Солен поход

Солениот поход, Солениот марш или Данди-маршот — една од епизодите на Ненасилниот граѓански отпор (сатјаграха) во Индија, кога од 12 март до 6 април 1930 година, Махатма Ганди со 79 негови следбеници пешачеле од Сабармати Ашрам во Ахмедабад (Гуџарат), Западна Индија, до брегот на Арапското Море во близина на селото Данди. По завршувањето на походот долг 390 километри, за време на кој сè повеќе следбеници се придружувале на групата демонстранти, неговите учесници пркосно почнале да прават сол преку испарување на морската вода. Во исто време, како знак на кршење на колонијалниот солен монопол, учесниците на Солениот поход не го платиле данокот за сол.

Солен поход

Ганди ги води своите следбеници на познатиот Солен поход за да ги прекрши британските закони за сол.
Датум	12 март 1930 — 6 април 1930
Место	Сабармати, Ахмедабад, Гуџарат, Индија

По правењето на солта преку испарување во Данди, групата се преселила на југ по должината на брегот, продолжувајќи го своето дејство против данокот за сол, со намера да преземе мерки во фабриката за сол во Дарасана. Меѓутоа, неколку дена пред предложеното дејствување, ноќта меѓу 4 и 5 мај, Ганди бил уапсен. Настаните од Солениот поход, кој траел само 24 дена, го привлекле вниманието на гласилата и јавноста ширум светот, додека големиот Ненасилен граѓански отпор (сатјаграха) против солениот монопол траел речиси една година, завршувајќи со ослободувањето на Ганди. Вкупно, повеќе од 80 илјади Индијци биле уапсени и затворени како одраз на „солената сатјаграха“ („сатјаграха“ = вид ненасилен отпор). Походот имал голема пропагандна вредност и ги поставил темелите за масовен поход на граѓанска непослушност против британските колонијални власти во Индија, давајќи им поттик на нови протести против даноците за сол.