Хаплогрупа К-М9
Хаплогрупа К или К-М9 — генетска лоза во хаплогрупата на ДНК на човечкиот Y-хромозом. Подлинија на хаплогрупата IJK, K-M9 и нејзините потомци претставуваат географски широко распространета и разновидна хаплогрупа. Лозата одамна е пронајдена кај мажјаците на сите континенти освен Антарктикот.
| Хаплогрупа К-М9 | |
|---|---|
| Можно време на потекло | 55,000-50,000 п.н.е. |
| Можно место на потекло | Западна Азија |
| Предок | IJK |
| Потомци | K2, LT |
| Својствени мутации | M9, P128/PF5504, P131/PF5493, P132/PF5480 |
Директните потомци на К-М9 се Хаплоггрупата К2 (порано KxLT; K-M526) и Хаплогрупата К1 (L298 = P326, позната и како LT).[1][2]
Потекло и распространетост
уредиY-DNA хаплогрупата K-M9 е стара лоза која настанала пред приближно 47.000-50.000 години.[3] Според генетичарот Спенсер Велс, хаплогрупата К или евроазискиот клан, потекнува од Блискиот Исток (можеби Иран) или Средна Азија.[4][5][6] Веројатно е дека нејзиниот потомок хаплогрупа P се разделила некаде во Јужна Азија во P1, која се проширила во Сибир и Северна Евроазија, и во P2, која се проширила во Океанија и Југоисточна Азија.[4]
Basal K* е исклучително редок и недоволно истражен; додека е пријавен на многу ниски честоти на многу континенти, не е секогаш јасно дали засегнатите примери биле скринирани за подклади.[1][7] Потврдените примери на К-М9* сега се чини дека се најчести кај некои популации на островот Југоисточна Азија и Меланезија.[8][9][10]
Примарни потомци на хаплогрупата LT се L (M20), исто така познат како K1a, и T (M184), исто така познат како K1b.[1]
Потомците на хаплогрупата К2 вклучуваат:
- K2a (откриен во палеолитските примероци Oase1 и Ust'-Ishim),[11] чии подклади ги вклучуваат главните хаплогрупи N и O,[12] и;
- K2b – предок на хаплогрупите M, P, Q, R, S.[13]
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 "Y-DNA Haplogroup Tree 2019-2020". International Society of Genetic Genealogy. 11 July 2020. Archived from the original on 31 January 2024. Retrieved 8 May 2020.
- ↑ Chiaroni, J.; Underhill, P. A.; Cavalli-Sforza, L. L. (December 2009). „Y chromosome diversity, human expansion, drift, and cultural evolution“. Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 106 (48): 20174–9. Bibcode:2009PNAS..10620174C. doi:10.1073/pnas.0910803106. JSTOR 25593348. PMC 2787129. PMID 19920170.
- ↑ „New binary polymorphisms reshape and increase resolution of the human Y chromosomal haplogroup tree“. Genome Res. 18 (5): 830–8. May 2008. doi:10.1101/gr.7172008. PMC 2336805. PMID 18385274.
- ↑ 4,0 4,1 Wells, Spencer (20 November 2006). Deep Ancestry: The Landmark DNA Quest to Decipher Our Distant Past. National Geographic. стр. 79. ISBN 978-1-4262-0211-7. Архивирано од изворникот на 11 December 2023.
Given the widespread distribution of K, it probably arose somewhere in the Middle East or Central Asia, perhaps in the region of Iran or Pakistan.
- ↑ Wells, Spencer (28 March 2017). The Journey of Man: A Genetic Odyssey (англиски). Princeton University Press. стр. 111. ISBN 978-0-691-17601-7.
- ↑ Chanda, Nayan (1 October 2008). Bound Together: How Traders, Preachers, Adventurers, and Warriors Shaped Globalization (англиски). Yale University Press. стр. 15. ISBN 978-0-300-13490-2.
- ↑ Daine J., Rowold; и др. (2016). „On the Bantu expansion“. Gene. 593 (1): 48–57. doi:10.1016/j.gene.2016.07.044. PMID 27451076. Посетено на 13 October 2016 – преку Elsevier Science Direct.
- ↑ Delfin, Frederick; и др. (29 September 2010). „The Y-chromosome landscape of the Philippines: extensive heterogeneity and varying genetic affinities of Negrito and non-Negrito groups“. European Journal of Human Genetics. Nature Publishing Group. 19 (2): 224–230. doi:10.1038/ejhg.2010.162. ISSN 1018-4813. PMC 3025791. PMID 20877414.
- ↑ Karafet, Tatiana M; Lansing, J S; Redd, Alan J; Reznikova, Svetlana; Watkins, Joseph C; Surata, S P K; Arthawiguna, W A; Mayer, Laura; Bamshad, Michael (February 2005). „Balinese Y-chromosome perspective on the peopling of Indonesia: genetic contributions from pre-neolithic hunter-gatherers, Austronesian farmers, and Indian traders“. Human Biology. 77 (1): 93–114. doi:10.1353/hub.2005.0030. ISSN 0018-7143. PMID 16114819. Архивирано од изворникот на 31 January 2024 – преку Project MUSE.
- ↑ Cox, Murray P; Lahr, Marta Mirazón (25 December 2005). „Y-chromosome diversity is inversely associated with language affiliation in paired Austronesian- and Papuan-speaking communities from Solomon Islands“. American Journal of Human Biology. 18 (1): 35–50. doi:10.1002/ajhb.20459. PMID 16378340 – преку Wiley Online Library.
- ↑ Poznik, G. David; и др. (25 April 2016). „Punctuated bursts in human male demography inferred from 1,244 worldwide Y-chromosome sequences“. Nature Genetics. 48 (6): 593–599. doi:10.1038/ng.3559. ISSN 1061-4036. PMC 4884158. PMID 27111036.
- ↑ Rootsi, Siiri; и др. (1 February 2007). „A counter-clockwise northern route of the Y-chromosome haplogroup N from Southeast Asia towards Europe“. European Journal of Human Genetics. 15 (2): 204–211. doi:10.1038/sj.ejhg.5201748. ISSN 1018-4813. PMID 17149388.
- ↑ „New binary polymorphisms reshape and increase resolution of the human Y chromosomal haplogroup tree“. Genome Research. 18 (5): 830–8. May 2008. doi:10.1101/gr.7172008. PMC 2336805. PMID 18385274.
Надворешни врски
уреди- Ширење на Haplogroup K, од National Geographic