Фока (византиски цар)

Фока (лат.Flavius Phocas Augustus) бил цар на Византија од 602 година до 610. Бил прогласен за цар при буната на римската војска на Дунав. Со помош на партијата на зелените, влегол во Цариград.Царот Маврикиј бегал во Халкидон и пратил најголемиот син Теодосиј да бара помош од персискиот цар Хозрој II. Маврикиј бил фатен и убиен, а пред тоа по наредба на Фока натеран да гледа како се убиени неговите синови. Теодосиј бил фатен во Никеја и исто така убиен. Користејќи смртта на Маврикиј за повод, Хозрој II нападнал Византија. За да може да се бори со него, Фока заклучил срамен мир со Аварите, задолжувајќи се да им плаќа огромен данок. Оставен без заштита, Балканот бил заземен од словенските племиња. На исток римската војска трпела тешки порази. Персијците ги истерале од Месопотамија, Феникија, Палестина, навлегле и во Мала Азија. Незадовоството против Фока растело бргу, а тој со силен терор се обидувал да ја задржи властта. Африканскиот екзарх Ираклиј откриено се побунил, запрел да плаќа данок и влегол во сојуз со зетот на Фока, талентираниот војсководец Приск. Нивните војски од Египет преку море и копно во октомври 610 година влегле во Цариград под водството на Ираклиј помладиот. Фока бил убиен заедно со сите негови приврзаници.

Фока
Починал	27 ноември 610 Цариград