Винчестерска катедрала
Катедралната Црква на Света Троица[1] Св. Петар, Св Павле и Свети Свитун,[2] позната и како Винчестерска Катедрала, е англиканска катедрала во градот Винчестер, Англија, и е меѓу најголемите од таков вид во Северна Европа.[3] Катедралата е седиште на Винчестерската бискупија и е мајка црква на древната Винчестерска дијацеза.
| Винчестерска катедрала | |
|---|---|
 Поглед на средниот наус, централната кула и западниот дел. | |
 |
Катедралата привлекла 365.000 посетители во 2019 година, и е главна туристичка атракција во Винчестер.
Историја
уредиПредходни градби
уредиПрвата црква на местото на денешната катедрала била изградена на иницијатива на кралот Кенвал од Весекс во 642 година. [4] [5] [6].[7] Во црквата се наоѓало седиштето на бискупијата и гробот на свети Свитун, епископ од Винчестер [4][8] Во 901 година, во близина на Стариот министер била изградена нова црква, Нов Министер, а Стариот Министер станал дел од бенедиктински манастир. Таму биле гробниците на кралевите од Весекс и Англија.
Во 1014 година, во Винчестерската катедрала бил погребан најстариот син и наследник на Етелред II, Етелстан Етелинг. Исто така, во 1035 овде е погребан кралот на Англија, Данска и Норвешка Кнут Велики, а во 1042 година и неговиот син, кралот на Англија и Данска Хардекнут.
Во 1043 година, Едвард Исповедникот,[9] бил крунисан за крал во оваа катедрала, а во 1045 година во стариот минстер се оженил за кралицата Едит.
Норманска катедрала
уредиОткако Вилијам Освојувачот ја нападнал и ја освоил Англија во 1066 година, тој почнал да поставува свои нормански епископи на местото од англосаксонските епископи.[4] Бискупот Валкелин добил дозвола да изгради нова црква во романескен стил. Работата започнала во 1079 година и била осветена на 8 април 1093 година.[4][5] Монасите, по церемонијата на која присуствуваа повеќето бискупи и игумени од цела Англија, се преселиле од Стариот Минстер во новоизградената катедрала. Новата катедрала продолжила да биде една од најважните духовни центри во Англија и место за средба на многу аџии. Од 11 август 1100 година во камбанаријата на оваа црква. која подоцна се срушила, бил погребан кралот Вилијам II (син на Вилијам Освојувачот ), кој загинал во блиската шума за време на лов. Контурите на Стариот министер и денес можат да се видат северно од сегашниот наос.[4]
Работата на наосот веројатно била прекината во 1107 година кога паднала централната кула,[7] [4][5] но повторно започнала по реконструкцијата на кулата и била завршена пред смртта на Вилијам Гифард, кој бил Винчестерски бискуп од 1100 до неговата смрт во 1129 година. Оваа градба била монументална по својата големина, долга преку 152 метри, и сè уште го сочинува јадрото на денешната градба. [5][8][10]
Готски проширувања
уредиПрвата промена на катедралата од Волкелин била во 1202 година кога епископот Годфри де Луси започнал со изградба на нов раноанглиски ретрохор. Луси умрел во 1204 година, но работата ја продолжиле следните бискупи, и на крајот завршило со рушење на норманската апсида.[7] [5] [8] Во текот на следните векови, катедралата била обновувана и уредувана уште неколку пати.
.jpg)
Реставрацијата од 20 век
уредиВо подрумот на катедралата има три извори, чии води со векови ги нагризувале темелите на катедралата, а на почетокот на 20 век се чинело дека овој објект ќе се сруши. Се установило дека мора да се направи нешто за да се спаси катедралата, но немале соодветна технологија за да се вметне потпорен материјал. Во 1906 година . нуркачот Вилијам Вокер понудил помош. Работите започнале, а Вилијам секој ден се спуштал во поплавениот подрум на катедралата на раце носејќи вреќи со цемент, блокови и греди. Иако многумина се сомневале дека ќе успее, по шест години работа, Вилијам успеал да ги зајакне источната и јужната страна во поплавениот подрум. Се проценува дека за овие шест години работа на раце пренел 500 тони градежен материјал. Поради неговиот подвиг, бил награден со Кралски Викториин орден. Во знак на благодарност, во криптата на катедралата била поставена негова статуа.[11]
Вечно почивалиште
уредиПогребувања
уреди
- Свети Бирин - неговите мошти биле донесени овде
- Волкелин, првиот нормански Винчестерски бискуп (1070-1098)
- Хенри Блоа (или Хенри од Винчестер), игумен од опатијата Гластонбери (1126–1129) и Винчестерски бискуп (1129–1171)
- Ричард од Илчестер, Винчестерски бискуп (1173-1188) и средновековен англиски државник
- Годфри де Луси, Винчестерски бискуп (1189-1204)
- Питер де Рошес, епископ од Винчестер (1205–1238) и главен судија од Англија (1213–ок.1215)
- Хенри Бофор (1375–1447), кардинал и Винчестерски бискуп (озаконет син на Џон од Гонт и лорд канцелар на Англија за време на владеењето на Хенри V и Хенри VI)
- Џејн Остин (1817) [12]
Изложени во мртовечки сандак
уреди
- Синегилс, крал од Весекс (611-643)
- Кенвалх, крал од Весекс (643-672)
- Егберт од Весекс, крал од Весекс (802-839)
- Етелвулф, крал од Весекс (839-856)
- Едред, крал на Англија (946-955)
- Едвиг, крал на Англија и подоцна на Весекс (955-959)
- Кнут или Кануте, крал на Англија (1016-1035), а исто така и на Данска и Норвешка
- Ема од Нормандија, сопруга на Кнут, а исто така и на Етелред II од Англија
- Вилијам II, крал на Англија (1087–1100) - не во традиционалната гробница поврзана со него, која всушност може да биде онаа на неговиот внук Хенри од Блоа, брат на англискиот крал Стефан
Исто така
- Хартакнут, крал на Англија (1040–1042), а исто така и на Данска
- Стиганд, надбискуп од Кантербери (р. 1072)
Првично погребани во Винчестер
уреди- Едвард Постариот, крал на Англија (899-924) - подоцна бил преместен во Хајдската опатија
- Алфред Велики, крал на Весекс (875-899) - бил преместен во Хајдската опатија,
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Historic England.
- ↑ John Crook, ed.
- ↑ Alec Clifton-Taylor, The Cathedrals of England (Thames & Hudson, 1969)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 „Winchester Cathedral timeline“ (PDF). Winchester Cathedral. 2015. Архивирано од изворникот (PDF) на 2021-09-16. Посетено на 15 September 2021.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Goodall, John (22 December 2019). „Winchester Cathedral: The tale of a remarkable church and its astonishing contents“. Country Life (англиски). Посетено на 15 September 2021.
- ↑ „Winchester: The cathedral | British History Online“. www.british-history.ac.uk. Посетено на 15 September 2021.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 Sergeant, Philip Walsingham (1899). The Cathedral Church of Winchester - A Description of Its Fabric And A Brief History of The Episcopal See. London, United Kingdom: G. Bell & Sons – преку Project Gutenberg.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 Parker, Dr. John (2016). „Winchester Stone“ (PDF). Winchester Cathedral. стр. 11–24. Архивирано од изворникот (PDF) на 2021-09-16. Посетено на 15 September 2021.
- ↑ . ISBN 978-0-520-01671-2. Занемарен непознатиот параметар
|язык=(help); Занемарен непознатиот параметар|заглавие=(help); Занемарен непознатиот параметар|год=(help); Занемарен непознатиот параметар|издательство=(help); Занемарен непознатиот параметар|автор=(help); Занемарен непознатиот параметар|ссылка=(help); Отсутно или празно|title=(help) - ↑ McAleer, J. Philip (1993). „The Romanesque Facade of Winchester Cathedral“ (PDF). Proceedings of the Hampshire Field Club & Archaeological Society. 49: 129–147.
- ↑ Flood at Winchester. BBC. https://genome.ch.bbc.co.uk/1767d4e06dd743d0be840b64761e057d.
- ↑ Park Honan (1987). Jane Austen: Her Life. New York: St. Martin's Press. стр. 407. ISBN 0-312-01451-1.
Библиографија
уреди- Bumpus, T Francis (1930). The Cathedrals of England and Wales. London: T. Werner Laurie. OCLC 5626538.
- Sergeant, Philip Walsingham (1899). The Cathedral Church of Winchester. Bell's Cathedrals. London: George Bell and Sons. OCLC 537801.