Гермоген Московски
Гермоген или Ермоген (руски: Гермоге́н) (секуларно име Јермолај) (пред 1530 - 17 февруари 1612) бил патријарх на Москва и на цела Русија од 1606 година. Токму тој го инспирирал народното востание што ставило крај на времето на неволјите. Хермоген бил прославен од Руската православна црква во 1913 година.
| Гермоген | |
|---|---|
| Патријарх на Москва и на сите Руси | |
_2.jpg) | |
| Црква | Руска православна црква |
| Седиште | Москва |
| Ракоположен | 1606 |
| Претходник | Игнатиј |
| Наследник | Филарет |
| Лични податоци | |
| Роден | Русија |
| Почивалиште | Успенска катедрала (Москва) |
На Светиот Синод од 1589 година, кој ја воспостави патријаршијата во Москва, Геррмоген беше назначен за митрополит на ново освоениот град Казањ. Во текот на следните две децении, тој се стекнал со слава за голем број муслимани Татари од Волга, преобратени во источно православие.
Во 1606 година, Лажниот Дмитриј I го повикал Гермоген да учествува во Сенатот неодамна основан во Москва. Таму дознал за намерата на царот да се ожени со жена од Римокатоличка црква, Марина Мнишчек и цврсто се изјаснил против таквиот сојуз. Тогаш тој бил прогонет од главниот град, за да се врати со големи почести неколку месеци подоцна, кога бил сменет лажниот цар, а патријархот Игнатиј го следел примерот.
Патријарх Московски
уредиНовиот цар, Василиј IV, му помогнал на Гермоген да стане патријарх на Москва и на сите Руси: Митрополитот Гермоген вил избран, а на 3 јули 1606 година бил поставен за патријарх од собранието на светите архијереи во московската Успенска катедрала. Митрополитот Исидор му го предал на патријархот персоналот на светиот архијереј Петар, а царот му подарил на новиот патријарх панагија, украсена со скапоцени камења. На антички начин, патријархот Гермоген го направил неговото влегување на магаре. За време на владеењето на Василиј, Гермоген генерално ги поддржувал обидите на царот да ја смири земјата и ги анатемизирал Иван Болотников и неговата војска.
Време на проблеми
уредиКога Василиј бил симнат од престолот и Полјаците го заземале московскиот Кремљ, Гермоген цврсто се спротивставил на нивните планови да го ставатВладислав IV на рускиот престол, освен ако не премине во Православие. И покрај заканите со нож од страна на некои од болјарите, тој одбил да потпише какви било молби до полскиот крал, со што го спречи Владислав да се круниса.[1]
Во декември 1610 година Гермоген дистрибуирал писма до разни руски градови, во кои го повикувал народот да се крене против Полјаците. Кога волонтерската војска под водство на Прокопи Љаpапунов конечно се приближи до Москва, тој им пркосеше на полските охрабрувања да ја анатемизираат војската. И покрај заканите со смртна казна, тој ги проколнал римокатолиците и покажал поддршка за Љаpапунов. После тоа, тој беше уапсен и фрлен во манастирот Чудов. Таму слушна за новата доброволна војска, собрана од Кузма Минин и командувана од принцот Пожарски, и ги благослови и двајцата. После тоа, патријархот бил претепан и умрел од глад.[2]
Смрт и наследство
уредиТелото на Гермоген е погребано во манастирот Чудов, но во 1654 година е пренесено во Успенска катедрала. Наводните мошти на патријархот Гермоген се пронајдени случајно во една од криптите на манастирот Чудов за време на работите за поправка во 1913 година. Во врска со стогодишнината од династијата Романови, прославена истата година, тој беше прогласен за свештеник за свештеномаченик и префрлен во блиската Успенската катедрала .
Руската православна црква го одбележува неговиот спомен на 17 февруари, денот на неговата смрт и на 12 мај, денот на неговото признато величање.[3][4]
Наводи
уреди- ↑ Maureen Perrie. Pretenders and Popular Monarchism in Early Modern Russia. Cambridge University Press, 1995. ISBN 0-521-47274-1. Page 210.
Robert Auty, Dimitri Obolensky. Companion to Russian Studies. Cambridge University Press, 1981. ISBN 0-521-28038-9. Page 108. - ↑ Reverend R Thornton. Lives of Eminent Russian Prelates. Kessinger Publishing, 2004. ISBN 1-4179-4649-0. Page 3.
"He endured to the end and was accounted worthy of the crown of martyrdom: inflexible alike to prayers and threats, he was starved to death in prison, to be a pledge of deliverance to his country". -- A N Mouravieff. A History of the Church of Russia, 1842, reprinted 2004. ISBN 1-4179-1250-2. Page 166. - ↑ Orthodox Church in America
- ↑ (грчки) Ὁ Ἅγιος Ἑρμογένης ὁ Ἱερομάρτυρας Πατριάρχης Μόσχας. 12 Μαΐου. ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ.
| Духовни титули | ||
|---|---|---|
| Претходник Игнатиј Московски |
Патријарх на Москва и на сите Руси 1606–1612 |
Наследник Филарет |