Анри II Ерусалимски

Анри II (јуни 1270 – 31 август 1324) ― последниот крунисан крал на Ерусалим (по падот на Ако на 28 мај 1291 година, оваа титула станала празна) и исто така владеел како крал на Кипар. Тој бил од династијата Лизињанци.

Анри II
Сребреник кован во владеењето на Анри II. Оваа сребрена парична вредност го заменила белиот безант и е значајна по западниот стилски приказ на крал во престол, која го заменила римскиот средновековен стил.
Крал на Ерусалим и Кипар
На престол	1285–1324
Претходник	Жан II/I
Наследник	Иго IV/II
Роден(а)	јуни 1270
Починал(а)	31 август 1324(1324-08-31) (возр. 54)
Сопружник	Констанс Сицилиска
Династија	Лизињанци
Татко	Иго III Кипарски
Мајка	Изабела Ибелинска

Тој бил втор преживеан син на Иго III и го наследил неговиот брат Жан I на 20 мај 1285 година; постоело некакво сомневање дека Анри учествувал во труењето на Жан. Тој бил крунисан во Света Софија, Никозија, 24 јуни 1285 година. Карло Анжујски, кој го оспорувал престолничкото барање на Жан, починал во 1285 година, дозволувајќи му на Анри да го обнови Ако од Анжевинците. Со флота, Анри го нападна Ако, бранет од карловиот поручник Иго Пелерин, и градот бил заземен на 29 јули. Анри сам се крунисал за кралот на Ерусалим таму на 15 август 1286 година, но се вратил во Кипар и во негово отсуство го назначил неговиот чичко Филип Ибелински, за раководител (бајлиф). Во тоа време, Ако бил еден од ретките крајбрежни градови што останале во остатокот од Ерусалимското Кралство. За време на неговото владеење, Мамелуците го зазеле Тир, Бејрут и остатокот од градовите, и ја уништиле слично ослабената Триполска Грофовија во 1289 година. Последната опсада на Ако започнала на 5 април 1291 година со Анри присутен во градот. Тој избегал во Кипар со повеќето свои благородници, а градот паднал во рацете на Халил на 28 мај.

Анри продолжил да владее како крал на Кипар и продолжил да го бара и Ерусалимското Кралство, честопати планирајќи да ја врати поранешната територија на континентот. Тој се обидел во координирана воена операција во 1299/1300 со Газан, на монголскиот илкан на Персија, кога Газан навлегол во мамелучка територија во 1299; тој се обидел да ги спречи ѓеновските бродови да тргуваат со Мамелуците, во надеж дека ќе ги ослабне економски; и двапати му пишал на папата Климент V, барајќи нова крстоносна војна. Неговото владеење на Кипар било просперитетно и богато, и тој бил многу вклучен во правдата и управувањето со кралството - тој го повикал Високиот двор за прв пат да чува пишани записи (на италијански или француски јазик, наместо на латински), улогата на судот од феудално советодавно тело до вистински суд одговорен за судење и казнување на криминалци. Сепак, Кипар не бил во можност да ја исполни својата вистинска амбиција, обновување на Светата Земја. Тој страдал од епилепсија, која на моменти не го оспособувала, а неговите благородници не биле задоволни од него. Тој направил својот брат Ги, управник на Кипар, да биде убиен во 1303 година заради заговор против него. Во 1306 година, неговиот брат Амалрик, тирскиот принц, управникот на Ерусалим, направил заговор со темпларите за да го отстранат од власт. Сепак, Амалрик ја презел титулата гувернер и регент на Кипар, наместо на кралот. Анри бил сменет на 26 април и прогонет во Ерменија, каде што кралот Ошин Ерменски бил зет на Амалрик. Сепак, по убиството на Амалрик во 1310 година, Ошин го ослободил Анри, кој се вратил во Кипар и го продолжил својот престол со помош на болничарите на 26 август 1310 година, затворувајќи многу од соговорниците на Амалрик, вклучувајќи го и нивниот брат управникот Емери, зет на Балијан II Ибелински, галилејскиот принц и други роднини на Балијан. Во 1313 година, тој го надгледувал распаѓањето на темпларите во Кипар и пренесувањето на нивниот имот кон болничарите.

Тој се оженил со Констанс Сицилиска (1303/1307 – во Кипар по 19 јуни 1344 година), ќерка на Фредерик III Сицилиски и Елеонор Анжујска, во Света Софија, Никозија, на 16 октомври 1317 година, но немале деца. Подоцна се омажила за Леон V Ерменски и Жан Лусињански, титуларен антиохиски принц.

Анри починал на 31 август 1324 година во неговата Вила во Строволос, близу Никозија, бил погребан во Францисканската црква во Никозија и бил наследен од неговиот внук Иго IV.

Наводи

 

Претходник Жан II/I	Крал на Кипар 1285–1324	Наследник Иго IV
	Крал на Ерусалим 1285–1291	Мамелучко освојување