3. 3,0 3,1 „„Шешир професора Косте Вујића": Све мангуп до академика“. Печат. Посетено на 4 февруари 2020.
  4. „Шешир професора Косте Вујића“. Тв Профил. Посетено на 4 февруари 2020.

Надворешни врски

уреди