Антикости
Островот Антикости (француски: Île d'Anticosti) — остров во провинцијата Квебек, Канада, кај сливот на реката Сент Лоренс во Заливот Сент Лоренс, меѓу 49° и 50° N, и помеѓу 61° 40' и 64° 30' W. Островот е со површина од 7.892.52 км2, тој е 90-тиот најголем остров на светот и 20-от најголем остров во Канада. Островот Антикости на север е одвоен од регионот Северен Брег на Квебек (Лабрадорски Полуостров) кај теснецот Жак Картие и на југ од Полуостровот Гаспе со теснецот Хонгведо.
| Île d'Anticosti | |
|---|---|
 Риболовец на лососи во Маслената Река | |
| Географија | |
| Место | Залив Сент Лоренс |
| Координати | 49°30′N 63°00′W / 49.500° СГШ; 63.000° ЗГД |
| Површина | 7.923,16 км2 |
| Должина | 217 км |
| Ширина | 48 км |
| Брегова линија | 520 км |
| Држава | |
| Провинција | Квебек |
| Регион | Северен Брег |
| Округ | Минганија |
| Најголема Општина | Општина Антикости |
| Демографија | |
| Население | 240 (2011) |
Островот Антикости е поголем од Островот Принц Едвард но ретко е населен (240 луѓе во 2011[1]). Поголемиот дел од постојаното население живее во селото од Пор-Мение во западниот дел кој се состои главно од чувари на светилници подигнати од страна на канадската влада.[2] Целиот остров претставува една општина позната како Остров Антикости.
Како резултат на повеќе од 400 потонати бродови во близина на неговиот брег, Островот Антикости понекогаш се нарекува и "Гробишта на Заливот".[3]
Географија
уреди
Антикости е дел од источните низини Сент Лоренс. Тој е 217 километри[4] долг и има максимална широчината од 48 километри[2]—1½ пати голем како провинција на Островот Принц Едвард. Неговото крајбрежје е долго 520 километри, карпесто e и опасно, со малку засолниште за бродовите, освен во Гамаш, Елис и Заливот Фокс. Постојат големи песочни брегови на југ.[5]
Најголемото езеро на островот е Езерото Викенден, кое се напојува со реката Јупитер. Постојат голем број реки на Антикости. Многу од кои течат низ длабоки клисури и кањони на северните и јужните брегови.[6]
Топографски островот може да се подели на три различни подрачја: две низински области, кои ретко надминуваат 150 метри во височина, на источните и западните третини од островот поврзани по должината на брегот, и централниот планински дел со формирање на плато бидејќи се издига само 300 метри. Ова плато е еднонасочна структура благо накосена кон југ и се одликува со тркалезни квести. Карпите изложени на островот формираат континуиран седиментарен слој подебел и од 2000 метри. Ова е најкомплетен слој во источниот дел на Северна Америка во ордовискиот и силуријанскиот период.[6]
Климата на островот е поморска, субарктичка, умерена од страна на морско влијание на Заливот Сент Лоренс, која ги намалува температурните разлики. Просечната годишна температура е 1.9 °C . Јули е најтопол месец со просечна температура од 14.79 °C Спротивно на тоа, февруари е најстудениот месец, во просек −11.2 °C (11.8 °F).[6] Врнежи од снег има во изобилство, обично се акумулира над 300 сантиметри во западните и централните делови.
| Климатски податоци за Пор Мение | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Месец | Јан | Февруари | Март | Април | Може да | Јуни | Јули | Август | Септември | Октомври | Ноември | Декември | Година |
| Рекордно високо °C (°F) | 8 (46) |
6 (43) |
8 (46) |
21 (70) |
25 (77) |
29 (84) |
26 (79) |
26 (79) |
22 (72) |
20 (68) |
13 (55) |
11 (52) |
29 (84) |
| Просечна висока °C (°F) | -6 (21) |
-6 (21) |
-1 (30) |
3 (37) |
9 (48) |
15 (59) |
19 (66) |
18 (64) |
14 (57) |
8 (46) |
2 (36) |
-3 (27) |
6 (43) |
| Секојдневно значи °C (°F) | -10 (14) |
-11 (12) |
-6 (21) |
0 (32) |
5 (41) |
11 (52) |
15 (59) |
14 (57) |
10 (50) |
4 (39) |
0 (32) |
-7 (19) |
2 (36) |
| Просечна ниска °C (°F) | -15 (5) |
-16 (3) |
-11 (12) |
-4 (25) |
1 (34) |
6 (43) |
11 (52) |
10 (50) |
6 (43) |
1 (34) |
-3 (27) |
-11 (12) |
-2 (28) |
| Рекордно ниски °C (°F) | -40 (-40) |
-37 (-35) |
-28 (-18) |
-19 (-2) |
-7 (19) |
-3 (27) |
1 (34) |
-2 (28) |
-6 (21) |
-13 (9) |
-20 (-4) |
-39 (-38) |
-40 (-40) |
| Просечните врнежи мм (инчи) | 63 (2.5) |
47 (1.9) |
61 (2.4) |
81 (3.2) |
89 (3.5) |
98 (3.9) |
91 (3.6) |
107 (4.2) |
121 (4.8) |
116 (4.6) |
98 (3.9) |
77 (3) |
1,049 (41.5) |
| Извор:[7] | |||||||||||||
Историја
уредиИлјадници години островот Антикости бил на територијата на домородните народи кои живееле на копното и го користеле како ловиште. Инуитите го нарекуваат Нотискуан, се преведува како "каде се ловат мечки" а Микмак го нарекувале Натигостед, што значи "предна земја"[5][8].
Францускиот истражувач Жак Картие пловел долж брегот, летото 1534. Тој го дал првиот писмен опис и го нарекол Остров на Успението (француски: Isle de l'Assomption), бидејќи го открил на денот Успение на Пресвета Богородица. Ова име почнало да не се употребува по 1656 година. Околу 1586, историчарот Андре Теве напишал дека "дивјаците го именувале [тоа] Натикусти", додека Самуел де Шамплен го спелувал како Антискоти (Antiscoti, 1612, Antiscoty 1613 година), Ентикости (Enticosty 1625) и Антикости (Antycosty 1632). Од тоа време, Франција и официјално го ставила островот во нејзината колонијална империја.[5][8]
Првите доселеници пристигнале во 1680 кога Кралот Луј XIV на Луј Жолие му го доделил господството на Архипелагот Минган и Островот Антикости како компензација за истражувањето на Мисисипи и Хадсоновиот Залив. Луј Жолие изградил тврдина на Антикости и пролетта 1681 се населил таму со неговата жена, четири деца и шест слуги. Неговата тврдина била освоена и окупирана во текот на зимата на 1690 од страна на некои омасачусетски војници на Вилијам Фајпс за време на нивното повлекување по неуспешниот обид да го освојат Квебек Сити. По смртта на Жолие во 1700, островот бил поделен меѓу неговите тројца синови и семејството Жолие ја задржало сопственоста до 1763 кога островот станал дел од Британска Северна Америка[4] според условите на Договорот од Париз, со која завршила Седумгодишната војна. Истата година, островот бил припоен за Њуфаундленд, до 1774 година кога бил вратен на Долна Канада и припоен повторно за Њуфаундленд од 1809 до 1825. Станал дел од Квебек (како што се нарекувала Долна Канада) во Канадската конфедерација во 1867. Во текот на овие години сопственоста на островот неколкупати се менувала а неговите сопственици генерално го користеле за дрва. Инаку немало вистински развој..[8][9]
Во 1874, островот бил купен од страна на Компанијата Остров Антикости и тие ги основале селата во Англискиот Залив и Фокс. Повеќето од жителите, сепак, продолжиле да бидат неколкуте чувари на многуте островски светилници.[4] Во 1882 година, била основана парохијата Света Богородица на Успението, терминот на Картие во однос на името за островот. Во 1884, островот станал сопственост на браќата Стоквел кои создале шумска компанија две години подоцна. Но и тие биле неуспешни и компанијата траела само пет години.[8][9] Од 1890-тите години, рибата и дивиот свет на островот биле речиси исчезнати поради непланското убивање.
Во 1895 година, Антикости бил продаден за $125,000 на францускиот производител на чоколадо Анри Мение кој го дал под закуп риболовот на брегот. Водопадот на островот кој е 70 метри висок Мение го нарекол Вореалски Водопад по градот Вореал во Франција од каде потекнувал. Тој го изградил целото село Пор-Мение, изградил фабрика за пакување на риба и јастог и се обидел да ги развие своите ресурси на граѓа, тресет и минерали. Многу од првичните куќи стојат и денес. Исто така на островот вовел и животни вклучувајќи стадо од 220 белоопашести елени. Елените се присутни и денес а населението надминува 160,000[6] , додека на островот населението лосови е околу 1.000. Имало и црни мечки, но тие исчезнале.[3][9][10]
Анри Мение починал во 1913 година и неговиот брат Гастон станал сопственик на островот. Тој на крајот одлучил дека не е економски вредна операција и го продал на Компанијата Вајагамак (Wayagamack Pulp and Paper Company) во 1926 година, за $6,000,000. Наредните пет децении, островот бил користен речиси исклучиво од дрвните компании кои слабо инвестирале во животната средина или во заштитата на културното наследство, додека селата во Англискиот Залив и Фокс Беј биле напуштени.[9]
Вајагамак бил успешен до Големата депресија кога пазарот за хартија пропаднал. Островот бил преземен од во 1931 година од друга компанија која покажала малку интерес и го ставила на продажба. Понуди дошле од заинтересирани страни од Канада, Америка, Британија, Франција и Белгија. Во јули 1937 година, понуда била примена од конзорциумот на холандски и германски капиталисти кои имале намера да се изградат млин за сулфит со пристап до канадскиот главен град. Есента истата година, тим од германски проценители допатувал на островот за да ги испитаат дрвата и извозниот потенцијал. Кога оваа приказна излегла во Монтреалската газета на 2 декември 1937 година, веднаш предизвикала контроверзии бидејќи приказна тврдела дека истражувачкиот тим бил составен од агенти на Адолф Хитлер и дека повеќето биле поморски, воена и утврдувачки експерти. И покрај ветувањето за илјадници нови работни места комисија била формирана за да се испита аферата која заклучила дека "нема докази за да се покаже дека проектот има друга некомерцијална намена". Кога рокот за купување на островот поминал на 15 септември 1938 година, понудата истекла и контроверзиите престанале.[11]
Во 1974 година, владата на Квебек го купила островот од шумската компанија Consolidated Bathurst Ltd. за $23,780,000. Антикости бил ставен под управа на Министерството за рекреација, лов и риболов (ministère du Loisir de la Chasse et de la Pêche) и во 1983 процесот почнал да формира работна општинската структура.[9] Денес, 572 км2 се назначени како национален резерват. Со своите 24 реки и потоци полни со лосос и пастрмка, островот сега е туристичко одредиште за риболовците и ловци, особено од САД и Канада, како и за палеонтолози, набљудувачи на птици и љубители на планинарењето.
Пристап и транспорт
уредиПристап до островот е или со брод или авион. Од април до средината на јануари, комерцијалните шпедиција Relais Nordik го опслужува Пор-Мение двапати неделно со патнички и карго брод.
Аеродромот Пор-Мение е сервисиран од страна на Ер Лиезон кој обезбедува редовно закажани летови до Сет-Ил и Авр-Сен-Пјер. Постојат два други аеродроми на островот, двата кон источниот крај. Ривиер-о Сомон (CTH7) се наоѓа на северната страна на островот и е асфалтиран во јули 2010 година; Ривиер Бел (CRB5) е чакал и се наоѓа на јужната страна. Овие се користат од страна на чартерски компании кои обезбедуваат приватни воздухопловни услуги за време на туристичката сезона.
Патот Анри-Мение, главниот неасфалтиран пат на островот, се протега од Пор-Мение на источниот дел и со бројни шумски патишта кои се разгрануваат овозможува пристап до разни туристички локации. Изнајмувањето автомобил е достапно во Пор-Мение.
Флора
уреди Шумите од Островот Антикости се типична тајга, со заеднички видови како што се белиот бол, елата и црниот бор. Расте и американската бела бреза. Елата полека е заменета со бел бор поради интензивното пасење на елените и со периодични епидемии на гасеници и инсекти.[6][12] Една четвртина на островот е покриен со турф.[13]
Антикости е дом на ретки орхидеи (Cypripedioideae). Додека опаѓаат на друго место во источниот дел на Северна Америка, орхидеите тука изобилуваат.[3]
Фауна
уредиДивиот свет е карактеристичен за изолирана морска средина. Од 24 видови цицачи, 14 се морски цицачи кои вклучуваат сиви фоки и пристаништни фоки. Има и китови во студените води на заливот.[6]
Првично, таму веројатно имало само седум домородни видови копнени цицачи, имено црвена лисица, канадската видра, перомискус, американската куна (Martes americana), црната мечка и два вида лилјаци (малиот кафен лилјак и северниот лилјак), но куната и мечката сега се исчезнати.[3][6]
Околу 221 видови птици дистрибуирани меѓу 21 семејства биле забележани на Островот Антикости. Тоа е дом на речиси 60% од познатите легла на белоглавиот орел во провинцијата Квебек.[6]
Туризам
уредиПоради својата нескротлива пустина и изобилство на див свет, Островот Антикости е познат по ловот, риболовот и можностите за рекреација со што привлекува од 3.000 до 4.000 лица ловци годишно.[12]
572 км2 се заштитени во Националниот Парк Антикости (Parc national d'Anticosti). Во прилог на ловот и риболовпт, многу други рекреативни активности се поддржани во овој парк, како што се пешачењето, јавањето и морското кајакарство.[3][12]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ „Census Profile“. 6 May 2015. Посетено на 12 December 2015.
- ↑ 2,0 2,1 EB (1911).
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Parc national d'Anticosti - Park Journal 2008-2009 Edition, Parcs QuébecГрешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „parkguide“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ 4,0 4,1 4,2 EB (1878).
- ↑ 5,0 5,1 5,2 „Anticosti, Île d'“ (француски). Commission de toponymie du Québec. Посетено на 2009-11-05.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 „Géographie & Nature“ (француски). Municipalité de L'Île-d'Anticosti. Архивирано од изворникот на 2016-10-18. Посетено на 2009-11-05. Грешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „IA-geo“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ Climate Data for Port Menier, accessed 28 March 2012.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 „L'Île-d'Anticosti (Municipalité)“ (француски). Commission de toponymie du Québec. Посетено на 2009-11-05.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 „Histoire d'Anticosti“ (француски). Municipalité de L'Île-d'Anticosti. Архивирано од изворникот на 2010-05-05. Посетено на 2009-11-05. Грешка во наводот: Неважечка ознака
<ref>; називот „IA-his“ е зададен повеќепати со различна содржина. - ↑ "Одмаздата на Venison", стр.18, Откривате, Август 2006.
- ↑ Thomas, Robert H. (Spring 2001). „The German Attempt to Purchase Anticosti Island in 1937“ (pdf). Canadian Forces Journal. 2 (1): 47–52. Посетено на 2011-04-18.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 „Anticosti Island - Location and description“. Centre d'études nordiques. Архивирано од изворникот на 2009-10-27. Посетено на 2009-11-06.
- ↑ Parc national d'Anticosti - Парк Весник 2009-2010 Издание, Parcs Квебек
Наводи
уреди- Предлошка:Cite EB9
Chisholm, Hugh, уред. (1911), , Encyclopædia Britannica, 2 (11. изд.), Cambridge University Press, стр. 123- E. Billings, Geological Survey of Canada: Catalogue of the Silurian Fossils of Anticosti (Montreal, 1866)
- Logan, Geological Survey of Canada, Report of Progress from its Commencement to 1863 (Montreal, 1863–1865)
- Gretchen Eshbaugh Engel, Though Memory Plays Me False. A Story of Anticosti. The St. Lawrence River Isle of Enchantment, the life of William Hardy Eshbaugh and the role he played in its early development. (Southbury, CT, 1971)
- Charlie McCormick. Anticosti. (1996) Éditions JCL ISBN 2-89431-152-4
- Donald MacKay. Anticosti, The Untamed Island. (1979) McGraw-Hill Ryerson ISBN 0-07-082933-0
- Henri Menier. Anticosti, 1905. (Paris? 1905?). 30 original photographs by Henri Menier. Autographed presentation copy to Lord Grey. Collection of University of Saskatchewan Library, Saskatoon, Canada.
- Alberta C. Pew, Joseph N. Pew, Jr., Margaret R. Leisenring, Edward B. Leisenring, Jay Cooke, A.E.F.: Anticosti Expeditionary Force (Philadelphia?: Privately Printed, 1935). Account of a private fishing expedition to the island.
- J. Schmitt, Anticosti (Paris, 1904).
