Алберт Велики
Св. Алберт Велики (роден помеѓу 1193 и 1206 година - починал на 15 ноември 1280) бил доминикански епископ, најмногу познат по своите придонеси за мирољубивата коегзистенција на науката и религијата. Тој се смета за најголемиот германски филозоф во средниот век.
| Св. Алберт Велики | |
|---|---|
 | |
| епископ, исповедник, црковен учител | |
| Роден(а) | околу 1193/1206, Лауинген, Баварија |
| Починал(а) | 15 ноември 1280, Келн, Свето Римско Царство |
| Почитуван(а) во | Католичка црква |
| Беатификација | 1622, Рим |
| Канонизација | 1931, Рим од Папа Пиј XI |
| Слава | 15 ноември |
| Заштитништво | медицински техничари, природни науки, филозофи, научници, студенти; Светски ден на младите |
Роден е во Лауинген, Баварија (Германија) Како професор предавал на многу универзитети, меѓу кои и на Сорбона, прочуениот универзитет во Париз. Поради занимливостите во неговите предавања, морал да предава на плоштадот Мауберт, кој го носи неговото име, од латинските зборови Магнус Алберт. Негов ученик бил и познатиот Свети Тома Аквински, еден од најголемите теолози[1]. Алберт Велики бил првиот средновековен интелектуалец, кој ја вовел Аристотеловата филозофија во христијанската црква.