Хаплогрупа HIJK
Хаплогрупата HIJK, дефинирана од SNPs F929, M578, PF3494 и S6397,[2] е вообичаена хаплогрупа на ДНК на човечки Y-хромозом . Како и нејзината матична макрохаплогрупа GHIJK, Хаплоггрупата HIJK и нејзините подклади го сочинуваат огромното мнозинство од машката популација во светот.
| Хаплогрупа HIJK | |
|---|---|
| Можно време на потекло | Approx. 49,000-59,000 BP+ BCE (i.e. similar to estimates for Haplogroups GHIJK, H and IJK)[1][да се провери] |
| Можно место на потекло | Евроазија |
| Предок | Хаполгрупа GHIJK |
| Потомци | H, IJK |
| Својствени мутации | F929/M578/PF3494/S6397[2] |
HIJK последователно се разгранува на два директни потомци: IJK (L15/M523/PF3492/S137) и H (L901/M2939). IJK за возврат се дели на IJ (F-L15) и K (M9). Потомците на Хаплогрупата IJ се хаплогрупите I и J, додека Хаплогрупата К е, во крајна линија, предок на главните хаплогрупи M, N, O, P, Q, R, S, L и T.
Распространетост
уредиHIJK не е забележан кај современите популации или кај древните човечки остатоци. Претходно базалната парагрупа HIJK* била пријавена во мезолитско европско ( магдалениско ), GoyetQ-2 и европскиот од доцен палеолит ( Граветјан ), Вестонице16.[3] Подоцна студија во 2023 година со висококвалитетно секвенционирање на Magdalenian, GoyetQ-2, Gravettian, Vestonice16 биле доделени со Хаплогрупа I.[4]
Популациите со високи пропорции на мажи кои припаѓаат на потомците на големите хаплогрупи на Хаплогрупата HIJK живеат во широко дисперзирани области и популации.
Мажите кои припаѓаат на други подклади на IJK се концентрирани во, на пример:
- Европа и Средна Азија (на пр.е. хаплогрупи I, J, N, Q и R);
- Блискиот исток и североисточна Африка (на пр.е. хаплогрупи Ј и Т);
- Јужна Азија (на пр. хаплогрупи H, J, L и R);
- Југоисточна Азија и Источна Азија (на пр. хаплогрупа N, O, P)
- Океанија (на пр.е. хаплогрупи P, K, M, O и S) и;
- многу индијански народи (на пр.е. хаплогрупа Q).
Наводи
уреди- ↑ Fu, Qiaomei; и др. (October 2014). „Genome sequence of a 45,000-year-old modern human from western Siberia“. Nature. 514 (7523): 445–449. Bibcode:2014Natur.514..445F. doi:10.1038/nature13810. eISSN 1476-4687. hdl:10550/42071. ISSN 0028-0836. PMC 4753769. PMID 25341783.
- ↑ 2,0 2,1 „Y-DNA Haplogroup Tree 2018“. 24 April 2018. Архивирано од изворникот на 1 February 2024. Грешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „:0“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ Fu, Qiaomei; и др. (2016). „The genetic history of Ice Age Europe“. Nature. 534 (7606): 200–205. Bibcode:2016Natur.534..200F. doi:10.1038/nature17993. ISSN 0028-0836. PMC 4943878. PMID 27135931.
- ↑ Posth, Cosimo; и др. (March 2023). „Palaeogenomics of Upper Palaeolithic to Neolithic European hunter-gatherers“. Nature (англиски). 615 (7950): 117–126. Bibcode:2023Natur.615..117P. doi:10.1038/s41586-023-05726-0. ISSN 0028-0836. PMC 9977688 Проверете ја вредноста
|pmc=(help). PMID 36859578 Проверете ја вредноста|pmid=(help).|hdl-access=бара|hdl=(help)