Википедија

Гусар (опера)

Гусар (италијански: Il corsaro) е опера во три чина од Џузепе Верди, по либрето на Франческо Марија Пјаве, заснована на поемата Гусар на Лорд Бајрон од 1814 година. Премиерно била изведена на 25 октомври 1848 година во Театро Гранде во Трст.

Гусар
Опера од Џузепе Верди
Разделбата на Корадо и Медора (слика од Чарлс Николс)
ИзворноIl corsaro
ЛибретоФранческо Марија Пјаве
ЈазикИталијански
СпоредПоемата „Гусар“ од Џорџ Гордон Бајрон
Премиерна изведба
Датум25 октомври 1848 (1848-10-25)
МестоТеатро Гранде, Трст

Историја на создавање

уреди
 
Лорд Бајрон, од Ричард Вестал, непознат датум.

Верди изразил интерес за поемата на Бајрон „ Гусар“ (заедно со Двајцата Фоскари и други) уште во 1844 година кога планирал опера за Венеција, но не бил достапен соодветен баритон.[1] Во 1845 година, композиторот склучил договор со миланскиот издавач Франческо Лука за три опери, меѓу кои и Атила и една за Лондон.

Во февруари 1848 година Верди ја испратил комплетираната партитура до Лука преку Муцио.[1] Верди операта ја напишал неволно, без ентузијазам и затоа за оваа опера Баден коментира „За ниту една друга своја опера Верди не се интересираше толку малку пред да биде поставена“ [2] каде и кога требаше да биде поставена, кои ќе бидат пејачите и кој ќе биде сценскиот режисер.

Изведби

уреди

Лука одлучил премиерата на операта да биде во Театро Гранде (сега Театро Лирико Џузепе Верди) во Трст во пролетта 1848 година, но политичките настани во Ломбардија ја одложиле до есента. Верди не присуствувал на првата изведба.

Операта била слабо примена и од печатот и од јавноста во Трст, што било невообичаено за Вердиева опера. Буден забележува дека операта „исчезна од репертоарот по три изведби“ и дека луѓето во Трст сметале дека „Трст заслужува подобра опера од оваа“.[1][3]

По премиерата, операта била релативно малку изведувана низ Италија, иако била поставена во Милано и Торино во 1852 година и во Модена, Новара, Венеција и Верчели во 1853 година.[4]

Улоги

уреди
 
Портрет на Гаетано Фрашини
Улога Тип на глас Премиерна глумечка екипа, 25 октомври 1848 година [5]
(Диригент: Лујџи Ричи [6] )
Корадо, капетан на Пиратите тенор Гаетано Фрашини
Медора, млада љубовница на Корадо сопран Каролина Рапацини
Паша Сеид, паша на Корон баритон Ахил Де Басини
Гулнара, омилениот роб на Сеид сопран Маријана Барбиери-Нини
Џовани, пират бас Џовани Волпини
Ага Селимо, службеник на пашата тенор Џовани Петрович
Црн евнух тенор Франческо Кукиари
Роб тенор Стефано Албанасич

Синопсис

уреди
Место: Грчки остров во Егејското Море и турскиот град Короне.[7]
Време: Раните 1800-ти

Чин 1

уреди

Грчкиот остров

Сцена 1: Бродот од Корадо

Островот е контролиран од гусарите. Тие го чекаат враќањето на нивниот водач Корадо, кој е во егзил. Наскоро пристигнува неговиот брод. Корадо добил порака дека е дојдено време да ја нападне турската флота на пашата Сеид, за што ги известува своите другари и почнал да се спрема за напад.

Сцена 2: Домот на Медора

Медора е сама и со тага размислува за својот вереник Корадо, нејзиното срце е вознемирено. За да ја отфрли тагата, девојката свири на харфа, но некое шесто сетило како да ѝ вели дека работите нема да завршат на добро. Кога Корадо конечно пристигнува, двајцата пеат дует кој ги доловува спокојството на нивната љубов и нивната неизвесна иднина. Медора го моли Корадо да не заминува, но сепак тој оди да се соочи со Пашата.

Чин 2

уреди

Короне

Сцена 1: Харемот на пашата

Робинките во харемот на Паша Сеид се грижат за Гулнара, миленичката на Пашата. Меѓутоа, Гулнара е незадоволна поради вниманието на Пашата. Неа ја мачи животот во харемот и копнее по слобода и вистинска љубов. Еден евнух ѝ носи на Гулнара покана за банкет каде што Пашата ќе ја прослави победата во претстојната морска битка со гусарите. Таа се надева дека нешто подобро ја чека во животот, а дамите од харемот и велат дека „таа е сечија надеж“.

Сцена 2: Банкет

Пашата Сеид и неговите војници го повикуваат Алах да им помогне во битката. Еден роб го прашува пашата дали во војската може да биде примен дервиш кој очигледно побегнал од гусарите. Пашата се согласува да го прифати. Дервишот раскажува дека избегал од пиратите и бара заштита од пашата. Од пристаништето каде што се наоѓа турската флота се слушаат извици: гусарите ги запалиле бродовите на Турците и сега се упатиле кон палатата. Искористувајќи ги превирањата, дервишот ги соблекува парталите - тоа е Корадо, кој се преправал дека е просјак за да влезе во палатата. Се чини дека среќата е на страната на пиратите, но Корадо прави фатална грешка: сфаќајќи дека робовите можат да умрат во огнот, тој решава да ги спаси Гулнара и другите жени. Ова им дава време на Турците да соберат сили и да ги нападнат гусарите. Корадо и неговите другари се заробени; Сеид го осудува Корадо на грозна смрт, и покрај молбите на робинките да се смилува за животите на гусарите.

Чин 3

уреди

Сцена 1: Палатата на Сеид

Саид ја слави победата, но неговата радост се дави во љубомора: Гулнара, неговата сакана робинка, побарала да му го поштеди животот на Корадо; веројатно заљубена во водачот на пиратите. Кога робинката е доведена во канцеларијата, тој директно ја прашува за нејзините чувства кон Корадо; девојката признава дека го сака гусарот. Разбеснетиот паша ја исфрла Гулнара од неговата канцеларија. Гледајќи ја омразата на Саид, девојката решава да го спаси Корадо.

Сцена 2: Во затворот

Корадо размислува за својата судбина: во зори треба да биде погубен. Набрзо, откако подмитила чувар, Гулнара доаѓа во ќелијата и му нуди на Корадо да побегне со неа, таа му дава нож за во првата прилика пиратот да го убие Саид. Корадо одбива и ѝ признава дека неговото срце ѝ припаѓа на друга. Гулнара ја напушта ќелијата и му вели дека самата ќе го убие Сеид. По некое време, робинката се враќа: го убила пашата, а сега таа и Корадо решаваат да побегнат на гусарскиот остров.

Сцена 3: Остров во Егејското Море

Медора дознава дека Корадо е заробен од Турците. Во очај дека нема повторно ќе го види свршеникот, таа испива отров. Бродот со Гулнара и Корадо се појавува во далечината и кога ќе пристигнат, Корадо и Медора се фрлаат во прегратка; Медора ѝ се заблагодарува на Гулнара што го спасила нејзиниот свршеник. Постепено, отровот почнува да дејствува. Медора умира во прегратките на Корадо. Скршен од тага, гусарот се фрла од карпа во морето и се убива.

Наводи

уреди

Наводи

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Budden, pp. 363 – 366
  2. ↑ Budden, p. 365
  3. ↑ "Giuseppe Verdi's Il Corsaro from NPR's "The World of Opera" 21 April 2007, for a broadcast concert performance by the Opera Orchestra of New York, probably from 2004
  4. ↑ Performances listed on librettodopera.it[мртва врска][мртва врска] Retrieved 17 June 2013
  5. ↑ List of singers taken from Budden, p. 362.
  6. ↑ Stefan Zucker, "Federico Ricci: He and His Brother Composed an Opera Once as Popular as Barbiere or Elisir" Архивирано на 17 декември 2005 г. on belcantosociety.org. Retrieved 6 July 2013
  7. ↑ Synopsis based on NPR's The World of Opera

Извори

  • Балдини, Габриеле (1970), (прев. Роџер Паркер, 1980), Приказната за Џузепе Верди: Оберто до Ун Бало во Машера . Кембриџ, и други : Cambridge University Press.ISBN 0-521-29712-5ISBN 0-521-29712-5
  • Буден, Џулијан (1984), Оперите на Верди, Том 1: Од Оберто до Риголето . Лондон: Касел.ISBN 0-304-31058-1ISBN 0-304-31058-1 .
  • Де Ван, Жил (прев. Гилда Робертс) (1998), Театарот на Верди: Создавање драма преку музика . Чикаго и Лондон: Прес на Универзитетот во Чикаго.ISBN 0-226-14369-4ISBN 0-226-14369-4 (тврден грб),ISBN 0-226-14370-8
  • Госет, Филип (2006), Диви и научник: изведување на италијанска опера, Чикаго: Прес на Универзитетот во Чикаго.ISBN 0-226-30482-5ISBN 0-226-30482-5
  • Хадсон, Елизабет (Уред.) (1998), Il corsaro, целосна партитура критичко издание, ед. Елизабет Хадсон, Чикаго и Милано: Прес на Универзитетот во Чикаго и Каза Рикорди.ISBN 0-226-85317-9ISBN 0-226-85317-9 (Прес на Универзитетот во Чикаго),ISBN 88-7592-521-6 (Каза Рикорди).
  • Кимбел, Дејвид (2001), во Холден, Аманда (Уред.), Водич за операта на новиот пингвин, Њујорк: Пингвин Путнам, 2001 година.ISBN 0-14-029312-4ISBN 0-14-029312-4
  • Мартин, Џорџ, Верди: Неговата музика, живот и времиња (1983), Њујорк: Дод, Мид и компанија.ISBN 0-396-08196-7ISBN 0-396-08196-7
  • Озборн, Чарлс (1969), Целосната опера на Верди, Њујорк: Da Capo Press, Inc.ISBN 0-306-80072-1ISBN 0-306-80072-1
  • Паркер, Роџер (1998), „Ил корсаро “ во Стенли Сејди, (Уред.), Оперскиот речник на Њу Гроув , кн. Еден, стр. 960 – 961 година. Лондон: MacMillan Publishers, Inc.ISBN 0-333-73432-7ISBN 0-333-73432-7ISBN 1-56159-228-5
  • Паркер, Роџер (2007), Водич за Њу Гроув за Верди и неговите опери, Оксфорд и Њујорк: Oxford University Press.ISBN 978-0-19-531314-7ISBN 978-0-19-531314-7
  • Филипс-Мац, Мери Џејн (1993), Верди: Биографија, Лондон и Њујорк: Оксфорд Универзитетот Прес.ISBN 0-19-313204-4ISBN 0-19-313204-4
  • Пистон, Даниел (1995), Италијанска опера од деветнаесеттиот век: од Росини до Пучини, Портланд, ИЛИ: Амадеус прес.ISBN 0-931340-82-9ISBN 0-931340-82-9
  • Тој, Френсис (1931), Џузепе Верди: Неговиот живот и дела, Њујорк: Нопф
  • Вокер, Френк, Човекот Верди (1982), Њујорк: Нопф, 1962 година, Чикаго: Прес на Универзитетот во Чикаго.ISBN 0-226-87132-0ISBN 0-226-87132-0
  • Варак, Џон и Вест, Јуан, Оксфордскиот речник на операта Њујорк: OUP: 1992 годинаISBN 0-19-869164-5
  • Верфел, Франц и Стефан, Пол (1973), Верди: Човекот и неговите писма, Њујорк, Виена куќа.ISBN 0-8443-0088-8ISBN 0-8443-0088-8

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Гусар_(опера)&oldid=5112330“