Википедија

Генеалошки ДНК-тест

Генеалошки ДНК-тест — генетски тест заснован на ДНК што се користи во генетската генеалогија што ги разгледува конкретните местоположби на геномот на една личност со цел да ги пронајде или потврди генеалошките врски на предците или (со помала веродостојност) да ја процени етничката мешавина на поединецот кој се тестира. Бидејќи различни компании за тестирање користат различни етнички наводни групи и различни алгоритми за совпаѓање, проценките на етничката припадност за поединецот варираат помеѓу тестовите, понекогаш драматично.

Достапни се три главни типови на генеалошки ДНК-тестови, при што секој гледа во различен дел од геномот и е корисен за различни видови генеалошко истражување: автосомно (атДНК), митохондриско (мтДНК) и Y-хромозом (Y-ДНК).

Автосомните тестови може да резултираат со голем број ДНК совпаѓања и кај машките и женските лица кои исто така се тестирале со истата компанија. Секој тест обично ќе покаже проценет степен на поврзаност односно блиско семејно совпаѓање, како први братучеди, втори итн. Најоддалечениот степен на врска е обично нивото „шести братучед или понатаму“. Меѓутоа, поради случајната природа на која и колку ДНК ја наследува секое тестирано лице од неговите заеднички предци, може да се направат прецизни заклучоци за врската само за блиски односи. Традиционално генеалошко истражување и споделување на семејните стебла, обично се потребни за толкување на резултатите. Автосомните тестови се користат и при проценка на етничката мешавина.

мтДНК и Y-ДНК тестовите се многу пообјективни. Сепак, тие даваат значително помалку ДНК-совпаѓања, доколку ги има (во зависност од компанијата што го прави тестирањето), бидејќи тие се ограничени на врски по строга женска линија и строга машка линија, соодветно. Тестовите мтДНК и Y-ДНК се користат за да се идентификуваат археолошките култури и миграциските патеки на предците на една личност по строга линија на мајка или строга линија на татко. Врз основа на мтДНК и Y-ДНК, може да се идентификува хаплогрупата на личноста. мтДНК-тестот може да го направат и машките и женските, бидејќи секој ја наследува својата мтДНК од својата мајка, бидејќи митохондриската ДНК се наоѓа во јајце клетката. Додека пак, Y-ДНК тест може да направи само маж, бидејќи само мажите имаат Y-хромозом.

Постапка

уреди
Како да се добијат генотипови од плунка. Видеото го прикажува процесот на екстракција на генотипови од примерок од човечко плукање со помош на ДНК-микрочип, што е најчестиот метод што се користи во генетската генеалогија.

Генеалошкиот ДНК-тест се врши на примерок од ДНК добиен со стружење на образите (познато и како брис од уста), преку плунка, миење уста или гума за џвакање. Вообичаено, колекцијата на примероци користи комплет за домашен тест обезбеден од давател на услуги како што се 23andMe, AncestryDNA, Family Tree DNA или MyHeritage. Откако ќе се проследат упатствата за тоа како да се собере примерокот, тој се враќа на добавувачот за анализа. Примерокот потоа се обработува со помош на технологија позната како ДНК-микрониза за да се добијат генетските информации.

Видови тестови

уреди

Постојат три главни типа на генеалошки ДНК-тестови: автосомна (која вклучува X-ДНК), Y-ДНК и мтДНК.

  • Автосомните ДНК-тестови ги разгледуваат хромозомските парови 1-22 и X дел од 23-от хромозом. Автозомите (хромозомски парови 1-22) се наследени од двајцата родители и од сите неодамнешни предци. Х-хромозомот следи посебен модел на наследување, бидејќи женките (XX) наследуваат Х-хромозом од секој од нивните родители, додека мажите (XY) наследуваат Х-хромозом од нивната мајка и Y-хромозом од нивниот татко (XY). Проценките на етничката припадност често се вклучени во овој вид на тестирање.
  • Y-ДНК го прати Y-хромозомот, кој се пренесува од татко на син. Така, Y-ДНК тестот може да го направат само мажите за да ја истражат нивната директна татковска линија.
  • мтДНК гледа во митохондрите, кои се пренесуваат од мајка на дете. Така, мтДНК-тестот може да го направат и мажи и жени, и ја истражува директната мајчинска линија.[1]

Y-ДНК и мтДНК не можат да се користат за проценки на етничката припадност, но може да се користат за пронаоѓање на нечија хаплогрупа, која е нерамномерно распоредена географски.[2] Компаниите за тестирање на ДНК директно до потрошувачите често ги означуваат хаплогрупите по континент или етничка припадност (на пример, „африканска хаплогрупа“ или „викиншка хаплогрупа“), но овие ознаки може да бидат шпекулативни или погрешни.[2][3][4]

Автосомно тестирање на ДНК (атДНК).

уреди

Тестирање

уреди

Автозомната ДНК е содржана во 22 пара хромозоми кои не се вклучени во одредувањето на полот на една личност. Автозомната ДНК се рекомбинира во секоја генерација, а новите потомци добиваат по еден сет на хромозоми од секој родител.[5] Тие се наследени точно подеднакво од двајцата родители и приближно подеднакво од бабите и дедовците до околу 3 пати од прабабите и прадедовците.[6] Поради тоа, бројот на маркери (една од двете или повеќе познати варијанти во геномот на одредена местоположба – познати како Еднонуклеотидни полиморфизми или SNP) наследени од специфичен предок се намалува за околу половина со секоја наредна генерација; односно, поединецот добива половина од нивните маркери од секој родител, околу една четвртина од тие маркери од секоја баба и дедо; околу една осмина од тие маркери од секој прабаба и дедо, итн. Наследството е послучајно и нееднакво од подалечните предци.[7] Општо земено, генеалошкиот ДНК-тест може да тестира околу 700.000 еднонуклеотидни полиморфизми (специфични точки во геномот).[8]

 
Споделена ДНК за различни роднини

Процес на известување

уреди

Подготовката на извештај за ДНК во примерокот се одвива во повеќе фази:

  • идентификација на базниот пар на ДНК на конкретни места на еднонуклеотидни полиморфизми (ЕНП)
  • споредба со претходно зачуваните резултати
  • толкување на тестот
Идентификација на основен пар
уреди

Сите големи даватели на услуги користат опрема со чипови кои се обезбедени од компанијата Илумина.[9] Чипот одредува кои места на ЕНП се тестираат. Различни верзии на чипот се користат од различни даватели на услуги. Дополнително, ажурираните верзии на чипот Илумина може да тестираат различни групи на локации на ЕНП. Списокот на места на ЕНП и базни парови на тоа место обично му е достапен на клиентот како „необработени податоци“. Необработените податоци може да се подигнат на некои други даватели на генеалошки услуги за да се добие дополнително толкување и совпаѓање. За дополнителна генеалошка анализа, податоците може да се прикачат и на GEDmatch (комплет алатки базирани на трета страна што ги анализира необработените податоци од главните даватели на услуги). Необработените податоци може да се прикачат и на услуги кои обезбедуваат извештаи за здравствени ризици и карактеристики користејќи генотипови ЕНП. Овие извештаи може да бидат бесплатни или евтини, за разлика од извештаите обезбедени од компаниите за тестирање на DTC, кои наплаќаат двојно повеќе од нивните услуги само за генеалогија. Импликациите на поединечните резултати на ЕНП може да се утврдат од резултатите од необработени податоци со пребарување на SNPedia.com.

Идентификација

уреди

Главната компонента на автосомниот ДНК-тест е совпаѓање со други индивидуи. Онаму каде што поединецот што се тестира има неколку последователни еднонуклеотидни полиморфизми (ЕНП) заеднички со претходно тестиран поединец во базата на податоци на компанијата, може да се заклучи дека тие споделуваат сегмент од ДНК во тој дел од нивниот геном.[10] Доколку сегментот е подолг од прагот поставен од компанијата за тестирање, тогаш за овие две лица се смета дека се совпаѓаат. За разлика од идентификацијата на базните парови, базите на податоци според кои се тестира новиот примерок и алгоритмите што се користат за одредување на совпаѓањето, се сопственички и специфични за секоја компанија.

Единицата за сегменти на ДНК се нарекувасантиморган (cM). За споредба, целосниот човечки геном е околу 6500 cM. Колку е пократка должината на тестот, толку се поголеми шансите тој да е лажен.[11] Важна статистика за последователно толкување е должината на споделената ДНК (или процентот на споделен геном).

Толкување на автосомни совпаѓања

уреди

Повеќето компании ќе им покажат на клиентите колку cM споделуваат и низ колку сегменти. Од бројот на cM и сегментите, може да се процени врската помеѓу двете поединци; меѓутоа, поради случајната природа на наследувањето на ДНК, проценките за врската, особено за далечните роднини, се само приближни. Некои подалечни братучеди воопшто нема да се поклопат.[12] Иако информациите за одредени еднонуклеотидни полиморфизми (ЕНП) може да се користат за некои цели (на пример, сугерирање на веројатна боја на очите), клучната информација претставува процентот на ДНК што го споделуваат две лица. Ова може да укаже на блискоста на врската. Сепак, не ги прикажува улогите на двете индивидуи, на пример, 50 % претполага однос родител/дете, но не утврдуваа кој поединец е родител.

На овие податоци може да се направат различни напредни техники и анализи. Ова ги вклучува функциите како што се заеднички или споделени совпаѓања,[13] прелистувачи на хромозомите,[14] и триангулација.[15] Оваа анализа често е потребна ако се користат докази за ДНК за да се докаже или отфрли одредена врска.

ДНК-тестирање на Х-хромозом

уреди

Резултатите од еднонуклеотидните полиморфизми (ЕНП) на Х-хромозомот често се вклучени во автосомните ДНК-тестови. И мажите и жените добиваат Х-хромозом од нивната мајка, но само жените добиваат втор Х-хромозом од нивниот татко.[16] Х-хромозомот има посебен пат на наследните модели и може да биде корисен во значително стеснување на можните линии на предците во споредба со автосомната ДНК. На пример, совпаѓањето на Х-хромозомот со маж може да дојде само преку неговата мајка.[17] Како автосомната ДНК, ДНК на Х-хромозомот се подложува на случајна рекомбинација на секоја генерација (освен Х-хромозомите од татко на ќерка, кои се пренесуваат непроменети). Постојат специјализирани табели за наследување кои ги опишуваат можните модели на наследување на ДНК на Х-хромозомот за мажи и жени.[18]

КТП

уреди

Некои генеалошки компании нудат автосомни КТП (кратко тандемско повторување).[19] Овие се слични на Y-ДНК КТП. Бројот на понудени кратки тандемски повторувања е ограничен, а резултатите се користени за лична идентификација,[20] случаи на татковство и проучувања меѓу населението.[21][22]

Агенциите за спроведување на законот во САД и Европа користат автосомни КТП податоци за да ги идентификуваат криминалците.[23]

Тестирање на митохондриска ДНК (мтДНК).

уреди

Митохондрионот е компонента на човечката клетка и содржи своја ДНК. Митохондриската ДНК обично има 16.569 базни парови (бројот може да варира малку во зависност од мутациите на додавање или бришење) [24] и е многу помала од ДНК на човечкиот геном која има 3,2 милијарди базни парови. Митохондриската ДНК се пренесува од мајка на дете, бидејќи е содржана во јајце клетката. Така, директен мајчински предок може да се следи со помош на мтДНК. Преносот се случува со релативно ретки мутации во споредба со автосомната ДНК. Совршеното совпаѓање со резултатите од мтДНК тестот на друго лице укажува на заедничко потекло од пред 1 и 50 генерации. Подалечното совпаѓање со одредена хаплогрупа или подклада може да биде поврзано со заедничко географско потекло.

Тест

уреди

мтДНК, според денешните конвенции, е поделена на три региони. Тие се кодирачки регион (00577-16023) и два хиперпроменливи региони (HVR1 [16024-16569] и HVR2 [00001-00576]).[25]

Двата најчести мтДНК-тестови претставуваат низа од HVR1 и HVR2 и целосна низа на митохондриите. Општо земено, тестирањето единствено на HVR има ограничена генеалошка употреба, така што е сè попопуларно и достапно да се има целосна секвенца. Целосната мтДНК-секвенца е понудена единствено од ДНК на Семејното стебло меѓу главните компании за тестирање [26] и е донекаде спорно бидејќи ДНК од областа на кодирање може да открие медицински информации за оној што го прави тестот [24]

Хаплогрупи

уреди
 
Карта на човечка преселба надвор од Африка, според митохондриската ДНК. Броевите претставуваат илјадници години пред сегашното време. Сината линија ја претставува областа покриена со мраз или тундра за време на последното големо ледено доба. Северниот пол е во центарот. Африка, центарот на почетокот на преселбата, е горе лево, а Јужна Америка е крајно десно.

Сите луѓе потекнуваат по директна женска линија од Митохондриска Ева, женка која живеела веројатно пред околу 150.000 години во Африка.[27][28] Различните гранки на нејзините потомци се различни хаплогрупи. Повеќето резултати од мтДНК вклучуваат предвидување или точно тврдење на нечија мтДНК-хаплогрупа. Митохрондриските хаплогрупи биле многу популаризирани со книгата Седумте ќерки на Ева, која ја истражува митохондриската ДНК.

Разбирање на резултатите од тестот мтДНК

уреди

Не е нормално резултатите од тестовите да даваат список на резултати од база до база. Наместо тоа, резултатите вообичаено се споредуваат со Референтната секвенца на Кембриџ (РСК), која е митохондриска на Европеец кој бил првиот човек на кој неговата мтДНК била објавена во 1981 година (и ревидирана во 1999 година).[24] Разликите помеѓу РСК и тестерите обично се многу малку, затоа е попогодно отколку да се наведат нечии необработени резултати за секој основен пар.

Примери

Забележливо е дека во HVR1, наместо точно да се пријави основниот пар, на пример 16,111, 16 често се отстранува за да се даде во овој пример 111. Буквите се однесуваат на една од четирите бази (A, T, G, C) што ја сочинуваат ДНК.

Регион HVR1 HVR2
Разлики од РСК 111T,223T,259T,290T,319A,362C 073G,146C,153G

Тестирање на Y-хромозомот (Y-ДНК).

уреди

Y-хромозомот е еден од 23-те пара човечки хромозоми. Единствено мажите имаат Y-хромозом, бидејќи жените имаат два Х-хромозома во нивниот 23-ти пар. Патрилинеалното потекло на мажот, или потеклото од машка линија, може да се следи со помош на ДНК на неговиот Y-хромозом (Y-ДНК), бидејќи Y-хромозомот се пренесува од татко на син речиси непроменет.[24] Резултатите од тестот на мажот се споредуваат со резултатите на друг маж за да се одреди временската рамка во која двете лица го делеле најновиот заеднички предок, или НЗП, во нивните директни патрилинеални линии. Доколку нивните резултати од тестот се многу блиски, тие се поврзани во генеалошки корисна временска рамка.[29] Проектот за презиме на ДНК е местото каде што многу поединци чии Y-хромозоми се совпаѓаат соработуваат за да го пронајдат своето заедничко потекло.

Жените кои сакаат да го одредат своето директно потекло од татковската ДНК може да побараат од нивниот татко, брат, чичко по татко, дедо или син на чичко по татко (нивниот братучед) да направат тест за нив.

Постојат два вида на ДНК-тестирање: STR и SNP.

КТП-маркери

уреди

Најчести се КТП (кратко тандемско повторување). Одреден дел од ДНК се испитува за модел кој се повторува (на пр. ATCG). Колку пати се повторува е вредноста на маркерот. Типични тестови тестираат помеѓу 12 и 111 КТП маркери. КТП мутираат прилично често. Резултатите на двајца поединци потоа се споредуваат за да се види дали има совпаѓање. ДНК-компаниите обично даваат проценка за тоа колку се тесно поврзани две лица, во однос на генерации или години, врз основа на разликата помеѓу нивните резултати.[30]

ЕНП-маркери и хаплогрупи

уреди
 
1 се разликува од 2 на место на еден основен пар (полиморфизам C → T).

Хаплогрупата на една личност често може да се заклучи од неговите КТП-резултати, но може да се докаже само со ЕНП-тест на Y-хромозомот (Y-SNP тест).

Еднонуклеотиден полиморфизам (ЕНП) претставува промена на еден нуклеотид во ДНК-секвенца. Типичните Y-ДНК ЕНП тестови тестираат околу 20.000 до 35.000 ЕНП.[24] Добивањето ЕНП-тест овозможува многу поголема резолуција од КТП. Може да се користи за да се обезбедат дополнителни информации за односот помеѓу две поединци и да се потврдат хаплогрупите.

Сите човечки мажи потекнуваат по татковската линија од еден човек наречен Y-хромозомски Адам, кој живеел веројатно помеѓу 200.000 и 300.000 години.[31][32] Може да се нацрта „семејно стебло“ кое покажува како мажите денес потекнуваат од него. Различните гранки на ова дрво се различни хаплогрупи. Повеќето хаплогрупи може дополнително да се поделат повеќе пати на подклади. Некои познати подклади биле основани во последните 1000 години, кое означува дека нивната временска рамка се приближува до генеалошкиот период (околу 1500 година наваму).[33]

Може да се откријат нови подклади на хаплогрупи кога поединецот се тестира, особено доколку тие се неевропски. Најзначајно од овие нови откритија било во 2013 година кога била откриена хаплогрупата А00, која барала значително да се ревидираат теориите за Y-хромозомски Адам. Хаплогрупата била откриена кога еден афроамериканец тестирал КТП на FamilyTreeDNA и неговите резултати излегле невообичаени. Тестирањето на КТП потврдило дека тој не потекнува патрилинеално од „стариот“ Y-хромозомски Адам и затоа многу постар маж станал Y-хромозомски Адам.

Користење на резултатите од ДНК-тестовите

уреди

Проценки за етничката припадност

уреди

Голем број на компании нудат процентуално расчленување по етничка припадност или регион. Општо земено, светот е специфициран во околу 20-25 региони и е наведен приближниот процент на ДНК наследена од секој. Ова обично се прави со споредување на фреквенцијата на секој автосомен ДНК-маркер тестиран со многу групи на население. Веродостојноста на овој тип на тест зависи од компаративната големина на популацијата, бројот на тестирани маркери, информативната вредност за потеклото на тестираните еднонуклеотидни полиморфизми (ЕНП) и степенот на мешање кај тестираното лице. Претходните проценки за етничката припадност често биле многу неточни, но бидејќи компаниите добиваат повеќе примероци со текот на времето, проценките за етничката припадност станале попрецизни. Компаниите за тестирање, како што е Ancestry.com, честопати редовно ќе ги ажурираат проценките за нивната етничка припадност, што предизвикало контроверзии од клиентите додека се ажурираат нивните резултати.[34][35] Обично резултатите на континентално ниво се точни, но поконкретните тврдења на тестот може да се покажат како неточни.

Публика

уреди

Интересот за генеалошките ДНК-тестови често е поврзан и со зголемувањето на љубопитноста за традиционалната генеалогија и со поопштото лично потекло. Оние кои тестираат за традиционалната генеалогија често користат комбинација од автосомни, митохондриски и Y-хромозомски тестови. Оние кои се заинтересирани за лично етничко потекло имаат поголема веројатност да користат автосомен тест. Меѓутоа, одговарањето на конкретни прашања за етничкото потекло на одредена лоза може да биде најдобро прилагодено за мтДНК-тест или Y-ДНК тест.

Тестови за мајчиното потекло

уреди

За неодамнешната генеалогија, точното совпаѓање на целосната секвенца на мтДНК се користи за да се потврди заедничкиот предок на директната мајчинска линија помеѓу двајца сомнителни роднини. Бидејќи мутациите на мтДНК се многу ретки, скоро совршеното совпаѓање обично не се смета за релевантно за најновите 1 до 16 поколенија.[36] Во културите на кои им недостигаат матрилинеални презимиња да се пренесат, ниту еден од роднините погоре веројатно нема да има толку поколенија на предци во нивната матрилинеарна информативна табела како во горенаведениот патрилинеален или Y-ДНК случај [37] Сепак, основата на тестирањето се уште се двајца осомничени потомци на едно лице. Оваа хипотеза и шема за тестирање на ДНК е истата што се користи за автосомна ДНК и Y-ДНК.

Тестови за етничка припадност и припадност на други групи

уреди
 
Европска генетска структура (врз основа на автосомни ЕНП) од АГК

Автосомните тестови обично ги известуваат етничките пропорции на поединецот. Тие се обидуваат да го измерат мешаното географско наследство на поединецот со идентификување на одредени маркери, наречени информативни маркери за потекло или ИМП, кои се поврзани со население од одредени географски области. Генетичарот Адам Радерфорд напишал дека овие тестови „не мора да го покажуваат вашето географско потекло во минатото. Тие покажуваат со кого имате заедничко потекло денес“.[38]

Хаплогрупите утврдени со Y-ДНК и мтДНК-тестовите често се нерамномерно географски распоредени. Многу ДНК-тестови директно до потрошувачите ја опишале оваа асоцијација за да ја заклучат татковината на предците на тестот. Повеќето тестови ги опишуваат хаплогрупите според нивниот најчесто поврзан континент (на пример, „европска хаплогрупа“). Кога Лесли Емери и соработниците извршиле проба на мтДНК-хаплогрупи како предиктор за континентално потекло на поединци во сетовите на податоци за хумана генетска разновидност (HGDP) и 1000 геноми (1KGP), тие откриле дека единствено 14 од 23 хаплогрупи имале стапка на успех над 50 % меѓу примероците на HGDP, како и „околу половина“ од хаплогрупите во 1KGP. Авторите заклучиле дека, за повеќето луѓе, „членството во мтДНК-хаплогрупата обезбедува ограничени информации или за континенталното потекло или за континенталниот регион на потекло“.[4]

Африканско потекло

уреди

Тестирањето на Y-ДНК и мтДНК може да утврди со кои народи во денешна Африка едно лице споделува директна линија на дел од неговото или нејзиното потекло, но моделите на историска миграција и историски настани го заматуваат следењето на групите на предците. Поради заедничките долги истории во САД, приближно 30 % од машките Афроамериканци имаат европска хаплогрупа на Y-хромозом [39] Приближно 58 % од Афроамериканците имаат барем еквивалент на еден прадедо или прабаба (13%) од европско потекло. Само околу 5 % имаат еквивалент на една прабаба и прадедо со потекло од Индијанците. До почетокот на XIX век, во областа Чесапиковиот Залив биле основани значителни семејства на слободни луѓе со боја, кои потекнувале од слободни луѓе за време на колонијалниот период; повеќето од нив биле документирани дека потекнуваат од белци и африкански жени (слуги, робови или слободни луѓе). Со текот на времето, различни групи повеќе се венчале во заедниците со мешани раси, црни или бели.[40]

Според властите како Салас, речиси три четвртини од предците на Афроамериканците земени во ропство дошле од регионите на Западна Африка. Афроамериканското движење за откривање и идентификување со племињата на предците се зголемило откако тестот за ДНК станал достапен. Афроамериканците обично не можат лесно да го следат нивното потекло за време на годините на ропство преку истражување на презимиња, попис и евиденција за имот, и други традиционални средства. Генеалошкото ДНК-тестирање може да обезбеди врска со регионалното африканско наследство.

САД — Мелангенско тестирање

уреди

Мелангенците се една од бројните мултирасни групи во Соединетите Американски Држави со потекло обвиткано во мит. Историското истражување на Пол Хајнег документира дека голем број од групите Мелангенци во горниот југ потекнувале од луѓе со мешана раса кои биле слободни во колонијалната Вирџинија и како резултат на врска меѓу Европејците и Африканците. Тие се преселиле на границите на Вирџинија, Северна Каролина, Кентаки и Тенеси за да добијат одредена слобода од расните бариери на областите на плантажите.[41] Неколку напори, вклучително и голем број тековни проучувања, го испитувале генетскиот состав на семејствата историски идентификувани како Мелангенци. Повеќето резултати укажуваат првенствено на мешавина од европски и африкански, што е поткрепено со историска документација. Некои можеби имаат и индијанско наследство. Иако некои компании обезбедуваат дополнителни материјали за истражување на Мелангенци со Y-ДНК и мтДНК-тестови, секој тест ќе овозможи споредување со резултатите од тековните и минатите ДНК-проучувања.

Индијанско потекло

уреди

Предколумбиските домородни луѓе на Соединетите Американски Држави се нарекуваат „домородни Американци“ на американски англиски јазик.[42] Автозомно тестирање, Y-ДНК и мтДНК-тестирање може да се спроведат за да се одреди потеклото на домородните Американци. Тестот за одредување на митохондриската хаплогрупа базирана на мутации во хиперпроменливиот регион 1 и 2 може да утврди дали директната женска линија на една личност припаѓа на една од канонските домородни американски хаплогрупи, A, B, C, D или X. Огромното мнозинство на домородните Американци припаѓаат на една од петте идентификувани мтДНК хаплоггрупи. Така, да се биде во една од тие групи дава доказ за потенцијалното потекло на Индијанците. Сепак, резултатите од ДНК-етничката припадност не можат да се користат како замена за правната документација.[43] Домородните американски племиња имаат свои барања за членство, често засновани на тоа дека барем еден од предците на една личност бил вклучен во пописите на домородните Американци специфични за племето подготвени за време на склучување договори, преместување во резервации или распределба на земјиштето во крајот на XIX век и почетокот на XX век. Еден пример е Доус Ролс.

Коханимско потекло

уреди

Коханим (или Коен) е патрилинеска свештеничка линија на потекло во јудаизмот. Според Библијата, предок на Коените е Арон, брат на Мојсеј. Многумина веруваат дека потеклото од Арон може да се потврди со Y-ДНК-тест: првото објавено иследување во генеалошкото ДНК-тестирање на Y-хромозомот покажало дека значителен процент од Коени имале карактеристично слична ДНК, а повеќе отколку општите еврејски или блискоисточни популации. Тие тежнееле да припаѓаат на хаплогрупата Ј, со вредностите на Y-КПТ групирани невообичаено блиску околу хаплотипот познат како Коенов модален хаплотип (КМХ). Ова може да биде во согласност со заедничкиот предок или со наследното свештенство кое првично било основано од членови на еден близок клан.

Сепак, оригиналните проучувања тестирале само шест Y-КПТ маркери, што се смета за тест со ниска резолуција. Како одговор на ниската резолуција на оригиналниот КМХ со 6 маркери, компанијата за тестирање FTDNA објавила потпис на КМХ со 12 маркери што бил поспецифичен за големата тесно поврзана Коенова група во Хаплоггрупата Ј1.

Понатамошна академска студија објавена во 2009 година испитувала повеќе КПТ-маркери и идентификувала поостро дефинирана ЕНП-хаплогрупа, J1e* (денес J1c3, исто така наречена J-P58*) за лозата J1. Истражувањето покажало „дека 46,1 % од Коените носат Y-хромозоми што припаѓаат на една татковска лоза (J-P58*) што најверојатно потекнува од Блискиот Исток многу пред распрснувањето на еврејските групи во дијаспората. Поддршка за потеклото од блискоисточната лоза доаѓа од нејзината висока фреквенција во нашиот примерок на Бедуини, Јеменци (67 %) и Јорданци (55 %) и нејзиниот брз пад на честотата кога се оддалечуваме од Саудиска Арабија и Блискиот Исток (сл. 4). е впечатлив контраст помеѓу релативно високата фреквенција на Ј-58* кај еврејските популации (»20 %) и Коените (»46 %) и нејзината ниска фреквенција во нашиот примерок на нееврејско население што беше домаќин на заедниците на еврејската дијаспора надвор од Блискиот Исток“.[44]

Неодамнешните филогенетски истражувања за хаплогрупата J-M267 го сместиле „Y-хромозомски Арон“ во потхаплогрупа од J-L862, L147.1 (проценка на возраст 5631-6778 години пред сегашноста): YSC235>PF4847/CTS12148>S274Z28 проценка на возраста 2731 години пред сегашноста).[45]

Европско тестирање

уреди

Придобивки

уреди

Генеалошките ДНК-тестови станале популарни поради лесното тестирање и нивната корисност во дополнувањето на генеалошкото истражување. Генеалошките ДНК-тестови овозможуваат поединецот со голема точност да утврди дали е поврзан со друго лице до одреден временски период или со сигурност дека тој или таа не е поврзан. ДНК-тестовите се сметаат за понаучни, поубедливи и побрзи од пребарувањето во граѓанските досиеја. Меѓутоа, тие се ограничени со ограничувања на линиите што може да се изучуваат. Граѓанската евиденција е секогаш точна како и поединците кои ги дале или напишале информациите.

Резултатите од Y-ДНК тестирањето обично се наведуваат како веројатни: на пример, со истото презиме совршеното совпаѓање со маркери 37/37 дава 95 % веројатност дека најновиот заеднички предок (НЗП) е во рок од 8 поколенија,[46] додека 111 од 111 совпаѓање со маркери ја дава истата 95 % веројатност НЗП да биде само пред 5 поколенија.[47]

Како што е претставено погоре во мтДНК-тестирањето, доколку се пронајде совршено совпаѓање, резултатите од тестот преку мтДНК може да бидат корисни. Во некои случаи, истражувањето според традиционалните генеалошки методи наидува на потешкотии поради недостатокот на редовно евидентирани информации за матрилинеарното презиме во многу култури.

Автозомната ДНК во комбинација со генеалошкото истражување ја користеле посвоените за да ги пронајдат нивните биолошки родители,[48] била користена за пронаоѓање на името и семејството на неидентификувани тела [49][50] и од агенциите за спроведување на законот за фаќање злосторници[51][52] (на пример, канцеларијата на окружниот обвинител на округот Контра Коста ја користела страницата за генетска генеалогија „со отворен код“ GEDmatch за да ги пронајде роднините на осомничениот во случајот со убиецот од Голден Стејт.[53][54]). Списанието Атлантик во 2018 година коментирало дека „Денес, портите се отворени. ..мало, волонтерско мрежно место, GEDmatch.com, стана... де факто база на податоци за ДНК и генеалогија за сите органи за спроведување на законот“.[55] Family Tree DNA објавил во февруари 2019 година дека му дозволува на ФБИ пристап до податоците на ДНК за случаи на убиства и силување.[56] Сепак, во мај 2019 година, GEDmatch иницирал построги правила за пристап до нивната автосомна ДНК-база[57] и Family Tree DNA ја затворила нивната база на податоци Y-DNA ysearch.org, што им отежнува на агенциите за спроведување на законот да ги решат случаите.[58]

Недостатоци

уреди

Вообичаени грижи за генеалошкото ДНК-тестирање се проблемите со трошоците и приватноста.[59] Некои компании за тестирање, како што се 23andMe и Ancestry,[60] задржуваат примероци и резултати за сопствена употреба без договор за приватност со субјектите.[61][62]

Автозомните ДНК-тестови можат да ги идентификуваат врските, но тие можат да бидат погрешно протолкувани.[63][64][65] На пример, трансплантацијата на матични клетки или коскена срцевина ќе произведе совпаѓање со донаторот. Покрај тоа, идентичните близнаци (кои имаат идентична ДНК) можат да дадат неочекувани резултати.[66]

Тестирањето на лозата Y-ДНК од татко до син може да открие некои усложнувања, поради невообичаени мутации, тајни посвојувања и настани што не се татковство (односно дека таткото што се гледа во една генерација не е таткото наведен во пишаните записи при раѓање).[67] Според Работната група за тестирање на предци и предци на Американското здружение за хумана генетика, автосомните тестови не можат да детектираат „големи делови“ од ДНК од далечни предци бидејќи не е наследена.[61]

Со зголемената популарност на употребата на ДНК-тестови за тестови за етничка припадност, несигурностите и грешките во проценките на етничката припадност се недостаток за Генетската генеалогија. Додека проценките на етничката припадност на континентално ниво треба да бидат точни (со можен исклучок на Источна Азија и Америка), потконтиненталните проценки, особено во Европа, често се неточни. Клиентите може да бидат погрешно информирани за несигурноста и грешките во проценките.[68]

Некои препорачале владини или други регулативи за тестирање на потеклото за да се осигури неговата изведба според договорениот стандард.[69]

Голем број на агенции за спроведување на законот презеле правни дејствија за да ги принудат компаниите за генетско генеалогија да објават генетски информации што би можеле да одговараат на жртвите на криминал од студени случаи [70] или на сторителите. Голем број компании се спротивставиле на барањата.[71]

Вообичаени недоразбирања на генетиката

уреди

Популарната свест за ДНК-тестирањето и за ДНК обично е предмет на голем број заблуди кои ја вклучуваат веродостојноста на тестирањето, природата на врските со своите предци, врската помеѓу ДНК и личните особини итн.[72]

Медицински информации

уреди

Иако генеалошките ДНК-тестови не се дизајнирани главно за медицински цели, автосомните ДНК-тестови може да се користат за да се анализира веројатноста за стотици наследни медицински состојби,[73] иако резултатот е сложен за разбирање и може да збуни нестручен. 23andMe обезбедува медицински информации и информации за карактеристиките од нивниот генеалошки ДНК-тест[74] и за плаќање, веб-страницата Promethease анализира податоци од генеалошки ДНК-тестови од ДНК на семејното стебло, 23andMe или AncestryDNA за медицински информации.[75] Promethease и нејзината база на податоци за индексирање на истражувачки труд SNPedia, добиле критики за техничката сложеност и слабо дефинираната скала на „големина“ што предизвикува заблуди, забуна и паника кај нејзините корисници.[76]

Тестирањето на целосните мтДНК- и Y-ДНК секвенци е сè уште малку контроверзно бидејќи може да открие уште повеќе медицински информации. На пример, постои корелација помеѓу недостатокот на Y-ДНК маркер DYS464 и неплодноста, и помеѓу мтДНК-хаплогрупата H и заштитата од сепса. Одредени хаплогрупи се поврзани со долговечноста кај некои популациски групи.[77][78] Полето на нерамнотежа на поврзаноста, нееднаква поврзаност на генетските нарушувања со одредена митохондриска лоза, е во повој, но оние митохондриски мутации кои се поврзани може да се пребаруваат во базата на податоци за геном Mitomap.[79] Тестот MtFull секвенца на ДНК на семејното стебло го анализира целосниот мтДНК-геном и Националниот институт за истражување на човечкиот геном управува со Информативниот центар за генетски и ретки болести[80] кој може да им помогне на потрошувачите да идентификуваат соодветен скрининг тест и да помогнат во пронаоѓањето на блискиот медицински центар кој нуди таков тест.

ДНК-тестирање за потрошувачите

уреди

Првата компанија што обезбедила генеалошки ДНК-тестови директно до потрошувачите била сега веќе непостоечката GeneTree. Сепак, не понудила генеалошки тестови со повеќе поколенија. Во есента 2001 година, GeneTree ги продала своите средства на Sorenson Molecular Genealogy Foundation (SMGF) со седиште во Солт Лејк Сити, која потекнува од 1999 година.[81] Додека била во функција, SMGF обезбедувала бесплатни Y-хромозомски и митохондриски ДНК-тестови на илјадници луѓе.[82] Подоцна, GeneTree се вратил на генетско тестирање за родословие во соработка со матичната компанија Sorenson и на крајот станала дел од средствата стекнати при откупот на Ancestry.com на SMGF во 2012 година.[83][84]

Во 2000 година, Family Tree DNA, основана од Бенет Гринспен и Макс Бланкфелд, станала првата компанија посветена на тестирање директно до потрошувачот за генеалошко истражување. Тие првично понудиле тестови со Y-хромозом STR со единаесет маркери и тестови на митохондриска ДНК-HVR1. Тие првично тестирале во партнерство со Универзитетот во Аризона.[85][86] [87][88] [89]

Во 2007 година, 23andMe станала првата компанија која понудила генетско тестирање директно до потрошувачот базирано на плунка.[90] Исто така, таа станала првата што ја спровела употребата на автосомна ДНК за тестирање на потеклото, што денес го користат другите големи компании (на пример, Ancestry, Family Tree DNA и MyHeritage).[91][92]

MyHeritage ја претставила својата услуга за генетско тестирање во 2016 година, дозволувајќи им на корисниците да користат брисеви од образите за да собираат примероци.[93] Во 2019 година биле претставени нови алатки за анализа: автокластери (групирање на сите совпаѓања визуелно во кластери)[94] и теории на семејно стебло (предлагајќи замисливи односи помеѓу совпаѓањата на ДНК со комбинирање на неколку стебла на Myheritage како и глобалното семејно стебло Geni).[95]

Living DNA, основана во 2015 година, обезбедува и услуга за генетско тестирање. Living DNA, користи SNP-чипови за да обезбеди извештаи за автосомно потекло, Y- и мтДНК-потекло.[96][97] Компанијата обезбедува детални извештаи за потеклото од Обединетото Кралство, како и детални извештаи за Y-хромозомот и мтДНК.[98][99][100]

Во 2019 година се проценува дека големите компании за генеалошко тестирање имале околу 26 милиони ДНК-профили.[101][102] Многумина го пренесиле својот резултат од тестот бесплатно на повеќе локации за тестирање, а исто така и на генеалошки услуги како што се Geni.com и GEDmatch. GEDmatch изјавил во 2018 година дека околу половина од нивните еден милион профили биле од САД.

ДНК во генеалошки софтвер

уреди

Некои генеалошки софтверски програми – како Family Tree Maker, Legacy Family Tree (Deluxe Edition) и шведската програма Genney – овозможуваат снимање на резултатите од тестовите за ДНК-маркери. Ова овозможува следење и на Y-хромозомот и на мДНК-тестовите и евидентирање на резултатите за роднините.[103]

Наводи

уреди
  1. ↑ Bettinger & Wayne (2016, стр. 8)
  2. ↑ 2,0 2,1 „Understanding genetic ancestry testing“. Molecular and Cultural Evolution Lab. University College London. 2016. Архивирано од изворникот на 7 April 2016. Посетено на 2016-11-24.
  3. ↑ "Claims of connections, therefore, between specific uniparental lineages and historical figures or historical migrations of peoples are merely speculative." Royal, Charmaine D.; Novembre, John; Fullerton, Stephanie M.; Goldstein, David B.; Long, Jeffrey C.; Bamshad, Michael J.; Clark, Andrew G. (2010-05-14). „Inferring Genetic Ancestry: Opportunities, Challenges, and Implications“. The American Journal of Human Genetics. 86 (5): 661–73. doi:10.1016/j.ajhg.2010.03.011. ISSN 0002-9297. PMC 2869013. PMID 20466090.
  4. ↑ 4,0 4,1 Emery, Leslie S.; Magnaye, Kevin M.; Bigham, Abigail W.; Akey, Joshua M.; Bamshad, Michael J. (2015-02-05). „Estimates of Continental Ancestry Vary Widely among Individuals with the Same mtDNA Haplogroup“. The American Journal of Human Genetics. 96 (2): 183–93. doi:10.1016/j.ajhg.2014.12.015. ISSN 0002-9297. PMC 4320259. PMID 25620206.
  5. ↑ Bettinger & Wayne (2016, стр. 70)
  6. ↑ Bettinger & Wayne (2016, стр. 68)
  7. ↑ „Autosomal DNA – ISOGG Wiki“. isogg.org. Посетено на 2017-02-03.
  8. ↑ „Best Ancestry DNA Test 2018 – Which Testing Kit is Best & How to Choose“. 10 January 2018.
  9. ↑ „Concepts – Imputation“. 5 September 2017.
  10. ↑ „March – 2016 – DNAeXplained – Genetic Genealogy“. dna-explained.com. 30 March 2016.
  11. ↑ „The Danger of Distant Matches – The Genetic Genealogist“. 6 January 2017.
  12. ↑ „Cousin statistics – ISOGG Wiki“. isogg.org.
  13. ↑ Combs-Bennett, Shannon (2015-12-03). „How to Use AncestryDNA Shared Matches – Family Tree“. Family Tree. Посетено на 2018-04-30.
  14. ↑ Lassalle, Melody (2018-03-15). „MyHeritage DNA Ups Its Game with Updated Chromosome Browser“. Genealogy Research Journal. Посетено на 2018-04-30.
  15. ↑ Southard, Diahan (2017-06-19). „Triple Play: Triangulating Your DNA Matches – Family Tree“. Family Tree. Посетено на 2018-04-30.
  16. ↑ Bettinger & Wayne (2016, стр. 107)
  17. ↑ Bettinger & Wayne (2016, стр. 114)
  18. ↑ Bettinger & Wayne (2016, стр. 111)
  19. ↑ Westen, Antoinette A.; Kraaijenbrink, Thirsa; Robles de Medina, Elizaveta A.; Harteveld, Joyce; Willemse, Patricia; Zuniga, Sofia B.; van der Gaag, Kristiaan J.; Weiler, Natalie E.C.; Warnaar, Jeroen (May 2014). „Comparing six commercial autosomal STR kits in a large Dutch population sample“. Forensic Science International: Genetics. 10: 55–63. doi:10.1016/j.fsigen.2014.01.008. PMID 24680126.
  20. ↑ Ziętkiewicz, Ewa; Witt, Magdalena; Daca, Patrycja; Żebracka-Gala, Jadwiga; Goniewicz, Mariusz; Jarząb, Barbara; Witt, Michał (2011-12-15). „Current genetic methodologies in the identification of disaster victims and in forensic analysis“. Journal of Applied Genetics. 53 (1): 41–60. doi:10.1007/s13353-011-0068-7. ISSN 1234-1983. PMC 3265735. PMID 22002120.
  21. ↑ Sun, Hao; Zhou, Chi; Huang, Xiaoqin; Lin, Keqin; Shi, Lei; Yu, Liang; Liu, Shuyuan; Chu, Jiayou; Yang, Zhaoqing (2013-04-08). Caramelli, David (уред.). „Autosomal STRs Provide Genetic Evidence for the Hypothesis That Tai People Originate from Southern China“. PLOS ONE. 8 (4): e60822. Bibcode:2013PLoSO...860822S. doi:10.1371/journal.pone.0060822. ISSN 1932-6203. PMC 3620166. PMID 23593317.
  22. ↑ Guo, Yuxin; Chen, Chong; Xie, Tong; Cui, Wei; Meng, Haotian; Jin, Xiaoye; Zhu, Bofeng (2018-06-13). „Forensic efficiency estimate and phylogenetic analysis for Chinese Kyrgyz ethnic group revealed by a panel of 21 short tandem repeats“. Royal Society Open Science. 5 (6): 172089. Bibcode:2018RSOS....572089G. doi:10.1098/rsos.172089. ISSN 2054-5703. PMC 6030347. PMID 30110484.
  23. ↑ Norrgard, Karen (2008). „Forensics, DNA Fingerprinting, and CODIS“. Nature Education. 1 (1): 35.
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 24,4 Bettinger & Wayne (2016)
  25. ↑ „mtDNA regions“. Phylotree.org. Архивирано од изворникот на 27 July 2011. Посетено на 2011-06-15.
  26. ↑ „Family Tree DNA Review“. Top 10 DNA Tests. May 2018. Посетено на 2018-05-19.
  27. ↑ „Sequencing Y chromosomes resolves discrepancy in time to common ancestor of males versus females“. Science. 341 (6145): 562–65. August 2013. Bibcode:2013Sci...341..562P. doi:10.1126/science.1237619. PMC 4032117. PMID 23908239.
  28. ↑ „A revised timescale for human evolution based on ancient mitochondrial genomes“. Current Biology. 23 (7): 553–59. 21 March 2013. doi:10.1016/j.cub.2013.02.044. PMC 5036973. PMID 23523248.
  29. ↑ „Matching Y-Chromosome DNA Results“. Molecular Genealogy. Sorenson Molecular Genealogy Foundation. Архивирано од изворникот на 3 May 2015. Посетено на 2011-06-15.
  30. ↑ Bettinger & Wayne (2016, стр. 35)
  31. ↑ Karmin; и др. (2015). „A recent bottleneck of Y chromosome diversity coincides with a global change in culture“. Genome Research. 25 (4): 459–66. doi:10.1101/gr.186684.114. PMC 4381518. PMID 25770088. "го датираме најновиот заеднички предок на Y-хромозомот (MRCA) во Африка со 254 (95% CI 192-307) кв и откриваме кластер од главни неафрикански основачки хаплогрупи во тесен временски интервал на 47-52 кв, во согласност со брз почетен модел на колонизација на Евроазија и Океанија по тесно грло надвор од Африка. За разлика од демографските реконструкции врз основа на mtDNA, заклучуваме второ силно тесно грло во лозата на Y-хромозомите кои датираат од последните 10 kye."
  32. ↑ Mendez, L.; и др. (2016). „The Divergence of Neandertal and Modern Human Y Chromosomes“. The American Journal of Human Genetics. 98 (4): 728–34. doi:10.1016/j.ajhg.2016.02.023. PMC 4833433. PMID 27058445.
  33. ↑ Bettinger & Wayne (2016, стр. 40)
  34. ↑ Alsup, Blake (29 April 2019). „Ancestry.com update changes ethnicity of customers“. NY Daily News.
  35. ↑ Daalder, Marc (18 September 2018). „Ancestry.com changed how it determines ethnicity and people are upset“. K5 News. Архивирано од изворникот на 2022-09-30. Посетено на 2024-02-12.
  36. ↑ „mtDNA matches“. Smgf.org. Архивирано од изворникот на 18 November 2008. Посетено на 2011-06-15.
  37. ↑ Sykes, Bryan (2001). The Seven Daughters of Eve. W. W. Norton. ISBN 0-393-02018-5, pp. 291–92. Сајкс дискутира за тешкотијата во генеалошкото следење на мајчината лоза, поради недостатокот на матрилинески презимиња (или матрини).
  38. ↑ Rutherford, Adam (24 May 2015). „So you're related to Charlemagne? You and every other living European…“. The Guardian. Посетено на 8 February 2016.
  39. ↑ „Patriclan: Trace Your Paternal Ancestry“. African Ancestry. Архивирано од изворникот на 7 July 2011. Посетено на 2011-06-15.
  40. ↑ Paul Heinegg, Free African Americans of Virginia, North Carolina, South Carolina, Maryland and Delaware, accessed 15 February 2008
  41. ↑ Paul Heinegg, Free African Americans of Virginia, North Carolina, South Carolina, Maryland and Delaware, accessed 15 February 2008
  42. ↑ „Native American | Definition of Native American by Merriam-Webster“. www.merriam-webster.com. Посетено на 2016-10-04.
  43. ↑ „AncestryDNA FAQ“. www.ancestry.co.uk.
  44. ↑ „Extended Y chromosome haplotypes resolve multiple and unique lineages of the Jewish priesthood“. Human Genetics. 126 (5): 707–17. November 2009. doi:10.1007/s00439-009-0727-5. PMC 2771134. PMID 19669163.
  45. ↑ Mas, V. (2013). Y-DNA Haplogroup J1 phylogenetic tree. Figshare. doi:10.6084/m9.figshare.741212.
  46. ↑ ftdna.com (kept uptodate). http://www.familytreedna.com/faq/answers/default.aspx?faqid=9#922 "FAQ: ...how should the genetic distance at 37 Y-chromosome STR markers be interpreted?" Retrieved 2012-01-13.
  47. ↑ ftdna.com (kept uptodate). http://www.familytreedna.com/faq/answers/default.aspx?faqid=9#925 "FAQ: ...how should the genetic distance at 111 Y-chromosome STR markers be interpreted?" Retrieved 2012-01-13.
  48. ↑ Randall, Caresa Alexander (2016-11-16). „Adopted man finds biological family with help of AncestryDNA“. Deseret News. Архивирано од изворникот на 2018-05-01. Посетено на 2018-04-30.
  49. ↑ „"Buckskin Girl" case: DNA breakthrough leads to ID of 1981 murder victim“. CBS News. 2018-03-12. Посетено на 2018-04-30.
  50. ↑ Augenstein, Seth (2018-05-09). „DNA Doe Project IDs 2001 Motel Suicide, Using Genealogy“. Forensic Magazine. Архивирано од изворникот на 2018-06-12. Посетено на 2018-05-19.
  51. ↑ Zhang, Sarah (2018-03-27). „How a Genealogy Website Led to the Alleged Golden State Killer“. The Atlantic. Посетено на 2018-04-30.
  52. ↑ Green, Sara Jean (2018-05-18). „Investigators use DNA, genealogy database to ID suspect in 1987 double homicide“. The Seattle Times. Посетено на 2018-05-19.
  53. ↑ Regalado, Antonio. „Investigators searched a million people's DNA to find Golden State serial killer“.
  54. ↑ Lillis, Ryan; Kasler, Dale; Chabria, Anita (27 April 2018). „'Open-source' genealogy site provided missing DNA link to East Area Rapist, investigator says“. The Sacramento Bee. Посетено на 27 April 2018.
  55. ↑ Zhang, Sarah (2018-05-19). „The Coming Wave of Murders Solved by Genealogy“. The Atlantic. Посетено на 2018-05-19.
  56. ↑ Haag, Matthew (2019-02-04). „FamilyTreeDNA Admits to Sharing Genetic Data With F.B.I.“. The New York Times. ISSN 0362-4331. Посетено на 2019-04-10.
  57. ↑ Augenstein, Seth (2019-05-23). „Forensic Genealogy: Where Does Cold-Case Breakthrough Technique Go After GEDmatch Announcement?“. Forensic Magazine (англиски). Архивирано од изворникот на 2019-05-24. Посетено на 2019-05-24.
  58. ↑ Augenstein, Seth (2018-05-24). „Golden State Killer Backlash? Public Databases Shutting Down in Wake of Arrest“. Forensic Magazine (англиски). Архивирано од изворникот на 2023-12-02. Посетено на 2019-05-24.
  59. ↑ Vergano, Dan (2013-06-13). „DNA detectives seek origins of you“. USA Today. Посетено на 2016-07-05.
  60. ↑ Estes, Roberta (2015-12-30). „23andMe, Ancestry and Selling Your DNA Information“. DNAeXplained – Genetic Genealogy. Посетено на 2016-07-05.
  61. ↑ 61,0 61,1 Празен навод (help)
  62. ↑ „Family tree and ancestry inference: is there a need for a 'generational' consent?“. BMC Medical Ethics. 16 (1): 87. December 2015. doi:10.1186/s12910-015-0080-2. PMC 4673846. PMID 26645273.
  63. ↑ Collins, Nick (2013-03-17). „DNA ancestry tests branded 'meaningless'“. The Telegraph. Посетено на 2016-07-05.
  64. ↑ Thomas, Mark (2013-02-25). „To claim someone has 'Viking ancestors' is no better than astrology“. The Guardian. Посетено на 2016-07-05.
  65. ↑ Reference (2016-11-22). „What is genetic ancestry testing?“. Genetics Home Reference. U.S National Library of Medicine. Посетено на 2016-11-24.
  66. ↑ „DNA doesn't lie!“. 1 October 2017.
  67. ↑ „Non-paternity event – ISOGG Wiki“. isogg.org.
  68. ↑ Estes, Roberta (11 January 2017). „Concepts – Calculating Ethnicity Percentages“. DNAeXplained - Genetic Genealogy.
  69. ↑ „Genetics. The illusive gold standard in genetic ancestry testing“. Science. 325 (5936): 38–39. July 2009. doi:10.1126/science.1173038. PMID 19574373.
  70. ↑ O'Rourke, Ciara (2017-08-16). „Solving a Murder Mystery With Ancestry Websites“. The Atlantic.
  71. ↑ Robbins, Rebecca (2018-04-28). „The Golden State Killer Case Was Cracked with a Genealogy Web Site“. Scientific American / STAT. Посетено на 2018-04-30.
  72. ↑ Zimmer, Carl (2019). „Seven Big Misconceptions about Heredity“. Skeptical Inquirer. 43 (3): 34–39. Архивирано од изворникот на 2019-08-08. Посетено на 8 August 2019.
  73. ↑ „List of medical conditions – SNPedia“. www.snpedia.com. Посетено на 2019-06-27.
  74. ↑ „The Pros and Cons of the Main Autosomal DNA Testing Companies“. The DNA Geek. 2016-11-14. Посетено на 2018-05-19.
  75. ↑ Bettinger, Blaine (2013-09-22). „What Else Can I Do with My DNA Test Results?“. The Genetic Genealogist. Посетено на 2018-05-19.
  76. ↑ Arthur, Rob (20 January 2016). „What's in Your Genes? Some Companies Analyzing Your DNA Use Junk Science“. Slate.
  77. ↑ De Benedictis G, Rose G, Carrieri G, De Luca M, Falcone E, Passarino G, Bonafe M, Monti D, Baggio G, Bertolini S, Mari D, Mattace R, Franceschi C (September 1999). „Mitochondrial DNA inherited variants are associated with successful aging and longevity in humans“. FASEB Journal. 13 (12): 1532–36. doi:10.1096/fasebj.13.12.1532. PMID 10463944. S2CID 8699708.
  78. ↑ Rose, Giuseppina; Passarino, Giuseppe; Carrieri, Giuseppina; Altomare, Katia; Greco, Valentina; Bertolini, Stefano; Bonafè, Massimiliano; Franceschi, Claudio; De Benedictis, Giovanna (September 2001). „European Journal of Human Genetics (2001) 9, pp 701±707“ (PDF). European Journal of Human Genetics. 9 (9): 701–707. doi:10.1038/sj.ejhg.5200703. PMID 11571560. S2CID 13730557.
  79. ↑ „Mitomap“. Mitomap. Посетено на 2011-06-15.
  80. ↑ „Genetic And Rare Disease Information Center (GARD)“. Genome.gov. 22 March 2011. Посетено на 2011-06-15.
  81. ↑ „CMMG alum launches multi-million dollar genetic testing company“ (PDF). Alum Notes. Wayne State University School of Medicine. 17 (2): 1. Spring 2006. Архивирано од изворникот (PDF) на 9 August 2017. Посетено на 24 January 2013.
  82. ↑ „How Big Is the Genetic Genealogy Market?“. The Genetic Genealogist. 2007-11-06. Посетено на 19 February 2009.
  83. ↑ Dobush, Grace (2012-07-12). „Ancestry.com Acquisition Means Changes at GeneTree and SMGF.org“. Family Tree. Архивирано од изворникот на 10 April 2019. Посетено на 2019-04-10.
  84. ↑ "Ancestry.com Launches new AncestryDNA Service: The Next Generation of DNA Science Poised to Enrich Family History Research". Соопштение за печат. Архивирано на 26 мај 2013 г.
  85. ↑ Belli, Anne (18 January 2005). „Moneymakers: Bennett Greenspan“. Houston Chronicle. Посетено на 14 June 2013. Годините на истражување на неговото семејно стебло преку записи и документи открија корени во Аргентина, но тој остана без траги во потрага по прадедо му по мајка. Откако слушнал за новото генетско тестирање на Универзитетот во Аризона, тој убедил тамошен научник да тестира примероци од ДНК од познат братучед во Калифорнија и осомничен далечен братучед во Буенос Аирес. Тоа беше натпревар. Но, вистинското откритие беше идејата за ДНК на семејното стебло, која поранешниот продавач на филмови ја лансираше на почетокот на 2000 година за да обезбеди ист вид на услуга за другите кои ги бараат своите предци.
  86. ↑ „The Science of Molecular Genealogy“. National Genealogical Society Quarterly. National Genealogical Society. 93 (1–4): 248. 2005. Бизнисменот Бенет Гринспен се надеваше дека пристапот користен во истражувањето на Џеферсон и Коен ќе им помогне на семејните историчари. Откако стигнал до ѕид од тули на презимето на неговата мајка, Ниц, тој открил и Аргентинецот го истражувал истото презиме. Гринспен побарал помош од машкиот братучед Ниц. Научник вклучен во оригиналната истрага на Коен ги тестираше Y хромозомите на аргентинецот и братучедот на Гринспен. Нивните хаплотипови совршено се совпаѓаа.
  87. ↑ Lomax, John Nova (14 April 2005). „Who's Your Daddy?“. Houston Press. Посетено на 14 June 2013. Како развивач на недвижнини и претприемач, Гринспен е заинтересиран за генеалогијата уште од неговите пред тинејџерски денови.
  88. ↑ Dardashti, Schelly Talalay (30 March 2008). „When oral history meets genetics“. The Jerusalem Post. Посетено на 14 June 2013. Greenspan, born and raised in Omaha, Nebraska, has been interested in genealogy from a very young age; he drew his first family tree at age 11.
  89. ↑ Bradford, Nicole (24 February 2008). „Riding the 'genetic revolution'“. Houston Business Journal. Посетено на 19 June 2013.
  90. ↑ Hamilton, Anita (29 October 2008). „Best Inventions of 2008“. Time. Архивирано од изворникот на 2 November 2008. Посетено на 5 April 2012.
  91. ↑ „About Us“. 23andMe. Архивирано од изворникот на 26 February 2018. Посетено на 11 February 2018.
  92. ↑ Janzen, Tim; и др. „Family Tree DNA Learning Center“. Autosomal DNA testing comparison chart. International Society of Genetic Genealogy Wiki. Gene by Gene.
  93. ↑ Lardinois, Frederic (7 November 2016). „MyHeritage launches DNA testing service to help you uncover your family's history“. TechCrunch. Посетено на 13 December 2016.
  94. ↑ „Introducing AutoClusters for DNA Matches“. MyHeritage Blog. 2019-02-28.
  95. ↑ „MyHeritage's "Theory of Family Relativity": An Exciting New Tool!“. DanaLeeds.com (англиски). 2019-03-15.
  96. ↑ „Living DNA review“. 21 June 2019.
  97. ↑ „Is this the most detailed at-home DNA testing kit yet?“. CNN. 22 April 2019.
  98. ↑ Durie, Bruce (January 2012). Scottish Genealogy (Fourth. изд.). The History Press. ISBN 9780752488479.
  99. ↑ „Comparing the 5 Major DNA Tests: Living DNA - Family Tree“. www.familytreemagazine.com. Архивирано од изворникот на 2018-08-02.
  100. ↑ „What I actually learned about my family after trying 5 DNA ancestry tests“. 13 June 2018.
  101. ↑ Regalado, Antonio (2019-02-11). „More than 26 million people have taken an at-home ancestry test“. MIT Technology Review. Посетено на 2019-04-10.
  102. ↑ Michaeli, Yarden (2018-11-16). „To Solve Cold Cases, All It Takes Is Crime Scene DNA, a Genealogy Site and High-speed Internet“. Haaretz. Посетено на 2018-11-21.
  103. ↑ Bettinger, Blaine (2013-09-22). „What Else Can I Do with My DNA Test Results?“. The Genetic Genealogist. Посетено на 2016-11-24.

Извори

уреди

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Генеалошки_ДНК-тест&oldid=5298493“