Симнување од крстот

Симнување од крстот (грчки: Ἀποκαθήλωσις, Апокателоза) — иконографска тема од Страдањата Христови по неговото распнување, а пред неговото оплакување. Во византиската уметност темата станала популарна во IX век, а на Запад од X век. Симнувањето од крстот е 13-та станица на крстот, а воедно е и шестата од седумте таги на Пресвета Богородица.

Други фигури кои не се споменати во евангелијата, а кои често се вклучени во приказите на оваа тема го вклучуваат Јован Евангелистот, кој понекогаш е прикажан како ја придржува Марија што се онесвестила (како во делото подолу од Рожие ван дер Вејден) и Марија Магдалена. Евангелијата споменуваат недефиниран број жени што го гледаат распнувањето, вклучувајќи ги и Трите Марии, (Марија Саломе се споменува во Марко 15 (Марко 15:40 )), а исто така и дека Дева Марија и Марија Магдалена го виделе погребот (Марко 15:47). Често се прикажани овие и други жени и неименувани машки помагачи.^[1]

Развој на сликата

Понтормо . Симнувањето од крстот. 1525–1528.

Питер Пол Рубенс . Симнувањето од крстот. 1612–1614.

Дури и во раните прикази, поединостите и поставката на композицијата, а особено положбата на Христовото тело, се разновидни. Сцената обично била вклучена во средновековните циклуси за Животот или Страдањата Христови, помеѓу Распнувањето и Погребението Христово. Оплакувањето Христово, или Пиета, кое го прикажува Христовото тело што го држи Марија, може да се постави помеѓу овие две и е вообичаена како индивидуална слика, особено во вајарството. Носењето на телото, што го прикажува носењето на телото Христово до неговиот гроб и Помазанието на Христовото тело, што го прикажува телото поставено одозгора на гробот се други сцени што може да се прикажат. Ова последното е особено важно во православната уметност, каде што е прикажано на плаштаницата.

Со ренесансата темата станала популарна за олтарни живописи, делумно поради предизвиците на композицијата и соодветноста на нејзиниот вертикален облик. Маниристичката верзија на Росо Фјорентино обично се смета за негово најважно дело, а олтарната слика на Понтормо е можеби неговото најамбициозно дело. Темата била насликана неколку пати и од Рубенс и од Рембрант, кој повторил една од неговите слики (сега во Минхен) во голем печат, неговата единствена гравура, а изработил и два други бакрописи на темата.

Избрани примери

Симнување на Христос, (околу 1433) од Фра Анџелико, во Националниот музеј на Сан Марко, Фиренца .
Симнување од крстот (околу 1435) од Рожие ван дер Вејден, во Музео дел Прадо, Мадрид.
Симнување од крстот, Филипино Липи, завршено околу 1506 година, од Пјетро Перуџино, во Галеријата на Академијата на Фиренца (Галерија на Академијата во Фиренца).
Симнување од крстот (1521) од Росо Фјорентино во Пинакотека во Волтера.
Симнување од крстот (1528) од Понтормо во капелата Капони на црквата Санта Фелисита, Фиренца.
Симнување на Христос (1545) од Бронзино во Палацо Векио, Фиренца.
Симнувањето од крстот (1612-1614), од Рубенс, во катедралата на Пресвета Богородица, Антверпен
Симнување од крстот (1995–1996), од Дејвид Фоли, сега во капелата Исус, црквата Свети Андреј, Викфорд, Есекс.

Галерија

Симнување од крстот, 14 век, масло на дрво, Италија
Симнување од крстот. Ерменски ракопис. Евангелието на Даниел од Уран, 1463.
Симнување од kрстот, икона од 15 век
Рембрант.Симнувањето од крстот. 1634.
Симнување од крстот (Ставракис)1729–1786
Спомен прозорец на Едвард Стот одРоберт Енинг Бел(1919)
Симнување од крстот, од Констанс ЛаБуито Дрејк (1962),Црква на добриот овчар (Розмонт, Пенсилванија)