Движење на сардините

 

Движење на сардините
Болоња
Датум	14 ноември 2019 – 26 мај 2020
Место	Italy

Митингот на сардините во Модена

Движењето на сардините, исто така е познато како и Сардините против Салвини, било политичко движење, кое започна во Италија во ноември 2019 година.

Движењето организирало тековна серија мирни демонстрации во знак на протест против десничарскиот наплив во земјата, поконкретно, против политичката реторика на десничарскиот лидер Матео Салвини. Името „Сардини“ произлезегло од идејата да се организираат нивните митинзи со големи број на учесници, сплотени заедно како сардини во гребенот.

Додека движењето де факто завршило по победата на левиот центар на изборите во јануари 2020 година во Емилија-Ромања, и формално завршило во мај.

Историја

Раѓање во Емилија Ромања

Движењето на „Сардините“ започнало како флеш моб на 14 ноември 2019 година, организиран на Пјаца Маџоре, кој е главниот плоштад во Болоња, Емилија-Ромања. Целта на настанот била да се спротивстави на започнувањето на изборната кампања на Матео Салвини за регионалните избори во 2020 година во ПалаДоза во Болоња. Слоганот на настанот бил „Болоња нон си Лега“, што буквално во превод значи „Болоња не се врзува“, но исто така си поигрува и со името на партијата на Салвини, Лега. Флеш мобот, кој бил именуван „6.000 сардини против Салвини“, му се придружија речиси 15.000 луѓе, изненадувајќи ја целата земја и добија голема медиумска покриеност.

Движењето се кренало за време на изборната кампања за регионалните избори Емилија-Ромања во 2020 година, кои се сметаат и за први конкурентни во историјата на тој регионот. Емилија-Ромања е упориште на левичарските партии од крајот на Втората светска војна, но на општите избори во 2018 година, коалицијата на десниот центар станала најголемата политичка сила во тој регионот. Движењето „Сардините“ ја започнале својата активност со цел да ја спречи победата на десницата на изборите во Јануари 2020 година.

Првиот митинг на Сардините бил топло поздравен од Демократската партија, особено од нејзиниот секретар Никола Зингарети, нејзиниот претседател и поранешен премиер Паоло Џентилони и актуелниот гувернер на Емилија-Ромања Стефано Боначини.Поранешниот премиер и основачот на ПД, Романо Проди, изјави дека Сардините се „застрашувачки“, додавајќи дека тие не смеат ниту да бидат „колонизирани“ ниту „експлоатирани“ од која било друга партија.

На 18 ноември повеќе од 7.000 луѓе учествуваа на настанот.

Проширување

Во декември, движењето се прошири и надвор од Емилија-Ромања. На 1 декември,дури повеќе и од 25.000 луѓе учествуваа на митингот на Пјаца Дуомо во Милано, додека претходниот ден, речиси 30.000 се собрале на Пјаца дела Република во Фиренца. На 10 декември, 40.000 луѓе демонстрираа во Торино на Пјаца Кастело. Другите протести беа организирани во Неапол и Палермо.

На 14 декември, еден месец по нивниот прв состанок, Сардините организирале и демонстрации во Рим на плоштадот Сан Џовани. Според организаторите на собирот се приклучија речиси 100.000 луѓе. За време на демонстрациите во Рим, лидерот на Сардините, Матија Сантори, ги претстави предлозите на движењето за политиката кои вклучуваат политичка транспарентност, осуда на говор и на омраза, закони против вербално насилство и нова имиграциска политика. Сантори особено побара од владата на Џузепе Конте да укине т.н. за тие да бидат депортирани. Уредбата, исто така, го суспендираше и процесот на аплицирање за бегалците на оние кои се сметаа за „социјално опасни“ или кои беа осудени за кривично дело.

Истиот ден, помали демонстрации се одржале и во Брисел, Париз и Берлин.

На 19 јануари, движењето се вратило и во Болоња, со повеќе од 40.000 луѓе кои присуствувале и на митингот на Пјаца VIII Агосто. Тоа биле и последните демонстрации пред регионалните избори на 26 јануари кои беа наречени „Добредојдовте назад на отворено море“. Релито се карактеризираше и со 6-часовен концерт со многу пејачи и уметници.

На 26 јануари, на регионалните избори во Емилија-Ромања, кандидатот на ПД Стефано Боначини – поддржан од движењето за сардини – победи со 51,4% од гласовите, со 7,7% разлика над кандидатката на Лигата, Лусија Боргонзони. Некои припишуваат дел од успехот на Боначини на поддршката и активноста на движењето.

Движењето Сардини формално ги прекинало своите активности на 26 мај 2020 година. Во 2022 година, некои членови на Сардините, заедно со Виолетовите луѓе, организираа собири против кандидатурата на Силвио Берлускони на италијанските претседателски избори во 2022 година, иако протестите беа мали и слабо посетени.

Идеологија

Движењето се декларирало дека не е поврзано со ниту една партија и дека главно ги следи идеалите на антифашизмот и борбата против расната дискриминација, како и отфрлањето на десничарскиот популизам и вербалното насилство во италијанската политика, за кои тие тврдат дека треба законски да се смета како физичко насилство. Движењето „Сардините“ генерално се смета за левото крило на политичкиот спектар и беше споредувано со Џиронди и Пурпур Луѓе, две грасрут движења кои се кренаа во 2000-тите за да протестираат против тогашниот премиер Силвио Берлускони.

Според некои политички коментатори, движењето било ограничено само на генеричка критика на десницата, со нејзиното отворено спротивставување на Матео Салвини, кој е прикажан како авторитарен и недемократски лидер. Покрај тоа, критичарите ги обвинија Сардините дека ја поддржуваат владејачката централно-левичарска влада на Џузепе Конте.