Галицко-Волинско кнежевство

Галицко-Волинско кнежевство (украински: Галицько-Волинське князівство; латински: Regnum Galiciae et Lodomeriae) била средновековна држава во Источна Европа која постоела од 1199 до 1349. Нејзината територија се наоѓала во денешна Украина, со делови во Белорусија, Полска, Молдавија, и Литванија. Заедно со Новгородската Република и Владимирско-суздаљското Кнежевство, била едно од трите важни сили кои се појавиле по распадот на Киевски Рус. Најмногу зборуван јазик бил старорускиот, кој е претходник на денешните источнословенски јазици, а официјална религија било православното христијанство.

Галицко–Волинско кнежевство (1199–1253) Кралство Рус (1253–1349/1392)
Знаме Coat of arms
Местоположба на Galicia–Volhynia
Главен град		Владимир Галич Хелм (1241–1272) Лавов (from 1272)
Уредување		Монархија

Роман Велики ги обединил Галицкото и Волинското кнежевство на крајот од 13ти век. По уништувањето предизвикано од монголската инвазија на Киевска Рус (1239 до 1241), кнезот Данило и другите руски кнезови полагале верност на Бату Кан од Златната Орда во 1246. Во 1349 кралството било освоено од католичка Полска. По анексијата, полскиот крал Казимир III Велики ја усвоил титулата Крал на Полска и Рус, а територијата била трансформирана во Руско војводство (латински: Palatinatus Russiae) во 1434.