Сценска крв

Сценска крв, театарска крв или лажна крв ― сè што е користено како замена за крв во театарските или филмските изведби. На пример, во индустријата за специјални ефекти, кога режисерот треба да симулира глумец кој е застрелан или исечен, може да се користат широк спектар на хемикалии и природни производи. Најчеста е црвената боја за храна, често во мали балони заедно со експлозивни направи наречени кеси.

Потекло

Алфред Хичкок користел Bosco Chocolate Syrup како лажна крв во неговиот трилер „Психо“ од 1960 година.^[1] Бидејќи филмот беше црно-бел, бојата беше помалку важна од конзистентноста.

Причини за употреба

Постојат многу причини за замена за вистинска крв во филмската индустрија, како што се етичките и санитарните грижи и загриженоста за емоционалната благосостојба на глумците. Исто така, вистинската склоност на крвта да се коагулира и брзо се зацврстува ја прави несоодветна за повторени земања без освежување; подолготрајната вискозност на стадиумската крв ја олеснува работата на сетот.

Вообичаен рецепт

Испукани кеси на костим истураат лажна крв што содржи вода, сос од цреша, црвена боја за храна и замаглувач.

Лажната крв воглавно се состои од следново во различни соодноси:^[2]

Пченкарен сируп (или обичен сируп) како основа
Течност за миење садови за спречување на правење дамки
Замаглувач, на пр. титаниум диоксид за да се направи крвта непроѕирна
Црвена прехранбена боја како главна боја
Сина боја за храна за затемнување на тонот
Вода, разредете до саканата густина

Кечап, чоколаден сируп и сос за прелив од цреши/јагоди (за потемнување, додадете цврсти „парчиња“ на текстурата и зголемување на вискозноста) се исто така вообичаени состојки. Повеќето рецепти можат да предизвикаат дамки, па затоа гардеробата треба да се измие што е можно поскоро.

Кенсингтон Гор

„Кенсингтон Гор“ (игра на зборови на лондонското место и улица) бил заштитен знак за лажна крв што користена во филмовите и во театарот. Тоа било произведено од пензиониран британски фармацевт, Џон Тингејт или Тајнгејт, во текот на 1960-тите и 1970-тите, во селото Аботсбери, Дорсет. Достапни биле многу варијанти на крв, со различни степени на вискозност, нијанси и текстури. Од смртта на Тингејт, името „Кенсингтон Гор“ станало општ поим за сценска крв.^[3]^[4] Кенсингтон Гор бил искористен во филмот „Сјаење“.^[5]^[6]

Други употреби

Имитација на сечење со вештачка крв направена од железо(III) хлорид и калиум тиоцијанат.

Театарската крв има и други примени освен нејзината употреба во филмската индустрија.

Науката за судско вештачење за анализа на шаблоните на дамки од крв користи сценска крв или понекогаш крв од крава во макетни сцени на злосторството кога вежба нови иследници.^[7]

Уметноста на мулажа користи театарска крв при примена на лажни повреди за целите на обука на тимови за одговор при итни случаи и друг медицински и воен персонал.

Театарската крв исто така популарно е користена во костими за Ноќта на вештерките за прикажување на повреди, рани од истрел/убоди или специјални ефекти за целите на козметичката забава. Користена и во одредени игри со улоги во живо со хорор тематика.

Поврзано

Наводи

↑ Seckel, Al. Masters of Deception: Escher, Dali & the Artists of Optical Illusion. Sterling Publishing Co., Inc. стр. 200. ISBN 1-4027-0577-8. Посетено на 22 февруари 2023.
↑ How Fake Blood Is Made For Movies | Movies Insider (англиски), Посетено на 22 февруари 2023
↑ Smith, Gary A. (3 септември 2015). Uneasy Dreams: The Golden Age of British Horror Films, 1956-1976 (англиски). McFarland. ISBN 978-1-4766-0530-2.
↑ Jackson, Kevin (1998). The Language of Cinema (англиски). Carcanet. ISBN 978-1-85754-232-5.
↑ Denham, Jess (2 ноември 2015). „The Shining: 7 things you never knew about the classic horror film according to the Grady twins“. The Independent. Independent Digital News & Media. Архивирано од изворникот на 14 октомври 2020. Посетено на 22 февруари 2023.
↑ Finn, Natalie (23 мај 2020). „Blood in the Gutters, 127 Takes and the Twins Then and Now: 40 Haunting Secrets About The Shining“. E!. NBCUniversal. Архивирано од изворникот на 10 јуни 2020. Посетено на 22 февруари 2023.
↑ Forensics Biology course description, see footnote at bottom (PDF)

Надворешни врски

Архивирано на 12 април 2016 г.

[1] Seckel, Al. Masters of Deception: Escher, Dali & the Artists of Optical Illusion. Sterling Publishing Co., Inc. стр. 200. ISBN 1-4027-0577-8. Посетено на 22 февруари 2023.

[2] How Fake Blood Is Made For Movies | Movies Insider (англиски), Посетено на 22 февруари 2023

[3] Smith, Gary A. (3 септември 2015). Uneasy Dreams: The Golden Age of British Horror Films, 1956-1976 (англиски). McFarland. ISBN 978-1-4766-0530-2.

[4] Jackson, Kevin (1998). The Language of Cinema (англиски). Carcanet. ISBN 978-1-85754-232-5.

[5] Denham, Jess (2 ноември 2015). „The Shining: 7 things you never knew about the classic horror film according to the Grady twins“. The Independent. Independent Digital News & Media. Архивирано од изворникот на 14 октомври 2020. Посетено на 22 февруари 2023.

[6] Finn, Natalie (23 мај 2020). „Blood in the Gutters, 127 Takes and the Twins Then and Now: 40 Haunting Secrets About The Shining“. E!. NBCUniversal. Архивирано од изворникот на 10 јуни 2020. Посетено на 22 февруари 2023.

[7] Forensics Biology course description, see footnote at bottom (PDF)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]