Енцо Серини
Енцо Серини (италијански: Enzo Serrini; Палермо, Италија, 1 јануари 1920 - Скопје, 11 март 1981) — италијански и македонски оперски пејач, баритон, првенец на Операта на МНТ.
| Енцо Серини | |
|---|---|
 Енцо Серини на сцена | |
| Роден(а) | 1 јануари 1920 Палермо,  Италија |
| Починал(а) | 11 март 1981 Скопје, .svg){kind=small} СР Македонија |
| Националност | Италијанец |
| Занимање | оперски певец |
Животопис
уредиСерини е роден во Палермо, Италија на 1 јануари 1920 година. Пеење учел кај К. Талефи во Италија. Дебитирал со улогата на Силвио во операта Палјачи. Извесен период бил ангажиран како солист на Операта во Ријека. Во Операта на МНТ работел од 1953 до 1975 година.[1] Во својата кариера реализирал повеќе од 35 улоги главно од италијанскиот репертоар. Позначајни остварувања: Фигаро („Севилскиот бербер“), Јаго („Отело“), Ескамилио („Кармен“), Гроф Луна („Трубадур“), Жорж Жермон („Травијата“), Родриго-Поза („Дон Карлос“), Риголето и Скарпија („Тоска“), Белкоре („Љубовен напиток“). Поседувал волуминозен глас во изразито белкантистички манир и сугестивен сценски израз.
Наводи
уреди- ↑ Н. Грба, Поводом гостовања Енца Серинија у опери „Риголето“, Дневник, 20. I 1053; А-м, Сутра „Травијата“, Дневник, 12. XI 1954.