Равна (Касандриско)
Равна или Горна Равна (грчки: Πετροκέρασα, Петрокераса; до 1927 г. Ραβνά, Равна[2]) — село во Касандриско, Егејска Македонија, денес во општината Лагадина на Солунскиот округ, Грција. Населението брои 250 жители (2021).
| Равна Πετροκέρασα | |
|---|---|
 Етнолошкиот музеј во селото | |
  Равна | |
|
Местоположба во областа   Равна | |
| Координати: 40°31.0′N 23°17.5′E / 40.5167° СГШ; 23.2917° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Централна Македонија |
| Округ | Солунски |
| Општина | Лагадина |
| Општ. единица | Калиндија |
| Надм. вис. | 520 м |
| Население (2021)[1] | |
| • Вкупно | 250 |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
Географија
уредиСелото се наоѓа во средината на северниот дел на Халкидичкиот Полуостров, на северните падини на планината Хортач. Лежи југоисточно од Лагадина во историско-географската област Мадемско.
Историја
уредиСредновековие
уредиСеверно от селото, на пътя за Загливер в планинска местност, в която се намира современиот параклис „Пресв. Богородица“, са открити следи от керамика и ѕидарија, веројатно од средновековен храм, што е потврдено од усната традиција. Близу до ова место се урнатините на црквата „Св. Петка“, изградена во XIX век.[3]
Во Отоманското Царство
уреди
Равна е спомната за првпат во 1771 г. како маало во вакафот на Исак-паша.[4]
Во XIX век Равна било грчко село во Касандриската каза. Наречено е и Епано Равна, т.е. Горна Равна, за да се разликува од Долна Равна (грч. Маратуса). Селото зело учество во Халкидичкото востание од 1821 г.[4] Црквата „Св. Илија“ е од 1810 година.[5]
Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. во Епано Равна живееле 550 Грци христијани.[6]
Во селото има зачувана чешма од XIX век, можеби снабдувана од аквадукт на 2,5 км западно од селото, каде се наоѓа поствизантискиот параклис „Св. Атанасиј“. Во местността Казанија сè уште може да се види цевководот.[4] Во селото има традиционална работилница за пчелин восок.[3]
Во Грција
уредиПо Втората балканска војна во 1913 г. селото е припоено кон Грција согласно Букурешкиот договор.
| Име | Грчки | Ново име | Грчки | Опис |
|---|---|---|---|---|
| Демири[7] | Ντεμίρι | Сидера | Σίδερα[8] | месност на Ј од Равна[7] |
| Слотно[7] | Σλότνο | Алепофолија | Αλεποφωλιά[8] | река на И од Равна[7] |
Културни и природни знаменитости
уреди- Црква „Св. Илија“ од 1810 г.
Личности
уредиНаводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2021 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ „Μετονομασίες των Οικισμών της Ελλάδας“. Πανδέκτης: Name Changes of Settlements in Greece. Посетено на 12 април 2021.
- ↑ 3,0 3,1 Μακροπούλου, Δέσποινα, Κωνσταντίνος Κατσίκης (2014). Κειμηλιακό Απόθεμα σε Ναούς της περιφέρειας Θεσσαλονίκης από τον 16ο ως τον 20ο αιώνα. Φορητές Εικόνες, Λειτουργικά Αντικείμενα, Παλαίτυπα και Χειρόγραφα Βιβλία, Τεύχος 1 (PDF) (грчки). Θεσσαλονίκη: Στοά των Επιστημών - Ακαδημία Θεσμών και Πολιτισμών. Βυζαντινή Μακεδονία και Θράκη. стр. XXVI. Занемарен непознатиот параметар
|lang-hide=(help) Архивирано на 12 јуни 2018 г. - ↑ 4,0 4,1 4,2 Μακροπούλου, Δέσποινα, Κωνσταντίνος Κατσίκης (2014). Κειμηλιακό Απόθεμα σε Ναούς της περιφέρειας Θεσσαλονίκης από τον 16ο ως τον 20ο αιώνα. Φορητές Εικόνες, Λειτουργικά Αντικείμενα, Παλαίτυπα και Χειρόγραφα Βιβλία, Τεύχος 1 (PDF) (грчки). Θεσσαλονίκη: Στοά των Επιστημών - Ακαδημία Θεσμών και Πολιτισμών. Βυζαντινή Μακεδονία και Θράκη. стр. XXV. Занемарен непознатиот параметар
|lang-hide=(help) Архивирано на 12 јуни 2018 г. - ↑ „ΕΙΚΟΝΕΣ-ΙΕΡΑ ΛΕΙΨΑΝΑ-ΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ“. Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου. Архивирано од изворникот на 6 јуни 2014. Посетено на 7 јуни 2014.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 173. ISBN 954430424X.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 По топографска карта М1:50 000, издание 1980-1985 „Генеральный штаб“
- ↑ 8,0 8,1 „Β. Διάταγμα ΥΠ' Αριθ. 496. Περὶ μετονομασίας συνοικισμὤν, κοινοτήτων καὶ θέσεων“ (PDF). Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδος (грчки). Εν Αθήναις: Ἐκ τοῦ Εθνικού Τυπογραφείου. Τεύχος Πρώτον (Αριθμός Φύλλου 150): 1081. 1969. Занемарен непознатиот параметар
|month=(help) - ↑ 9,0 9,1 Μιχαηλίδης, Ιάκωβος Δ., Κωνσταντίνος Σ. Παπανικολάου (2008). Αφανείς γηγενείς μακεδονομάχοι (1903-1913) (PDF). Θεσσαλονίκη: University Studio Press. стр. 61. ISBN 978-960-12-1724-6.