Генералисимус
Генералисимус е највисок можен воен чин, над фелдмаршал или гросадмирал.
Употреба
уредиЗборот „генералисимус“ доаѓа од латинскиот јазик, со значење „најглавен“. Овој чин историски се давал на воен офицер кој водел цела армија или сите вооружени сили, кој одговара само пред суверениот. Извесни врховни команданти не биле генералисимуси, туку други генералисимуси служеле кај нив.
Познати генералисимуси
уредиВенеција
уреди- Пјетро Лоредан (?–1439)
Други Италијанци
уреди- Чезаре Борџија (1475-1505)
- Виктор Емануел III (1900 - 1947)
Венецуела
уреди- Франциско де Миранда (1750–1816)
Германија
уредиРепублика Кина
уреди- Чанг Кај Шек (1887–1975)
Куба
уреди- Максимо Гомес и Баез (1836–1905)
Мексико
уреди- Антонио Лопес Де Санта Ана и Перес де Леброн (1794–1876)
Обединето Кралство
уреди- Артур Велсли, Прв војвода од Велингтон (командувал со сите сојузнички сили во Шпанија за време на Шпанската војна за независност во Наполеоновите војни).
Полска
уреди- Јержи Осолински (1643–1648)
- Јозеф Поњатовски (1763 - 1813)
Русија и СССР
уредиНа овие простори, пред XX век постоеле четири лица со титулата „генералисимус“. Меншиков командувал со вооружените сили и владеел апсолутно; двајца други, Алексеј Шеин и Александар Суворов биле воени заповедници, но не и политички моќници, па затоа се наведени подолу. Антон Улрих Брауншвајшки (1714–1776), бил назначен за генералисимус од неговата жена Ана Леополдовна, но ниту командувал, ниту владеел.
- Алекеј Шеин (1662–1700)
- Александар Данилович Меншиков (1673–1729)
- Антон Улрих Брауншвајшки (1714–1776)
- Александар Суворов (1729–1800)
- Јосиф Сталин (1879–1953) самопрогласен „Врховен маршал на Советскиот Сојуз“ (без воено искуство).
САД
уреди- Џорџ Вашингтон, Генерал на армиите на САД (1732–1799)
- Џон Џозеф Першинг, Генерал на армиите (1860–1948)
- Џорџ Дјуи, Адмирал на морнарицата (1837–1917)
Свето Римско Царство / Австриско Царство
уреди- Албрехт фон Валенштајн (1583–1634)
- Рајмондо Монтекучоли (1609–1680)
- Евген Савојски (1663–1736)
- Леополд Јозеф Даун (1705–1766)
- Јозеф Венцел (1696–1772)
- Надвојвода Карл Австриски (1771–1847)
- Карл цу Шварценберг (1771–1820)
Франција
уреди- Анри III (1551–1589)
- Анри I де Гиз (1550–1588)
- Луј II Бурбон од Конде (1621–1688)
- Тирен (1611–1675)
- Клод Луј Ектор де Вилар (1653–1734)
- Мориц Саксонски (1696–1750)
- Никола Жан-де-Дје Султ (1760–1851)
- Фердинанд Фош (1851–1929), врховен командант на Антантата
- Морис Гамелен (1872–1958)
Шведска
уреди- Ленарт Торстенсон (1603–1651)
- Карл X Густав (1648-1660, за војската во Германија)
- Принц-престолонаследник Јохан на Шведска и Норвешка (Жан-Батист Бернадот), подоцна Карл XIV Јохан, крал на Шведска и Норвешка (1763–1844)
Кралство Шпанија
уреди- Хуан Австриски (1547–1578)
- Франциско Франко (1892–1975)
Времено Балдомеро Еспартеро и Принцот на мирот, Мануел Годој, биле нарекувани генералисимус.