Големо Окштун
Големо Окштун (албански: Okshtun i Madh) — село во општината Булчица на Дебарската област, источна Албанија. Населено е со Македонци-муслимани.[1]
| Големо Окштун Okshtun i Madh | |
|---|---|
| село | |
  Големо Окштун | |
| Координати: 41°24′22″N 20°23′16″E / 41.40611° СГШ; 20.38778° ИГД | |
| Земја |  Албанија |
| Област | Дебар |
| Општина | Булчица |
| Општ. един. | Острени |
| Надм. вис. | 885 м |
| Час. појас | CET (UTC+1) |
| • Лето (ЛСВ) | CEST (UTC+2) |
| Рег. таб. | BZ |
Географија
уредиСелото се наоѓа во македонската област Голо Брдо. Крај селото тече реката Окштун (или Окштунска Река). Недалеку на запад е селото Орешња, а понатаму на југ лежи Моглица. Мало Окштун на извесно растојание на југозапад.
Историја
уредиВо „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ се вели дека во 1873 г. Окштон (Okshton) било село со 40 домаќинства сочинети од 79 жители торбеши.[2] Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) во 1900 г. го води Окшутин како село во Грика Вог’л (Мала Река) со 390 жители „Албанци-муслимани“, што претставува грешка.[3]
По Првата балканска војна во 1912 г. селото влегло во состав на Албанија.
Во извештајот на Сребрен Поп Петров, главен инспектор-организатор на бугарската црковно-училишна дејност во Албанија, во 1930 г. Окштун се води како село од 200 куќи, сите Македонци-муслимани.[4][5]
Сè до 2015 г. селото било во состав на Општина Острени.
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Видоески, Божидар (1998). Дијалектите на македонскиот јазик, том I (PDF). Скопје: Македонска академија на науките и уметностите. стр. 309. Архивирано од изворникот (PDF) на 2021-06-20.
- ↑ „Македония и Одринско. Статистика на населението от 1873 г.“ Македонски научен институт, София, 1995, стр. 172 – 173.
- ↑ Кѫнчовъ, Василъ (1900). Македония. Етнография и статистика. София: Българското книжовно дружество. стр. 260. ISBN 954430424X.
- ↑ Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
- ↑ Доверлив извештај бр. 54 на Сребрен Поп Петров