Црква „Св. Никола“ - Старчишта

црква во Старчишта, Драмско

Свети Никола (грчки: Αγίου Νικολάου Περιθωρίου) — црква во селото Старчишта, Драмско, Егејска Македонија. Влегува во состав на Зихненско-неврокопската епархија на Цариградската патријаршија.[1]

Свети Никола
Αγίου Νικολάου Περιθωρίου
Карта
41°18′52″N 23°46′26″E / 41.31444° СГШ; 23.77389° ИГД / 41.31444; 23.77389
МестоСтарчишта, Драмско
ЗемјаЕгејска Македонија, Грција
ВероисповедЦариградска патријаршија
Архитектура
Архит. типтрикорабна базилика
Завршена7 март 1835
Управа
ЕпархијаЗихненско-неврокопска

Црквата е изградена во 1835 г. и се наоѓа во западниот крај на селото. Претставува трикорабна базилика со дрвен покрив, типична за XIX век.[2] Украсена е со крстови од тули. На северниот ѕид има керамички натпис „7 март 1835“.[1] Во 1911 г. доградена е впечатлива шестаголна камбанарија од делкан камен. Годината 1911 е напишана во куполата.[1][3] Внатре има зачувани резбани елементи од 1847 г., како и икони од 1859 и 1864 г.[1] На крајот од XIX до почетокот на XX век „Св. Никола“ била под врховенството на Бугарската егзархија, а „Живоносен Извор“ била под Патријаршијата.

Необично е тоа што внатрешноста е насликана со епизоди од историјата на Бугарија: Покрстувањето на Борис I, Проповед на светите браќа Кирил и Методиј, Борис I води битка со непокорните болјари, Борис I го става на престолот Симеон и го ослепува Владимир.[4] Веројатно овие сцени се дело на зографското семејство Минови, чии претставници во 1883-1884 г. насликале слични фрески во црквата „Св. Димитриј“ во блиското село Тешово, Пиринско.

На почетокот на XX век црквата и селото село биле под врховенството на Бугарската егзархија.

Поврзано уреди

Наводи уреди

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 „Ιστορία Πλεύνας-Πετρούσας. Η Παλαιά Εκκλησία Πλεύνας και άλλες 32 Μεταβυζαντινές Εκκλησίες στο Νομό Δράμας“. Τα Νέα της Πετρούσας. Посетено на 14 ноември 2014.
  2. „Άγιος Νικόλαος Περιθωρίου“. Corect. Архивирано од изворникот на 2014-10-18. Посетено на 17 октомври 2014.
  3. „Βυζαντινά Μνημεία“. Δήμος Νευροκοπίου. Посетено на 14 ноември 2014.
  4. Кънчов, Васил. Избрани произведения, Том I, София, 1970, с. 192-193.