Самоубиството на Саул
Самоубиството на Саул — слика од Питер Бројгел Постариот насликана во 1562 г. Постои опис на сликата како „Сауловото самоубиство или Битката кај планината Гилбоа“ или „Поразот на Саул“. Сликата е заснована на библиската приказна од Стариот завет за самоубиството на првиот цар на Израел, Саул (1 Цар. 31:4). Самоубиството на Саул, заедно со тринаесет други слики, биле собрани од императорот Рудолф II и надвојводата Леополд Вилхелм и пренесени во Виена, каде што сега се чуваат во Музејот на уметноста.[2][3]
| |
| Творец | Питер Бројгел Постариот |
|---|---|
| Година | 1562 г.[1] |
| Вид | дрво, масло |
| Димензии | 33,5 см × 55 см |
| Место | Музеј на историјата на уметноста, Виена |
Историја на создавање
уредиСликата Самоубиството на Саул најверојатно била создадена во Антверпен, каде што живеел Питер Бројгел Постариот од 1556 г. до неговото преселување во Брисел во 1563 г. Ова дело, заедно со Вавилонската кула и Падот на Икар, е дел од серијата библиски сцени што ја критикуваат гордоста. Како и со многу негови современици, Бројгел ги прикажува древните Филистејци како средновековни воини опремени со оружја несоодветно за периодот на древниот Израел. Преку прикажување на огромен број војници, Бројгел го подобрува драматичниот ефект и го нагласува очајот на царот Саул. Како последица на тоа, филистејската војска надвладува во делото, поместувајќи ги царот Саул и неговиот оруженосец на мал дел во долниот лев агол. Подражавајќи ја сликата „Битката на Александар кај Ис“ (1529) на Албрехт Алтдорфер, Бројгел користи слична возвишена перспектива за да ја претстави сцената од голема височина. Сликата, исто така, покажува задлабочено внимание на подробностите, вклучувајќи елементи како сложеноста на оклопот и заднинските структури.[2][4]
Заплет на сликата
уредиСаул бил првиот цар на израилскиот народ и полководец на израилската војска. Тој бил избран од Бога да царува и помазан од пророкот Самоил. За време на неговото царување, тој се потчинил на Божјата волја во сè и водел низа војни со Моавитите, Амонитите, Идумејците и Филистејците. Постепено, откако се скарал со пророкот Самоил и отстапил од Божјите заповеди, Саул бил лишен од света заштита и паднал во темнина. За време на решавачката битка на планината Гилбоа, тој го повикал Бога на помош, но Бог го отфрлил и израелските војници претрпуваат крупен пораз. Саул, ранет од стрели, се обратил кон својот оруженосец со барање да го убие за да не биде заробен од Филистејците. Меѓутоа, неговото барање не било исполнето и царот се самоубива прободувајќи се со меч.[5]
Наводи
уреди- ↑ signed at bottom left: "SAUL XXXI CAPIT BRVEGEL M.CCCCC.LXII"
- ↑ 2,0 2,1 Е. В. Яйленко. Библейские сюжеты в европейской живописи. — М.: Олма-пресс, 2005. — 424 с. — ISBN 5-224-05251-3. (руски)
- ↑ А. Бенуа. История живописи всех времен и народов. — Санкт-Петербург: "Нева", 2002. — С. 212. — 544 с. — ISBN 5-7654-1889-9. (руски)
- ↑ А. Майкапар. Брейгель Старший Питер. — Великие художники. — М.: Директ-медиа, 2010. — С. 20. — 49 с. — ISBN 5747500279. (руски)
- ↑ Шишов Алексей Васильевич. 100 великих полководцев древности. — 100 великих. — М.: Вече, 2012. — 432 с. — ISBN 978-5-9533-4191-2. (руски)
Надворешни врски
уреди| „Самоубиството на Саул“ на Ризницата ? |