Википедија

Боби Дарин

Боби Дарин (роден како Валден Роберт Касото; 14 мај 1936 – 20 декември 1973)[1] ― американски музичар, текстописец и глумец, еден од најпопуларните тинејџерски идоли во 1950-тите и 1960-тите. Тој изведувал различни музички жанрови, како: џез, поп, рокенрол, фолк, свинг и кантри-музика.

Боби Дарин
Боби Дарин во 1959
Роден(а)Валден Роберт Касото
14 мај 1936(1936-05-14)
Њујорк, САД
Починал(а)20 декември 1973(1973-12-20) (возр. 37)
Лос Анџелес, Калифорнија, САД
Занимање
  • Музичар
  • пејач
  • текстописец
  • глумец
Активен период1956–1973
Сопружник
  • Сандра Ди (в. 1960; раз. 1967)
  • Андреа Јегер (в. 1973; раз. 1973)
Деца1

Рани години

уреди

Валден Роберт Касото е роден на 14 мај 1936 година, во Источен Харлем во Њујорк,[2] во сиромашно работничко семејство. Неговиот дедо по мајка потекнувал од италијанско семејство и умрел во затвор една година пред да се роди Боби. Неговата баба по мајка, Вивијан „Поли“ Ферн Валден, родена во 1891 година имала англиско, данско и норвешко потекло[3][4][5] и била водвиљ-пејачка.[6] Мајката на Дарин, Ванина Жулиет „Нина“ Касотто (родена на 30 ноември 1917 година), забременила со него летото 1935 година на нејзини 17 години. Нина и нејзината мајка решиле да му се претставува како нејзина сестра, а баба му дека му е мајка.[ потребен е цитат ]

Така, Дарин сметал дека неговата мајка Нина е неговата постара сестра, а дека неговата баба Поли, која го одгледала е неговата мајка.[се бара извор] Во 1968 година, кога Дарин имал 32 години и размислувал да влезе во политика, Нина му ја кажала вистината, наводно уништувајќи го Дарин.[7] Таа одбила да го открие идентитетот на неговиот биолошки татко и таа тајна ја однела во гроб кога починала во 1983 година.

Уште како тинејџер, Дарин свирел на неколку инструменти, вклучувајќи пијано, тапани и гитара. Подоцна научил да свири на хармоника и на ксилофон.[8]

Дарин уште во детството се преселил во Бронкс (во изнајмена куќа во Стејтен Ајленд).[9] Завршил на престижното средно научно училиште во Бронкс, а потоа се запишал на колеџот Хантер. По само два семестри го напуштил студирањето за да се посвети на актерска кариера.[10]

Дарин своето уметничко име, Боби Дарин, го зел откако почнал да снима песни.[11] Една верзија за тоа како го добил името е затоа што еднаш видел кинески ресторан наречен „Даринска патка“. Името на ресторанот всушност било „Мандаринска патка“ но другите букви биле изгорени.[12][13] Според друга верзија, тој го адаптирал од првото име на актерот Дарен Мекгавин. Тој рекол: „Моето вистинско име ќе остане Касото. Касото беше името на мајка ми и тоа ќе биде името на моите деца“.[11]

Музичка кариера

уреди

Во 1955 година, Дарин се запознал со Дон Киршнер[1] и почнале заедно да пишуваат џинглови и песни.[14] Во 1956 година, неговиот агент успеал да му издејствува договор со Decca Records.[1] Песните кои ги снимил со Дека слабо се продавале.[1]

Како член на групата текстописци наречена „Брил Билдинг“, Дарин се запознал со пејачката Кони Френсис, за која помогнал да се напишат неколку песни. Тие започнале романтична врска, но нејзиниот татко не го сакал Дарин и не ја одобрувал врската, па на крајот се разделиле. Во еден момент, Дарин сакал заедно да побегнат; Френсис изјавила дека тоа што не се омажила за Дарин била најголема грешка во нејзиниот живот.[15]

Дарин ја напуштил Дека и потпишал договор со Atlantic Records, каде што пишувал и аранжирал музика за себе и за други музичари.

По три просечни песни, неговата кариера почнала да се движи во нагорна линија во 1958 година откако го издал неговиот единствен рок-сингл „Splish Splash“.[1] Синглот станал хит и бил продаден во повеќе од милион примероци.[16][17] Неговото партнерство со Киршнер, кој не бил вклучен во пишувањето на таа песна, заврши во тоа време.[14]

Во 1959 година, Дарин ја снимил Dream Lover, балада која сам ја напишал и која се продала во неколку милиони примероци.[1] Неговата следна песна, „Mack the Knife“, стандард од операта „Три пени“ од Курт Вајл, имала џез-поп интерпретација.[1] Иако Дарин прво нејќел да ја објави како сингл,[18] песната се искачила и девет недели останала на прво место на топ-листата, била продадена во два милиони примероци и во 1960 година ја освоила наградата Греми за запис на годината. Истата година Дарин бил номиниран за Греми награда за најдобар нов изведувач, а „Mack the Knife“ добила награда од Гремиевата Куќа на славата.

По „Mack“ Дарин ја објавил „Beyond the Sea“, англиска џез-верзија на француската хит-песна од Шарл Трене „La Mer“.[1]

Неговиот успех од крајот на 1950-тите придонел Дарин да постави рекорд на посетеност на сите времиња во ноќниот клуб Копакабана на Менхетен и да настапува во главните казина во Лас Вегас.

Во 1962 година, Дарин почнал да пишува и пее кантри-музика; ги испеал песните „Things“ (САД бр. 3/Велика Британија бр. 2) (1962), „You're the Reason I'm Living“ (САД бр. 3) и „18 Yellow Roses“ (САД бр. 10). Двете последни песни биле снимени од Capitol Records, на која се приклучил во 1962 година, за три години подоцна да се врати во Атлантик.[19] Дарин го напуштил Капитол во 1964 година.[20] Две години подоцна, го имал неговиот последен хит-сингл во Обединетото Кралство, со верзија на песната од Тим Хардин „If I Were A Carpenter“, кој се искачил на 9-то место (бр. 8 во САД). Дарин ги пеел почетните и завршните песни од саундтракот на филмот од Волт Дизни од 1965 година, Таа проклета мачка! (That Darn Cat!).

Глумечка кариера

уреди

Дарин напишал музика за неколку филмови во кои се појавил.

Прва поголема улога на филм Дарин ја имал во филмот Дојди септември (1961 година), романтична комедија за тинејџери со Рок Хадсон и Џина Лолобриџида. а во кој се појавува и 18-годишната актерка Сандра Ди.[1] Тие се запознале за време на снимањето на филмот и набрзо се венчале.[1] На 16 декември 1961 година им се родил син. Ди и Дарин глумеле заедно во неколку филмови, но со умерен успех.

Во 1961 година, Дарин имал улога на џез-музичар во Too Late Blues, првиот филм на Џон Касаветес за едно големо холивудско студио.[21] Во 1962 година, Дарин ја добил наградата Златен глобус за „Нова ѕвезда на годината - глумец“ за неговата улога во „Дојди септември“ .[22] Следната година бил номиниран за Златен глобус за најдобар актер за Точка на притисок.

Во 1963 година, Дарин бил номиниран за Оскар за најдобра споредна машка улога за неговата улога во Капетан Њуман.

Подоцнежни години

уреди

Во текот на 1960-тите, Дарин станал политички активен и работел на претседателската кампања на демократот Роберт Ф. Кенеди. Тој бил присутен во хотелот „Амбасадор“ во Лос Анџелес за време на атентатот на Роберт Кенеди во јуни 1968 година. Истата година, Дарин открил дека жената која го одгледала е неговата баба, а не неговата мајка како што мислел, и дознал дека жената за која мислел дека му е сестра е всушност неговата мајка. Тие настани длабоко го погодиле Дарин и заминал во долг период на изолација.

Откако во 1969 година се вратил во Лос Анџелес, Дарин основал сопствена издавачка куќа, Direction Records.

Од 27 јули 1972 година, Дарин глумел во сопственото телевизиско естрадно шоу на NBC. Биле емитувани седум епизоди и завршило на 7 септември 1972 година. Од 19 јануари 1973 година, Дарин глумел во слично шоу на NBC под наслов The Bobby Darin Show. Шоу имало 13 епизоди, а завршило на 27 април 1973 година. Дарин потоа се појавил како гостин во други шоуа.[23][24]

Личен живот

уреди

На 1 декември 1960 година Дарин се оженил со глумицата Сандра Ди.[25] Тие се запознале на снимањето на „Дојди септември“.[26] На 16 декември 1961 година, тие добиле син.[27] Ди и Дарин се развеле на 7 март 1967 година.[28]

Втората сопруга на Дарин била Андреа Јегер, правен секретар со која се запознал во 1970 година [29] и се оженил на 25 јуни 1973 година, откако три години живееле заедно.[30][31] Четири месеци подоцна, во октомври 1973 година, тие се развеле.[30]

Здравје

уреди

Дарин имал лошо здравје во текот на целиот свој живот. Уште како како доенче бил кревот, а од осум годишна возраст имал повторливи напади на ревматска треска поради што имал сериозно ослабено срце.[24] За време на неговата прва операција на срцето во јануари 1971 година, му биле вградени два вештачки вентили.

Во последните неколку години од неговиот живот, Дарин често добивал кислород за време и по неговите настапи.

Смрт

уреди

Во 1973 година, Дарин добил сепса, огромна системска инфекција која дополнително го ослабнала неговото тело и влијаела на еден од неговите срцеви залистоци. На 11 декември истата година, тој закажал уште една операција на отворено срце за да ги поправи двата вештачки срцеви залистоци што ги вградил во јануари 1971 година.[1] Вечерта на 19 декември, хируршки тим работел повеќе од шест часа за да го санира оштетеното срце на Дарин. Набргу по завршувањето на операцијата во раните утрински часови на 20 декември, Дарин починал во собата за опоравување без да се освести. Имал 37 години.[32][33]

Последна желба на Дарин била неговото тело да биде донирано на науката за медицински истражувања, а неговите посмртни останки биле пренесени во медицинскиот центар UCLA веднаш по неговата смрт.[33]

Наследство

уреди

Во 1990 година, Дарин бил примен во Куќата на славните на рокенролот, а го внел пејачот и негов близок пријател Пол Енка.[34] Во 1999 година, тој бил примен во Куќата на славата на текстописците.

На 14 мај 2007 година, за да му се оддаде почит на неговиот придонес за да го направи Лас Вегас „Светската престолнина на забавата“, Дарин добил ѕвезда на Булеварот на ѕвездите во Лас Вегас. Во Лас Вегас бил прогласен за еден од најголемите забавувачи од дваесеттиот век. Дарин има ѕвезда и на Булеварот на славните во Холивуд.

На Греми наградите во 2010 година, Академијата за снимање на Дарин му доделила постхумна награда за животно дело.

Дискографија

уреди

Студиски албуми

  • Bobby Darin (1958)
  • That's All (1959)
  • This Is Darin (1960)
  • For Teenagers Only (1960)
  • The 25th Day of December (1960)
  • Two of a Kind (1961)
  • Love Swings (1961)
  • Twist with Bobby Darin (1961)
  • Bobby Darin Sings Ray Charles (1962)
  • Things and Other Things (1962)
  • Oh! Look at Me Now (1962)
  • You're the Reason I'm Living (1963)
  • It's You or No One (1963)
  • 18 Yellow Roses (1963)
  • Earthy! (1963)
  • Golden Folk Hits (1963)
  • Winners (1964)
  • From Hello Dolly to Goodbye Charlie (1964)
  • Venice Blue (1965)
  • Bobby Darin Sings The Shadow of Your Smile (1966)
  • In a Broadway Bag (Mame) (1966)
  • If I Were a Carpenter (1966)
  • Inside Out (1967)
  • Bobby Darin Sings Doctor Dolittle (1967)
  • Bobby Darin Born Walden Robert Cassotto (1968)
  • Commitment (1969)
  • Bobby Darin (1972)

Наводи

уреди
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 Colin Larkin, уред. (1992). The Guinness Encyclopedia of Popular Music (First. изд.). Guinness Publishing. стр. 628/9. ISBN 0-85112-939-0.
  2. ↑ Dream Lovers, pp. 9–10
  3. ↑ „Pauline Vivian Fern Walden“. FamilySearch. Посетено на January 26, 2021.
  4. ↑ „Chapter One: The Hidden Child“ (PDF). Images.rodale.com. Архивирано од изворникот (PDF) на March 10, 2013. Посетено на February 11, 2013.
  5. ↑ „He Quit Rockin' – Now He's Rollin'“. Pqasb.pqarchiver.com. January 9, 1960. Архивирано од изворникот на 2013-03-12. Посетено на May 8, 2012.
  6. ↑ „Bobby Darin: Brash, But Talented“. CBS News. Посетено на May 8, 2012.
  7. ↑ Biography: Bobby Darin Архивирано на 31 јули 2009 г., The Biography Channel. Retrieved August 12, 2007. Also mentioned in the "Bobby Darin" episode of the Biography series.
  8. ↑ Празен навод (help)
  9. ↑ „Famous Staten Islanders from all walks of life“. Staten Island Advance. April 23, 2013. Посетено на March 5, 2017.
  10. ↑ Dream Lovers, pp. 22-23
  11. ↑ 11,0 11,1 „Saturday Evening Post, 5/6/61“. Bobbydarin.net. Посетено на June 11, 2021.
  12. ↑ Lees, Gene. „Bobby Darin: The Career That Almost Was“. Bobbydarin. net. Посетено на October 16, 2023.
  13. ↑ Hochman, Steve (January 7, 1990). „Bobby Darin: A Reluctant Rocker in Hall of Fame“. Los Angeles Times. Посетено на October 16, 2023.
  14. ↑ 14,0 14,1 Sisario, Ben (January 18, 2011). „Don Kirshner, Shaper of Hit Records, Dies at 76“. The New York Times. Посетено на April 25, 2016.
  15. ↑ Autobiography Who's Sorry Now by Connie Francis
  16. ↑ de Heer, Dik (April 10, 1958). „The Splish Splash Session - Session Notes“. Bobbydarin.net. Посетено на September 3, 2010.
  17. ↑ Murrells, Joseph (1978). The Book of Golden Discs (2nd. изд.). London: Barrie and Jenkins Ltd. стр. 100. ISBN 0-214-20512-6.
  18. ↑ Gilliland, John (April 27, 1969). „Show 13 – Big Rock Candy Mountain: Rock 'n' roll in the late fifties. [Part 3]: UNT Digital Library“. Pop Chronicles. Digital.library.unt.edu. Посетено на September 3, 2010.
  19. ↑ „Billboard“. July 17, 1965.
  20. ↑ „Billboard - Google Books“. March 21, 1964. Посетено на August 17, 2015.
  21. ↑ Празен навод (help)
  22. ↑ „Browse Results – Golden Globe Awards Official Website“. Goldenglobes.org. Архивирано од изворникот на May 21, 2006. Посетено на February 10, 2013.
  23. ↑ „Bobby in Las Vegas 1960's and 1970's“. Посетено на October 13, 2016.
  24. ↑ 24,0 24,1 Dee, Sandra (March 18, 1991). „Learning to Live Again: A Former Teen Queen Shakes Free of Her Humiliating Past to End Years of Self-Hate and Loneliness“. People Magazine. 35 (10). Архивирано од изворникот на September 19, 2018. Посетено на August 16, 2012.
  25. ↑ „Darin, Sandra Dee Married, Fly Here“. Los Angeles Times. December 2, 1960. стр. 2 – Part I. Посетено на December 28, 2016 – преку Newspapers.com.
  26. ↑ Wilson, Earl (December 6, 1960). „Never Thought We'd See a Humble Bobby Darin“. The Arizona Republic. Phoenix, Arizona. стр. 33. Посетено на December 28, 2016 – преку Newspapers.com.
  27. ↑ „First Son Born to Bobby Darins“. Cincinnati Enquirer. Cincinnati, Ohio. December 17, 1961. стр. 14-A. Посетено на December 28, 2016 – преку Newspapers.com.
  28. ↑ „Granted Divorce“. Chicago Tribune. March 8, 1967. стр. 8 – Section 2. Посетено на December 28, 2016 – преку Newspapers.com.
  29. ↑ Evanier, David (August 2010). Roman Candle: The Life of Bobby Darin. Albany, New York: State University of New York Press. стр. 214–215. ISBN 9781438434582.
  30. ↑ 30,0 30,1 Evanier, p. 234.
  31. ↑ „Bobby Darin Honeymooning“. The Independent. Long Beach, California. Associated Press. June 27, 1973. стр. B-5. Посетено на December 28, 2016 – преку Newspapers.com.
  32. ↑ „Bobby Darin of 'Mack the Knife' fame dies“. Eugene register-Guard. (Oregon). UPI. December 21, 1973. стр. 1A.
  33. ↑ 33,0 33,1 „Bobby Darin, Pop Singer, Dies at 37“. The New York Times (англиски). December 21, 1973. ISSN 0362-4331. Посетено на December 24, 2020.
  34. ↑ „Bobby Darin: inducted in 1990 | The Rock and Roll Hall of Fame and Museum“. Rockhall.com. Посетено на August 17, 2015.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Боби_Дарин&oldid=5248707“