Македонски стил
Македонски стил (познат и како Вардарски стил или Вардарска школа) — правец во средновековното византиско градителство и уметност односно во црковната архитектура и фрескосликарство, кој настанал на просторот на Македонија (поточно Вардарска Македонија) и денешно Косово кон крајот на XIII и почетокот на XIV век.
За разлика од претходниот Рашки стил, вардарскиот или македонски стил бил под влијание на палеолошката ренесанса во градителството (архитектурата) и уметноста (фрески и икони), која станала обврзувачка од времето на Стефан Урош II Милутин (1282-1321). Овој уметнички правец започнал да се шири од византиските и македонски уметнички центри Солун, Охрид и Света Гора (Атос) кон северните делови на денешна Македонија и особено во средновековните српски земји во денешно Косово, заради што некои го нарекуваат и српско-византиски стил. Во овие предели настанале главните дела на македонскиот стил или македонската школа (наречено во 1916 година од Габриел Милет[1]) од кои најпознати се Лесновскиот манастир, Жеглиговскиот манастир над Матејче, црквата „Св. Ѓорѓи“ во Старо Нагоричане, кулминирајќи со манастирот во Грачаница.
Од градбите и фреските на црквите изградени во македонскиот или вардарски стил се одликуваат и истакнуваат раскошот и богатството, што е последица на стопанскиот подем во Рашката држава по возобновувањето на рударството, особено на ископот на сребро, во времето на Стефан Урош I.
Цркви и манастири
уредиНаводи
уреди- ↑ Gabriel Millet: L’ancien art serbe. Les eglises. de Boccard, Paris 1919