Жан Батист Перен
Жан Батист Перен (француски: Jean Baptiste Perrin, 30 септември 1870 – 17 април 1942) — француски физичар кој во своите студии за Брауново движење на минијатурните честички изолирани во течност го верификувал објаснувањето на Алберт Ајнштајн за овој феномен и со тоа ја потврдил атомистичката природа материјата (седиментациона рамнотежа). За ова постигнување тој добил Нобелова награда за физика во 1926.[1]
| Жан Батист Перен | |
|---|---|
 Перен во 1926 | |
| Роден(а) | 30 септември 1870 Лил, Франција |
| Починал(а) | 17 април 1942 (возр. 71) Њујорк (град), САД |
| Националност | Франција |
| Полиња | Физика |
| Установи | Висока нормална школа Париски универзитет |
| Образование | Висока нормална школа |
| Познат по | Природа на катодни зраци Брауново движење |
| Поважни награди | Матеучиев медал (1911) Нобелова награда за физика (1926) |
Животопис
уредиМлади години
уредиПерен е роден во Лил, Франција и се образувал во Високата нормална школа, големо елитно училиште во Париз. Тој станал асистент во школота во период од 1894–97 кога почнал да ги проучува катодните зраци и рендгенските зраци. Тој бил награден со дипломата доктор на науки во 1897. Истата година тој бил назначен за доцент во физичка хемија на Сорбона, Париз. Тој станал професор на Универзитетот во 1910 година, каде работел сè до германската окупација на Франција за време на Втората светска војна.
Истражувања и постигнувања
уреди
Во 1895, Перен покажал дека катодните зраци биле со негативен електричен полнеж во природата. Тој го одредил Авогадовиот број (познат како Авогадрова константа) со неколку методи. Тој ја објаснил сончевата енергија како последица на термојадрени реакции на водород.
Откако Алберт Ајнштајн во 1905 го објавил неговото теориско објаснување за Брауновото движење во законите на атомите, Перен ја ,,направил’’ експерименталната работа за да го тестира и ги потврдил предвидувањата на Ајнштајн, со која што ја решил долговековната расправија за атомистиката на Џон Далтон. Карл Бенедикс тврдел дека Перен треба да ја освои Нобеловата награда за физика; Перен ја примил наградата во 1926. година за овој негов труд но и други работи поврзани со дисконтинуираната структура на материјата, која и става конечен крај на долгата битка за прашањето на физичката реалност на молекулите.[2]
Перен бил автор на многу книги и тези. Најзабележително дело од неговите публикува дела се: "Rayons cathodiques et rayons X" ; "Les Principes"; "Electrisation de contact"; "Réalité moléculaire"; "Matière et Lumière"; "Lumière et Reaction chimique".
Перен исто така бил награден со многубројни престижни награди вклучувајќи ги Наградата на Жул од Кралското општество во 1896 и наградата Ла Казе од Француската Академија на науките. Двапати бил назначен како член на Солвајскиот комитет во Брисен во 1911 и во 1921. Тој, исто така, бил член на Кралското друштво во Лондв и на Академиите за Науки во Белгија, Шведска, Торино, Прага, Романија и Кина. Тој станал командант на Легијата на честа во 1926 и на Наредба од Леополд (Белгија).
Во 1919, Перен предложил дека јадрените реакции можат да обезбедат енергија во ѕвездите. Тој сфатил дека масата на еден атом на хелиум е помала од масата на четири атоми на водород и дека еднаквост на масата и енергијатана Ајнштајн имплицира дека комбинацијата од 4 H → Тој ќе може да ослободи доволна количина на енергија за да направи ѕвездите да светат милијарда години. На Ханс Бете и Карл Фридрих вон Веизакерим останало да ги утврдат деталите на механизмот на ѕвездената нуклеосинтеза во текот на 1930-тите години.[3] ·[4]
Во 1927, тој го основал Институтот за биологија, физика и хемија заедно со хемичарот Андре Џоб и физичарот Андре Мајер. Основањето било овозможено од страна на Едмонд Џејмс де Ротшилд.[5] Во 1937, Перен ја оформил Палатата на откривањата, научен музеј во Париз.
Перен се смета за татко на Националниот центар за научни истражувања (Национален центар за научни истражувања (CNRS)). Петицијата на Перен ја потпишале повеќе од 80 научници, а помеѓу нив биле осум лауреати на Нобеловата награда, францускиот министер за образование го поставува Conseil Supérieur de la Recherche Scientifique (Францускиот национален истражувачкисоветa) во април 1933. во 1936, Перен, сега подсекретар за истражувањето, ја основал Service Central de la Recherche Scientifique (Француската централна агенција за научни истражувања).[5] Двете институции биле споени под цадорот на CNRS на 19 октомври 1939.[6]
Од неговите студенти се издвојува Пјер Виктор Аугер. Жан Перен бил татко на Jean Франсис Перен кој, исто така бил физичар.
Приватен живот
уредиПерен бил атеист и социјалист.[7] Тој бил офицер во енергетски корпорации за време на Првата светска војна. Кога Германците ја окупирале Франција во 1940, тој избегал во САД. Тој починал во Њујорк.После војната, во 1948, неговите остатоци биле вратени во Франција со крстарица Jeanne d'Arc and и закопани во Пантеон.
Трудови
уреди- Les Principes. Exposé de thermodynamique (1901)/Принципи на термодинамиката
- Traité de chimie physique. Les principes (1903)/Физичко-хемиски примципи
- Les Preuves de la réalité moléculaire (1911)/Докази за молекуларната реалност
- Les Atomes (1913)/Атомите
- Matière et lumière (1919)/Материја и светлина
- Les Éléments de la physique (1929)/Елементи на физика
- L'Orientation actuelle des sciences (1930)/Моментална ориентација на науките
- Les Formes chimiques de transition (1931)/Хемиските форми на измените
- La Recherche scientifique (1933)/Научно истражување
- Grains de matière et grains de lumière (1935)/Зрнести материи и зрнеста светлина
- L'Organisation de la recherche scientifique en France (1938)/Организацијата на научните истражувања во Франција
- À la surface des choses (1940-1941)/Површината на нештата
- La Science et l'Espérance (1948)/Науката и надежта
Наводи
уреди- ↑ Kyle, R. A. (1979). „Jean Baptiste Perrin“. JAMA: the Journal of the American Medical Association. 242 (8): 744–741. doi:10.1001/jama.242.8.744.
- ↑ Mauro Dardo (2004). Nobel Laureates and Twentieth-Century Physics. Cambridge University Press. стр. 114–116. ISBN 0521540089. Посетено на 13 February 2014.
- ↑ Why the Stars Shine D.Selle, Guidestar (Houston Astronomical Society), October 2012, p.6-8
- ↑ John North, Cosmos: An Illustrated History of Astronomy and Cosmology (University of Chicago Press, p.545)
- ↑ 5,0 5,1 Zeitoun, Charline (September 2009). „Le CNRS a 70 ans“. CNRS le journal. Посетено на February 23, 2012.
- ↑ Guthleben, Denis (November 3, 2010). „Un peu d'histoire... La création du CNRS“. Comité pour l’histoire du CNRS. Посетено на February 23, 2012.
- ↑ Bernard Valeur, Jean-Claude Brochon (2001). New Trends in Fluorescence Spectroscopy: Applications to Chemical and Life Sciences. Springer. стр. 17. ISBN 978-3-540-67779-6.
Jean and Francis Perrin held similar political and philosophical ideas. Both were socialists and atheists.
|access-date=бара|url=(help)
Надворешни врски
уреди| „Жан Батист Перен“ на Ризницата ? |
- 1926 Nobel Prize
- Дела од или за Жан Батист Перен на Семрежниот архив
- Mouvement brownien et molécules, by Jean Perrin, 1923 on Vidéothèque du CNRS (French)
- Jean Perrin et la réalité moléculaire on Vidéothèque du CNRS (French)