Мултикултурализам и христијанство
Мултикултурализмот и христијанството имаат долга историска поврзаност. Христијанството настанало како секта на јудаизмот на Блискиот Исток,[1] бидејќи Исус, основачот и средишната фигура на христијанството, живеел и ја извршувал својата служба на Блискиот Исток.[2] Апостол Павле, Евреин по народност[3] кој е роден и живеел на Блискиот Исток, има толку важност за христијанството што некои го нарекуваат „Втор основач“ на религијата.[4] Најголемо влијание врз христијанството по Павле, Августин Хипонски, црковен отец, доктор на црквата и истакнат теолог, имал Северноафриканецот.[5] Под влијание на Павле, христијанството набргу се раширило меѓу не-Евреите (Гентили) од Римската Империја.
Римска Империја
уредиРимскиот император Галериј издал указ со кој се дозволува практикување на христијанската религија под негово владеење во април 311 година.[6] Во 313 година Константин I и Ликиниј објавиле толеранција на христијанството во Миланскиот едикт. Константин ќе стане првиот христијански император. До 391 година, под владеењето на Теодосиј I, христијанството станало државна религија. Константин I, првиот император кој го прифатил христијанството, бил и првиот император кој отворено ја промовирал новолегализираната религија. Како што политичките граници на Западната половина на Империјата се намалувале, а потоа пропаѓале, христијанството се проширило надвор од старите граници на Империјата и во земји кои никогаш не биле римјанизирани.
Времето на Големите откритија
уредиЗа време на ерата на откритијата, Римокатоличката црква воспоставила голем број христијански мисии во Америка и други колонии со цел да го шири христијанството во Новиот свет и да ги преобрати домородните народи. Во исто време, мисионери како Франсиско Хавиер, како и други Језуити, Августинци, Францисканци и Доминиканци се преселиле во Азија и на Далечниот Исток. Португалците испратиле мисии во Африка. Додека некои од овие мисии биле поврзани со империјализмот и угнетувањето, други (особено језуитската мисија на Матео Ричи во Кина) биле релативно мирни и насочени на интеграција наместо на културниот империјализам.
Најпознатата колонизација од страна на протестантите во Новиот свет била онаа на англиските пуританци во Северна Америка. За разлика од шпанските или француските, англиските колонисти вложиле изненадувачки мал напор да ги евангелизираат домородните народи.[7] Пуританците, или Аџиите, ја напуштиле Англија за да можат да живеат во област со пуританизам воспоставен како ексклузивна граѓанска религија.
Светското христијанство во денешно време
уреди
Христијанството е религија отворена за целото човештво[5] која брои еден од секои три луѓе на земјата меѓу своите членови.[5] Христијанскиот свет опфаќа поголема површина од онаа на која било друга религиозна територија.[8] Во однос на населението и географијата, христијанството е најголемата религија во светот.[9] Како такво, христијанството содржи голема разновидност,[9] и има следбеници од широк опсег на народности, националности и култури.[10] И Европејците и американските белци се малцинства кои се намалуваат во Црквата.[11]
Европа
уредиВо својата книга „Зголемувајќи ја приказната: Перспективи на пишувањето на светската христијанска историја“ (Enlarging the Story: Perspectives on Writing World Christian History), Ричард Фокс Јанг ја гледа врската помеѓу христијанството и евроцентризмот како слаба, и укажува на послеколонијалната и неевропската природа на движењето „Црква што се појавува“ и нејзиното влијание врз развојот на светското христијанство. Во послеколонијалниот свет, христијанството ја изгубило својата поврзаност со Западот.[12][13]
Надвор од Европа и Северна Америка
уредиНа крајот на милениумот, 60% од две милијарди христијани во светот живееле во Африка, Латинска Америка или Азија, а до 2025 година, таа демографија ќе се префрли на околу 67% од трите милијарди христијани во светот.[11] Подемот на христијанството на јужната полутопка, особено Северна Африка и Латинска Америка, кон крајот на 20-от и почетокот на 21-от век е „пркнато движење“[14] што создава нови облици на христијанска теологија и богослужба,[15] и ја променило културната и географската насочна точка на Црквата подалеку од Западот.[13] Истакнувањето на христијанството на јужната полутопка донело со себе културна и интелектуална разновидност[11] на светското христијанство и придонело за такви идеи како што е теологијата за ослободување.[14]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Hopfe, Lewis M.; Mark R. Woodward (2005). Religions of the World. Saddle River, New Jersey: Pearson. стр. 290–1. 0131195158.
- ↑ Hopfe, Lewis M.; Mark R. Woodward (2005). Religions of the World. Saddle River, New Jersey: Pearson. стр. 280. 0131195158.
- ↑ Paul describes himself as "an Israelite of the tribe of Benjamin, circumcised on the eighth day" Phil 3:5 NKJV
- ↑ Hopfe, Lewis M.; Mark R. Woodward (2005). Religions of the World. Saddle River, New Jersey: Pearson. стр. 291–2. 0131195158.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Hopfe, Lewis M.; Mark R. Woodward (2005). Religions of the World. Saddle River, New Jersey: Pearson. стр. 299. 0131195158.
- ↑ Lactantius, De Mortibus Persecutorum ("On the Deaths of the Persecutors") ch. 35–34
- ↑ MacCulloch, Diarmaid, The Reformation: A History (New York: Penguin Books, 2004) p. 540
- ↑ Hopfe, Lewis M.; Mark R. Woodward (2005). Religions of the World. Saddle River, New Jersey: Pearson. стр. 381. 0131195158.
- ↑ 9,0 9,1 Hopfe, Lewis M.; Mark R. Woodward (2005). Religions of the World. Saddle River, New Jersey: Pearson. стр. 280, 381. 0131195158.
- ↑ „Predominant Religions“. Adherents.com. Архивирано од изворникот на 19 август 1999. Посетено на 11 август 2022.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 „The Christian Revolution: The Changing Demographics of Christianity“. World Christianity. St. John in the Wilderness Adult Education and Formation. Архивирано од изворникот на 2007-02-15. Посетено на 11 август 2022.
- ↑ Hopfe, Lewis M.; Mark R. Woodward (2005). Religions of the World. Saddle River, New Jersey: Pearson. стр. 320. 0131195158.
- ↑ 13,0 13,1 Miller, Sara (17 февруари 2002). „Global gospel: Christianity is alive and well in the Southern Hemisphere“. Christian Century. Посетено на 11 август 2022.
- ↑ 14,0 14,1 Hopfe, Lewis M.; Mark R. Woodward (2005). Religions of the World. Saddle River, New Jersey: Pearson. стр. 318. 0131195158.
- ↑ Hopfe, Lewis M.; Mark R. Woodward (2005). Religions of the World. Saddle River, New Jersey: Pearson. стр. 318, 320. 0131195158.