Римска гробница (Силистра)


Римска гробница во Силистра (бугарски: Римска гробница в Силистра) ― староримска гробница во градот Силистра во североисточна Бугарија. Римската гробница која датира од средината на 4 век од нашата ера е најдобро зачуваниот архитектонски споменик на римскиот град Дуросторум. Гробницата се смета за „еден од најистражуваните и најдискутираните споменици на доцноантичката уметност во Бугарија“ и на Балканот,[1] што во голема мера се должи на квалитетот и обемот на внатрешните фрески.

Римска гробница во Силистра
Локално име
Римска гробница в Силистра
Надворешен поглед на Римската гробница Силистра
ТипСтароримска гробница
МестоположбаСилистра, Бугарија
Координати44°06′36″N 27°16′15″E / 44.110119° СГШ; 27.270892° ИГД / 44.110119; 27.270892
Изграденсредина на 4 век н.е.
Мрежно местоРегионален историски музеј Силистра

Историја

уреди

Иако влијанието на христијанството дошло до Силистра дотогаш, Римската гробница е јасно пример за паганска уметност нарачана од пагански сопственик. Така, се смета дека е веројатно дека тоа му претходи на прогонувањето на римското паганство од страна на Теодосиј I. Нејзината изградба, исто така, најверојатно и претходела на готската инвазија на Дуросторум од 376–378 година, што предизвикало големи превирања во градот. Инвазијата можеби предизвикала семејството на мајсторот прикажано во гробницата да избега од градот, објаснувајќи го недостатокот на погребувања во гробницата.[2] Во секој случај, гробницата мора стилски да се припише на IV век и конкретно на владеењето на Теодосиј I.[3]

Римската гробница била случајно откриена во 1942 година во јужните предградија на Силистра, главен град во Јужна Добруџа на бреговите на Долниот Дунав. Силистра неодамна била предадена од Романија назад на Бугарија како дел од Договорот од Крајова од 1940 година. Од 1984 година, Римската гробница во Силистра е на пробната листа на светско наследство на УНЕСКО.[4]

Архитектура и фрески

уреди
 
Фреска на која е прикажана слугинка која носи подароци на семејството на господарот

Камената гробница има единечна погребна комора и е со димензии 3.30 м на 2.60 м. Има ориентација запад-исток, со влезот на источниот ѕид и полуцилиндричен свод од тули.[5] Сместено е среде урнатините на некропола од доцноантичко време во која имало и други слични градби.[3]

Керамичките чинии, во правоаголна форма и насликани со техника на фреско-секо, го покриваат целиот под. За разлика од повеќето други познати римски гробници од периодот на Балканот, целата внатрешност е покриена со повеќебојни мурални слики. На северниот, јужниот и источниот ѕид има поворка од слуги,[5] додека фреските на западниот ѕид, директно спроти влезовите, ги прикажуваат господарот и неговата сопруга.[6]

Фризот што се протега по ѕидовите на гробницата содржи 11 панели на кои се прикажани портрети на машки и женски робинки кои носат разни подароци и облека на господарите.[3][4] Поворката тече од двете страни на централниот панел што ги прикажува мајсторите, обезбедувајќи симетрична композиција. Декорацијата на гробницата вклучува и сцени со лов, свеќници, растенија и животни, вклучувајќи пауни и гулаби.[3] Севкупно, извонредното ниво на зачувување на декорацијата и квалитетот на муралните слики ја прават гробницата „уникатен пример за уметност и живот“ во надворешните региони на Римската Империја за време на турбулентниот 4 век.[4]

Римската гробница Силистра се наоѓа на пресекот на улиците „Седми Септември“ и „Бојка Војвода“ во градот. Од 2016 година, може да се прошета само по претходна резервација во Регионалниот историски музеј Силистра.[7]

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. Atanasov, p. 447.
  2. Atanasov, p. 451.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Henning, Joachim (2007). Post-Roman Towns, Trade and Settlement in Europe and Byzantium: Byzantium, Pliska, and the Balkans. Walter de Gruyter. стр. 84–85. ISBN 978-3110183573.
  4. 4,0 4,1 4,2 „The late ancient tomb of Silistra“. UNESCO. Посетено на 23 January 2016.
  5. 5,0 5,1 Atanasov, p. 448.
  6. Atanasov, p. 449.
  7. „Римска гробница“ (бугарски). Регионален исторически музей. Архивирано од изворникот на 2020-02-26. Посетено на 23 January 2016.