Кумчифтлии
Орестијада (грчки: Ορεστιάδα; турски: Kumçiftliği, Кумчифтли(г)и) — најсеверниот град во Грција и седиште на истоимената општина и Маричкиот округ во областа Источна Македонија и Тракија (поточно Западна Тракија), денес во Грција.
| Орестијада Ορεστιάδα | |
|---|---|
.jpg) Центарот на градот | |
  Орестијада | |
| Координати: 41°30′N 26°32′E / 41.500° СГШ; 26.533° ИГД | |
| Земја | Грција |
| Област | Источна Македонија и Тракија |
| Округ | Марица |
| Површина | |
| • Вкупна | 967,5 км2 (373,6 ми2) |
| Надм. вис. | 35 м |
| Население (2011)[1] | |
| • Вкупно | 37,695 |
| • Густина | 39/км2 (100/ми2) |
| Час. појас | EET (UTC+2) |
| • Лето (ЛСВ) | EEST (UTC+3) |
| Пошт. бр. | 682 00 |
| Повик. бр. | 25520 |
| Рег. таб. | OP |
Поранешното име на градот е Нова Орестијада (Νέα Ὀρεστιάς, Неја Орестијас).
Географија
уредиОрестијада е најоддалечениот грчки град од престолнината — на речиси 1000 км од Атина. Градот е сместен во рамнината на реката Марица, оддалечена на 6 километри од него. Орестијада се наоѓа 19 км јужно од Одрин, 28 км југоисточно од грчко-турско-бугарското тромеѓе, 40 км југоисточно од Свиленград, 91 км североисточно од Дедеагач и 212 км западно од Истанбул.
Историја
уреди
Античка Орестиада се наоѓала во денешна Турција, крај реката од сегашниот град Кастијанс. Во античко време, на оваа локација имало мала населба за која легендите тврдат дека ја основале Орестес, син на Агамемнон и Клитменестра.
Во 1920 година, по ослободувањето на Тракија, градот беше преименуван во Орестиада и му се додели на Грција заедно со целата Западна Тракија и поголемиот дел од Источна Тракија според Договорот од Северес. После грчко-турската војна (1919-1922) и Огненото оружје на Мудања (октомври 1922 година), Западните сили ја предадоа Источна Тракија на Турција, а на грчката армија и беше наредено да се повлече во рок од 15 дена од позициите источно од Еврос. Како резултат, Адријанопол (преименувана во Едирне; мак. Одрин) која се наоѓа на истокот на Еврос, стана турска, но Карагач, сместена на западниот дел на Еврос, остана во Грција. Бидејќи Источна Тракија била евакуирана од нејзиното грчко население, неколку жители на Одрин избегале во соседното предградие, Карагач, на другиот брег на реката (западниот и сè уште грчки), со надеж дека нешто ќе се смени и тие би можеле да се вратат во своите домови полесно.[2] Сепак, на конференцијата во Лозана, британскиот претставник државен секретар за надворешни работи Керзон, со францускиот премиер Поинкаре, италијанскиот премиер Мусолини и високиот комесар на Соединетите држави, адмирал Марк Л. Бристол, не успеа да постигне компромис со Исмет Паша, главниот преговарач за Турција. Ефектите беа отежнати по протестите на Турците и уште повеќе беа спречени од експлицитната поддршка на Адмирал Бристол за турските напори.[3]
Како компензација на новата турска република, од Грција беше побарано да плати 4 милијарди златни франци (половина од трошоците на грчката воена и трговска флота), да ја напушти Вселенската патријаршија од Цариград и да одржи референдум во Западна Тракија за да одлучува за нејзината иднина.[4][5] Како реакција на Елефтериос Венизелос, во мај 1923 година, францускиот генерал Маурициус Пели тврди: „Бидејќи Грција не може да плати, старата Орестиада (Карагач) треба да им се даде на Турците“. Неговиот предлог беше прифатен. Карагач, со селата Босна и Демердес, биле пренесени на турската контрола, заедно со стратешката железничка станица и железничката станица Карагач, кои во тоа време служеле и за Одрин.[6] 17.000 грчки жители на триаголникот Карагач дознаа за оваа концесија на 27 мај 1923 година.[7] Напуштањето на старата Орестиада започна во јули 1923 година, бидејќи населението се пресели подалеку од реката Еврос, новата граница. Во 10:20 часот, на 15 септември 1923 година, околу 1500 години грчка православна историја беше на крајот. На 4 јуни 1923 година, комитет, кој беше формиран само претходниот ден на заедничката средба на жителите на старата Орестиада, патуваше на 17 километри јужно, до ненаселената рурална локација Кум-Чифлик (песочен имот), за да ги види можните нова населба.[2] На 12 август 1923 година, новиот град наречен Нов Орестиас, а подоцна и Новата Орестиада беше инаугуриран за да ја потсети старата Орестиада, Карагач. Инаугурацијата на новиот град се случи во август 1923 година од митрополитот Адријанопол Поликарпос, при што присуствуваше и Спирос Дасиос.[8]
Наводи
уреди- ↑ „Попис на населението од 2011 г. Трајно население“. Државен завод за статистика на Грција.
- ↑ 2,0 2,1 „Δήμος Ορεστιάδας“.
- ↑ Morgenthau, Henry, Ambassador Morgenthau's Story, (Detroit: Wayne State University, 2003), 303.
- ↑ „Πρακτικά 1ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Ιστορίας και Πολιτισμού της Ορεστιάδας“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2020-09-20.
- ↑ „Τουριστικοί Προορισμοί Δήμου Ορεστιάδας“. Архивирано од изворникот на 2021-01-21.
- ↑ „Ενημερωτικός Οδηγός 3ης Μ/Κ ΤΑΞΧΙΑΣ για τη φρουρά Ορεστιάδας“ (PDF).[мртва врска]
- ↑ Τσονίδης, Τάκης. ΝΕΑ ΟΡΕΣΤΙΑΣ - µια µατιά για να την γνωρίσουµε.
- ↑ Μαυρίδης, Πασχάλης. Η Ορεστιάδα στη ροή του χρόνου.