Диецеза Тракија

Диецеза Тракија (латински: Dioecesis Thraciae, грчки: Διοίκησις Θρᾴκης) ― диецеза на Римската Империја во доцната антика, во регионот Тракија, која ги вклучувала провинциите на источниот Балкански Полуостров (содржи територии во денешна југоисточна Романија, средна и источна Бугарија и грчка и турска Тракија). Филипопол (денешен Пловдив, во Бугарија) бил главен град.

Dioecesis Thraciae Διοίκησις Θρᾴκης
Диецеза на Римската Империја
314–535
Местоположба на Диецеза Тракија Диецезата Тракија околу 400 година.
Главен град		Филипопол
Историски период		Доцна антика
-	Основана	314
-	Диецезата е прекината од императорот Јустинијан I	535
Денес во		Бугарија Грција Турција Романија

Диецезата била основана како дел од реформите на Диоклецијан и Константин Велики, а на чело на неа бил викариј потчинет на преторијанската префектура на Истокот. Како што е наведено во документот „Notitia Dignitatum“ од ок. 400 година, диецезата ги опфаќала провинциите Европа, Тракија, Хемимонт, Родопи, Мизија II и Мала Скитија.

Во мај 535 година, со Новелата 26, Јустинијан I ја укинал Диецезата Тракија. Нејзиниот викариј го задржал својот ранг „vir spectabilis“ и ја добил новата титула „Јустинијанов претор“, обединувајќи ги во негова рака и цивилната и воената власт над провинциите на поранешната диецеза, во клучно отстапување од строгата поделба на власта од Диоклецијановиот систем. Една година подоцна, во мај 536 година, двете дунавски провинции, Долна Мизија и Скитија, се одвоиле за да образуваат, заедно со другите провинции, воено стекнување (quaestura exercitus).

Список на познати тракиски викарии

• Алиј Клавдиј Дулкитиј (?–361)
• Капитолин (361–363)
• Андроник ( ок. 366 )
• Филоксен ( ок. 392 )
• Соломон (?–582)