Алин Апостолска

Алин Апостолска
Алин Апостолска
	Алин Апостолска во февруари 2017
Изворно име	Бернарда Алина Апостолска
Роден/а	2 мај 1961 (63 г.) -->; Скопје
Занимање	писателка
Јазик	француски
Државјанство	канадско и француско
Значајни награди	Награда на гувернерот 2012
Деца	2
мрежно место
	http://www.alineapostolska.com/

Алин Апостолска (Скопје, 2 мај 1961) — писателка, учителка, новинарка, уредничка и дизајнерка на сценски дела, со двојно француско и канадско државјанство.

Животопис

Алин (Бернарда Алина) Апостолска е родена во Скопје (Македонија) на 2 мај 1961 година, доаѓа во Париз во 1964 година за да им се придружи на нејзините родители Георги Апостолски и Николина Петларова, кои веќе се населиле во Франција од крајот на 1950-тите. Парижанка засекогаш, како што сака да се сеќава, таа живеела во француската престолнина, потоа во регионот на Орлеан, до 1998 година, кога се преселила во Монтреал со нејзините синови, Рафаел Веланд-Апостолски (роден во Париз на 19 април 1988 година) и Луј Велан-Апостолски (роден во Питивје на 31 октомври 1995 година)^[1] . Зборува пет јазици, но пишува само на француски. Некои од нејзините книги и статии се преведени на повеќе јазици.

Школување

Средно училиште завршува во гимназијата Пастер (Lycée Pasteur, Neuilly/s/Seine, BAC B) во 1979 година, а универзитетски студии по историја на Мастер Пари VII Жисие (Master Paris VII-Jussieu) во 1982 година. Денес е писателка, новинарка за кулутура специјализирана за современ танц, радио и телевизиски аниматор, издавач, уредник и редактор, предавач по книжевно творештво и образование за возрасни (францизација и француски јазик на предaвање). Таа, исто така, дизајнирала, пишувала, продуцирала и изведувала мултидисциплинарни емисии.

Професионален и креативен пат

Алин Апостолска има објавено повеќе од четириесет книги (романи, раскази, есеи, биографии, поезија, астролошки серијали) од 1987 година, прво во Франција, а потоа во Квебек откако се преселила таму во 1998 година. Некои од нејзините дела се преведени на други јазици. Таа има добиено бројни креативни грантови од Conseil des arts et des lettres du Québec и Canada Council for the Arts. Во 2012 година, со Лето на љубов и пепел (Un été d’amour et de cendres), ја освоила првата книжевна награда на генералниот гувернер. На што личам? (De quoi j'ai l'air ?), вториот том од серијата за тинејџери над 14 години што го напишала заедно со психологот Мари-Жозе Мерсие, ја добила наградата Jeunesse Image/In 2014. Десет години како колумнист и водител на Радио-Канада, таа била танцов критичар за „Ла прес“ (La Presse) од септември 2001 година до јуни 2014 година, како и известувач и колумнист за списанијата VITA, Elle Québec и Coup de Pouce како и дописник за францускиот печат. Во истиот дух како и нејзините Midis littéraires, можеме да ги видиме нејзините Лица на танцот (Visages de la danse) (копродукција Circuit-Est Choregraphique и TéléQuébec), долги 52-минутни интервјуа со кореографи од Квебек на „Канал Савоар“ (Canal Savoir) во Монтреал (10 милиони гледачи од 2009 година). Помеѓу јуни 2012 година и јуни 2014 година, била претседател на CDPP, комисија која ја советува Програмата за право на јавно користење во рамките на Советот за уметност, како претставник на UNEQ (Унија на писатели и писатели од Квебек). Претседавала со ова тело до јуни 2016 година^{[ реф. неопходно ]} . Catégorie:Article à référence nécessaire Catégorie:Article à référence nécessaire Алин Апостолска води работилници за творечко пишување од 2003 година. Нејзините работилници се исклучиво посветени на долго пишување (роман, расказ, збирка раскази или поезија) во Ар неф^[2]. Неколку десетици книги (романи, раскази, збирки раскази и поезија) напишани за време на работилниците што тие ги објавуваат (AlinéaEcriture) се објавени во помалку од шест години. Води работилници за пишување и вон земјата, особено во Куба, Франција и на други места. Подеднакво и е важно да биде во служба на творците, колку и да продолжи со сопственото творечко патување.

Вкусот за другаде и другост го карактеризира нејзиниот живот исто како и целата нејзина работа. „Го сакам само она што сè уште не го знам“ рекла, откако ја избрала следнава реченица за нејзино мото : Да станеш наместо да останеш.^{[се бара извор]}

Од октомври 2016 година до октомври 2017 година, Алин Апостолска учествува во проектот Кадриптик (Quadriptyque), интерактивна платформа посветена на интегрираниот танц (танц со инвалидитет) на иницијатива на Франс Жофроа, пионер на интегрираниот танц во Квебек^[3].

2018 година ја поминала патувајќи (Јужна Африка, Кина, Гватемала, Никарагва...) и пишувајќи статии во бројни весници и списанија во Квебек и Франција.

По смртта на нејзиниот татко во јули 2018 година, таа не престанува да пишува, туку да објавува, барем не со брзината со која го правела. Сен Лоран и јас (Saint-Laurent et moi) (Hugo & compagnie, Париз, 2017) и Град кој танцува (Une ville qui danse) (VLB, Монтреал, 2018) се нејзините последни две публикации.

Во септември 2018 година, ја изложува својата прва изложба на слики и колажи во Центарот Ар неф во Монтреал. Наслов: Светот е мојот дом.

Во март 2020 година била промовирана Тие сме ние (Elles c'est nous), збирка текстови напишани од жени од центарот Ла Дофинел (La Dauphinelle) (по иницијатива на уредничката Сабрина Лемелтие и со фотографии од Кристин Буржие) по работилницата за пишување водена од Алин Апостолска во тек на шест месеци. Потоа, во мај 2021 година, на друго поле, но со истиот дух на солидарност и желба да ја поттикне креативноста на другите што ја карактеризира, таа со задоволство го гледа издавањето на уште една заедничка збирка, овој пат од работилници спроведена во Образованието за возрасни во LaSalle Центар со четиринаесет имигранти во францизација од нивоа 5 до 8 (на иницијатива на Саида Мериџа од библиотеката L'Octogone и Амброаз Нцого, заменик директор на CÉA LaSalle). Новата збирка отворена повторно од библиотеката Л'Октогон, а овој пат произлезена од работилниците за пишување со тринаесет тинејџери имигранти во средното училиште во училиштето Кавелие де ЛаСал, била планирана да се објави пролетта 2022 година.

Од 2018 година, Алин Апостолска е поделена помеѓу Монтреал и Сен-Ели-де-Какстон, пишува главно за културниот веб-магазин во Монтреал www.lametropole.com и само на нејзиниот сопствен блог на нејзината професионална страница www.alineaecriture.com. Таа главно се посветува на предавање француски, покрај тоа што го следи своето творечко патување.

Творештво^[1]

1987-2018: Објавени 44 книги (романи за возрасни и млади, раскази, есеи, поезија) – списокот не ја вклучува листата на текстови објавени во списанија.

Романи и раскази

Солзите на Лимир (Les Larmes de Lumir), Paris, Mots d’Homme, 1986.
Писмо до моите синови кои никогаш нема да ја видат Југославија (Lettre à mes fils qui ne verront jamais la Yougoslavie), Paris, Isoète, 1997 ; Montréal, Leméac, 2000.
Големите авантуристки (Les Grandes aventurières), Montréal, Stanké/Radio-Canada, 2000.
Tourmente, Montréal, Leméac, 2000.
Човекот на мојот живот (L’Homme de ma vie), Montréal, Québec Amérique, 2003.
Неретва (Neretva), Montréal, Québec Amérique, 2005 ; Paris, Isoète, 2008.
Другаде ако сум таму (Ailleurs si j’y suis), Montréal, Leméac, 2007.
Црешов цвет (Fleur de Cerisier), Montréal, VLB, septembre 2014 (Vol 459) - Traduit en macédonien (Ili-ili, 2021)
Црниот Остров на Марко Поло (L'Île Noire de Marco Polo), Montréal, Édito, avril 2015 (avec Raphaël Weyland) - Преведен на хрватски ( Zagrebačka naklada, 2019)
Кога Марија си го креваше здолништето (Quand Marie relevait son jupon), Montréal, VLB, mai 2015 (recueil de nouvelles collectif)
Сино срце (Le Cœur Bleu), Montréal, Recto-Verso, janvier 2016
Степите на Џингис Кан (Les Steppes de Gengis Khan), Montréal, Édito, mai 2016 (avec Raphaël Weyland)
Град кој танцува/Зад завесата (Une ville, qui danse / Derrière le rideau). Montréal, VLB, septembre 2018.

Поезија

Во убавиот амесец мај (Au joli mois de mai), Montréal, VLB, 2001.

За млади

Тринаесеттата месечина (La Treizième lune), avec Raphaël Weyland, Paris, Bastberg, 1996.
Мајстор на играта (Maître du Jeu), Montréal, Québec Amérique, 2004.
Les Voisins Pourquoi, avec Louis Weyland, Montréal, Québec Amérique, 2006.
Олимписки игри во уличката (Les Jeux olympiques de la ruelle), avec Louis Weyland, Montréal, Québec Amérique, 2008.
Лето на љубов и пепел (Un été d’amour et de cendres), Montréal, Leméac, 2012. (Prix du Gouverneur général 2012). Traduit en macédonien (Ili-Ili, 2015) et espagnol, Cuba (Gente Nueva, 2017)
Заборави го Маржо! (Oublie-le Marjo !) Montréal, Les Éditions de l'Homme, 2013 (avec la psychologue Marie-Josée Mercier)
На што личам (De quoi j’ai l’air ?) Montréal, Les Éditions de l'Homme, 2013 (avec la psychologue Marie-Josée Mercier) - Prix Image/In 2014 Coup de cœur du jury Jeunesse
Правам што сакам (Je fais ce que je veux). Montréal, Les Éditions de l'Homme, 2014 (avec la psychologue Marie-Josée Mercier)
#сакамдапрестане (#jeveuxquecaarrete), Montréal, Les Éditions de l'Homme, 2014 (avec la psychologue Marie-Josée Mercier)
Девет добри вести оттука и една од другаде (Neuf bonnes nouvelles d'ici et Une d'ailleurs), Montréal, La Bagnole, mai 2014 (recueil de nouvelles Collectif)
Помош, татко ми се жени! (Au secours, mon père se marie !) Montréal, Les Éditions de l'Homme, mai 2016 (avec la psychologue Marie-Josée Mercier)
Треба да разговараме за тоа! (Il faut qu'on en parle !) Montréal, Les Éditions de l'Homme, mai 2016 (avec la psychologue Marie-Josée Mercier)

Есеи

Оѕвезди ме (Étoile-moi), Paris : Calmann-Lévy, 1987.
Под знакот на ѕвездите (Sous le signe des étoiles), Paris : Balland, 1989.
Илјада и илјада месечини (Mille et mille lunes), Paris : Mercure de France, 1992.
Зодијак или патување кон себеси (Le zodiaque ou le cheminement vers soi-même), Saint-Jean-de-Braye : Dangles, 1994 (série de 12).
Петтиот пат (Le Cinquième Chemin), биографија на Жак Лангинар, Montréal : Les éditions de l'Homme, octobre 2014, 376 p. ISBN 978-2-7619-3852-5
Saint-Laurent et moi, une histoire intime, Paris, Hugo et cie, 2017 (avec Fabrice Thomas)

Мултидисциплинарни сценски изведби

Сценски изведби кои ја спојуваат книжевноста, современиот танц и култури од други места: концепција, пишување сценарија, избор и управување со уметнички и технички тим, истражување и управување со буџетот (министерски грантови, приватни фондови и спонзори). Четири претстави (2005, 2006, 2007, 2010) на Агора на танцот (Agora de la danse) во Монтреал како дел од Меѓународниот фестивал на книжевноста (ФИЛ).

Ветер! 19 и 20 септември 2005 година на Agora de la danse како дел од FIL.
80 години посветеност на слободата на изразување. 22 септември 2006 година на Agora de la danse како дел од FIL. Во чест на Меѓународниот квебечки центар на ПЕН. 12 писатели и 5 соло кореографи.
Во чест на Ана Политковскаја и Хрант Динк. Април 2007 година во Големата библиотеката, во Монтреал, во копродукција со ПЕН Квебек, Репортери без граници и Амнести интернешнал Квебек. Писателите и новинарите читале избрани извадоци од двајцата новинари и писатели убиени поради нивните идеи и нивните дела.
Никогаш [ништо повеќе нема да не раздели] 20 и 21 септември 2010 година на Агората на танцот.

Награди и признанија

Голема награда за краток расказ, фестивал на кратки раскази во Анкара, Турција, јуни 2006
Награда на генералниот гувернер на Канада, литература за млади - текст, ноември 2012
Награда Image/In 2014 за На што личам? (Книжевност за млади)
Награда во чест на Дора Алонзо, Хавана, февруари 2017

Наводи

↑ ^1,0 ^1,1 Site web personnel d'Aline Apostolska Архивирано на 11 август 2012 г. (consulté le 28).
↑ „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2023-06-15. Посетено на 2023-06-23.
↑ „Le carnet d'Aline Apostolska“. Посетено на 21/08/2020. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate= (help)

Надворешни врски

Официјалната веб-страница на Алине Апостолска

[Biographie-1] 1,0 ^1,1 Site web personnel d'Aline Apostolska Архивирано на 11 август 2012 г. (consulté le 28).

[2] „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2023-06-15. Посетено на 2023-06-23.

[3] „Le carnet d'Aline Apostolska“. Посетено на 21/08/2020. Проверете ги датумските вредности во: |accessdate= (help)

[1]

[2]

[3]