Људмила Трут

Људмила Николаевна Трут (руски: Людмила Николаевна Трут; 6 ноември 1933 - 9 октомври 2024) — руски генетичар, етолог и еволуционист. Таа е позната по развојот на припитомени сребрени лисици од диви лисици со Дмитриј Бељаев на Институтот за цитологија и генетика во Новосибирск, Русија. Експериментот, кој започнал во 1952 година, продолжува до ден-денес опфаќајќи речиси 60 генерации сребрени лисици избрани за „скротливост“. Таа била на позициите на виш истражувач за еволутивна генетика, Институт за цитологија и генетика СБ АС СССР, од 1969 до 1985 година; Раководител на лабораторија за еволутивна генетика, Институт за цитологија и генетика, СССР, 1985-1990; Главен научен вработен во Лабораторијата за еволутивна генетика, Институт за цитологија и генетика СБ АС СССР, 1990 година до денес; и професор по генетика, 2003 година до денес на Институтот за цитологија и генетика. Денес таа ги координира едукативните активности на експерименталната фарма за лисици на Институтот за цитологија и генетика на Руската академија на науките во Новосибирск, Русија. Трут била избрана во Американската академија за уметности и науки во 2020 година.

Људмила Трут

Образование

Трут е родена во Јурјев Полски, Ивановска област. Пораснала во градот Киржах во Владимирска област, Русија. Дипломирала со почести на Московскиот државен универзитет во 1958 година, отсек биологија. Во 1966 година, таа се здобила со диплома за кандидат на науки на Институтот за цитологија и генетика во Новосибирск. Нејзината теза била насловена: „За корелација на карактеристиките на однесувањето со репродуктивната функција кај крзнените животни од фамилијата Canidae“. Во 1981 година, таа добила диплома за доктор на науки од истата институција, пишувајќи ја својата теза за однесувањето на припитомени сребрени лисици.

Истражување

Трут и домашна лисица-1974

Сребрената лисица е меланистичка форма на црвената лисица. Домашните сребрени лисици се резултат на експеримент кој бил дизајниран да ја покаже моќта на селективното размножување за трансформирање на видовите, како што е опишано од Чарлс Дарвин во За потеклото на видовите. Експериментот истражувал дали изборот за питомо однесување создава кучиња од волци. Само на најискривите членови од секоја генерација им било дозволено да се размножуваат, а биле забележани и промени во популацијата. Многу од потомците лисици станале и поскротливи и повеќе налик на куче во морфологијата, вклучително и прикажување на шарено или дамкаво крзно.

Денес експериментот е под надзор на Трут.