Полска/Грчка желка
Полската желка (Testudo graeca), исто така позната како Грчка желка,[1] е вид на желка од фамилијата Testudinidae . Testudo graeca е еден од петте видови средоземни желки ( родови Testudo и Agrionemys ). Останатите четири видови се Ридска желка (T. hermanni), Египетската желка (T. kleinmanni), Маргиналната желка (T. marginata) и Руската желка ( A. horsfieldii ). Полската желка е животно со долг животен над 125 години, во некои непроверени извештаи и до 200 години.[3]
| Полска/Грчка желка | |
|---|---|
| Научна класификација [ у ] | |
| Непознат таксон (попр): | Полска/Грчка |
| Вид: | Полска/Грчка желка |
| Научен назив | |
| Полска/Грчка желка | |
| Greek tortoise Temporal range:
| |
|---|---|
| Photographed in Greece | |
Scientific classification 
| |
| Kingdom: | Animalia |
| Phylum: | Chordata |
| Class: | Reptilia |
| Order: | Testudines |
| Suborder: | Cryptodira |
| Superfamily: | Testudinoidea |
| Family: | Testudinidae |
| Genus: | Testudo |
| Species: | T. graeca
|
| Binomial name | |
| Testudo graeca | |
| Note allopatric ranges of "Maghreb" (T. g. graeca) and "Greek" (T. g. ibera) populations | |
| Synonyms[2] | |
|
List
Linnaeus, 1758
Linnaeus, 1758
— Merrem, 1820
A.M.C. Duméril & Bibron, 1835
Kercado, 1835 (ex errore)
Bennett, 1836
— Gray, 1873
— Mertens, 1946
Nutaphand, 1979 (ex errore)
Highfield & Martin, 1989 (ex errore)
— Highfield, 1990
Ballasina, 1995 (nomen nudum)
— Artner, 1996
Weissinger, 1987
— Highfield, 1990
— David, 1994
— Vetter, 2002
Ferri, 2002 (ex errore)
Perälä, 1996
— Zwartepoorte, 2000
— Bour, 2002
— Artner, 2003
Chkhikvadze, 1989 (nomen nudum)
Chkhikvadze & Bakradze, 1991
Chkhikvadze & Bakradze, 1991 (ex errore)
— Vetter, 2002
— Bour, 2002
Pallas, 1814
Boulenger, 1921
— Bour, 2002
— Artner, 2003
Pieh & Perälä, 2002
— Vetter, 2002
Stettner, 2004 (ex errore)
Bodenheimer, 1935
— Mertens, 1946
— David, 1994
— Artner, 2003
Pallas, 1814
— Brandt, 1852
Blyth, 1853 (ex errore)
— Wussow, 1916
Călinescu, 1931
— Mertens, 1946
— Gmira, 1993
— David, 1994
Pieh & Perälä, 2004
— Perälä, 2004
Pieh & Perälä, 2004
— Perälä, 2004
Highfield & Martin, 1989
Highfield, 1990
— Welch, 1994
— Artner, 1996
— Artner, 1996
Chkhikvadze & Tuniyev, 1986
— Highfield, 1990
— David, 1994
Paull, 1997 (ex errore)
— Vetter, 2002
Chkhikvadze, 1989 (nomen nudum)
Chkhikvadze & Bakradze, 2002
— Danilov & Milto, 2004
Perälä, 2002
— Artner, 2003
Pieh, 2001
— Vetter, 2002
Forsskål, 1775
Forsskål, 1831 (nomen nudum)
Forsskål, 1831 (nomen nudum)
Forsskål, 1835 (nomen nudum)
— Wermuth, 1958
— David, 1994
— Artner, 2003
Nikolsky, 1896
— Mertens, 1946
— Gmira, 1993
— David, 1994 | |
Географски опсег
уредиГеографскиот опсег на полската желка ги вклучува Северна Африка, Јужна Европа и Југозападна Азија . Распространета е на брегот на Црното Море на Кавказот (од Анапа, Русија, до Сухуми, Абхазија, Грузија, на југ), како и во други региони на Грузија, Ерменија, Иран и Азербејџан .
Еволуција
уредиНајстариот познат дефинитивен фосил е од раниот плиоцен во Грција,[4] но примероците наведени како Testudo cf.graeca се познати од доцниот и средниот миоцен во Грција и Турција.[5][6]
Одлики
уредиПолската желка (T. g. ibera) често се меша со Ридската желка (T. hermanni). Сепак, забележливите разлики им овозможуваат да се разликуваат.
| Полска желка | Ридска желка |
|---|---|
| Големи симетрични ознаки на врвот на главата | Само мали лушпи на главата |
| Големи лушпи на предните нозе | Мали лушпи на предните нозе |
| Неподелен карапас над опашката | Карапусот на опашката речиси секогаш поделен |
| Забележителни спарси на секое бедро | Нема спарси |
| Изолирани флеки на ’рбетот и плочите на ребрата | Изолирани флеки само на ’рбетните плочи |
| Темна централна дамка на долната страна | Две црни ленти на долната страна |
| Школка малку издолжена правоаголна | Овална форма на школка |
| Широко испружени ’рбетни плочи | Мали ’рбетни плочи |
| Подвижни задни плочи на долната страна | Фиксирани плочи на долната страна |
| Нема поттик за опашка | Опашката носи поттик на врвот |
Подвидови
уреди
Поделбата на подвидови е тешка и збунувачка. Со оглед на нивниот огромен опсег на три континенти, различните терени, клими и биотопи се создадале огромен број на сорти, при што постојано се откриваат нови подвидови. Во моментов се објавени најмалку 20 подвидови:
- Т. g. graeca (Северна Африка и Јужна Шпанија)
- Т. g. soussensis (Јужен Мароко)
- Т. g. marokkensis (Северно Мароко)
- Т. g. nabulensis - туниска желка (Тунис)
- Т. g. cyrenaica (Либија)
- Т. g. ibera (Турција)
- Т. g. armeniaca - ерменска желка (Ерменија)
- Т. g. buxtoni (Касписко Море)
- Т. g. terrestris (Израел/Либан)
- Т. g. zarudnyi (Иран/Азербејџан)
- Т. g. whitei (Алжир)
- Т. g. floweri (Јордан)
Овој нецелосен список ги покажува проблемите во поделбата на видот на подвидови. Разликите се првенствено во големината и тежината, како и бојата, која се движи од темно кафеава до светло жолта, и видовите на флеки, кои се движат од еднобојни до многу дамки. Исто така, свиткувањето на рабовите на нивните карапаси се движи од минимално до изразено. За да не се изгубиме во бројот на подвидови, неодамна, неколку желки претходно класифицирани како T. graeca се доделени на различни видови, па дури и на различни родови .
Генетското богатство на T. graeca се покажува и во неговото вкрстување. Желките од различни групи често се парат, создавајќи потомство со многу различни форми и бои. Можеби најдоброто средство за идентификација за иднината е едноставно местото на потекло.
Најмалата, а можеби и најубавата од подвидот е туниската желка . Има особено светла и впечатлива боја. Сепак, ова се и најчувствителните желки од овој вид, па затоа не можат да се чуваат на отворено во умерена клима, бидејќи студените и дождливи лета брзо предизвикуваат разболување на животните. Тие исто така не се способни за долга хибернација .
На другата крајност, животните од североисточна Турција се многу робусни, како што е ридската желка. Најголемите примероци потекнуваат од Бугарија . Пријавени се примероци од 7 килограми. За споредба, туниската желка има максимална тежина од 0,7 кг (1,5 lb). T. graeca е исто така тесно поврзана со маргиналната желка ( T. marginata ). Двата вида можат да се вкрстуваат, создавајќи потомство способно за репродукција.
Пол
уредиМажјаците од T. graeca се разликуваат од женките во шест главни точки. Прво, тие се генерално помали. Нивните опашки се подолги од женките и се стеснуваат рамномерно до одредена точка, а отворот на клоакалот е подалеку од основата на опашката. Долната страна е малку закривена, додека женките имаат рамна обвивка на долната страна. Задниот дел на машкиот капак е поширок отколку што е долг и задните плочи на карапасот често се наведнуваат нанадвор.
Парење и репродукција
уреди
Кај полската желка веднаш по будењето од хибернација, започнува инстинктот за парење. Мажјаците ги следат женките со голем интерес, ги опкружуваат, ги гризат во екстремитетите, ги удираат. За време на копулацијата, мажјакот ја отвора устата, покажувајќи го црвениот јазик и испуштајќи звуци на чкрипење.
За време на парењето, женката стои во место, прицврстувајќи се со предните нозе, движејќи го предниот дел од телото лево и десно во истиот ритам како и извиците на мажјакот. Едно успешно парење ќе и овозможи на женката да несе јајца повеќе пати. Кога се размножуваат во заробеништво, паровите женки и мажјаци мора да се чуваат одвоени.
Една или две недели пред несењето на јајцата, животните значително се вознемируваат, се движат наоколу за да мирисаат и копаат во почвата, дури и да ја вкусат, пред да го изберат идеалното место за несење јајца. Еден или два дена пред поставувањето на јајцето, женката се однесува агресивно, доминантно качувајќи друго животно како за копулација и го испушта истиот звук на чкрипење што мажјакот го произведува за време на копулацијата. Целта на ова однесување е да се произведе почит во заедницата на желките, така што женката нема да биде вознемирувана од другите за време на несењето јајца. Понатамошните детали за однесувањето на несењето јајца се исти како оние што се детализирани за маргиналната желка.
Трговија
уредиПолската желка вообичаено се продава како домашно милениче во земјите каде е распространета како што се Мароко и Шпанија, и покрај незаконската трговија.[7][8][9] Ова може да доведе до неодржливо отстранување на дивите поединци за локална трговија со домашни миленичиња и за извоз. Исто така, постои загриженост за благосостојбата со оваа трговија, бидејќи животните не се соодветно сместени кога се продаваат, што предизвикува висока стапка на смртност во заробеништво.[10]
Храна
уредиВо заробеништво, желката сака лисја од глуварче и други лиснати растенија. Сепак, иако уживаат и во јадењето зелена салата, тоа не им се препорачува поради недостаток на хранливи материи кои им се потребни на желките за да преживеат.[11]
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 Tortoise.; Freshwater Turtle Specialist Group (1996). "Testudo graeca". IUCN Red List of Threatened Species. 1996: e.T21646A9305693. doi:10.2305/IUCN.UK.1996.RLTS.T21646A9305693.en. Retrieved 19 November 2021.
- ↑ Fritz, Uwe; Havaš, Peter (2007).
- ↑ „Testudo graeca“. The Moirai – Aging Research (англиски). 2016-09-12. Архивирано од изворникот на 13 September 2018. Посетено на 2016-12-13.
- ↑ Vlachos E (2015). „The Fossil Chelonians of Greece. Systematics - Evolution - Stratigraphy - Palaeoecology“. Scientific Annals of the School of Geology, Aristotle University of Thessaloniki, Greece. 173: 1–479.
- ↑ Vlachos E., Tsoukala E. (2014). „Testudo cf. graeca from the new Late Miocene locality of Platania (Drama basin, N. Greece) and a reappraisal of previously published specimens“. Bulletin of the Geological Society of Greece. 48: 27–40.
- ↑ Staesche K., Karl H.V., Staesche U. (2007). „Fossile Schildkroten aus der Turkei. In U. Staesche (ed.)“. Fossile Schildkroten aus drei Kontinenten. 98: 91–149.CS1-одржување: повеќе имиња: список на автори (link)
- ↑ Pérez, I.; Tenza, A.; Anadón, J.D.; Martínez-Fernández, J.; Pedreño, A.; Giménez, A. (2012). „Exurban sprawl increases the extinction probability of a threatened tortoise due to pet collections“. Ecological Modelling. 245: 19–30. doi:10.1016/j.ecolmodel.2012.03.016.
|hdl-access=бара|hdl=(help) - ↑ Bergin; Nijman (2014). „Open, Unregulated Trade in Wildlife in Morocco's Markets, TRAFFIC Bulletin“. Посетено на 23 March 2015.
- ↑ Nijman, V; Bergin, D (2017). „Trade in spur-Thighed tortoises Testudo graeca in Morocco: Volumes, value and variation between markets“. Amphibia-Reptilia.
- ↑ Bergin, D.; Nijman, V (2018). „An Assessment of Welfare Conditions in Wildlife Markets across Morocco“. Journal of Applied Animal Welfare Science.
- ↑ „Helpfull [sic] advice for your tortoise diet“. www.tortoisecentre.co.uk. Архивирано од изворникот на 2018-01-29. Посетено на 2018-01-29.