Амиџин конак

Амиџин конак во градот Крагуевац е единствениот сочуван објект од комплексот замок - згради од времето на Милош Обреновиќ. Гостилницата го носи и името ,,Момачки“, бидејќи во него биле сместени момчињата на принцот од најблиската придружба. Претставува недвижно културно добро како споменик на културата од големо значење, со одлука на Институтот за научно проучување на спомениците на културата Белград број 446/47, од 28 октомври 1947 година, и категоризирано како културно богатство од големо значење за Република Србија на 7 април 1979 година, Службени Гласник РС, број 14/79.^[1]

Во негова непосредна близина се наоѓале резиденцијата на принцот Милош (уништен во 1941 година ) и Шарената резиденција, резиденцијата на принцезата Љубица (изгорена во пожар во 1884 година ). Изградена е во периодот од 1818 година до 1822 година за судскиот персонал на чело со мајсторот на Ректорската палата Сима Милосављевиќ Паштрмац, родум од Паштрма, село во Рамаќа. Милош го нарекол Амиџа (турски вујко), па гостилницата го добила своето име. Семејната куќа на Паштрмец постои и денес, во ул. Светозар Маркович 3.

Анот го изградиле најдобрите тогашни мајстори Јања Михаиловиќ, Тодор Петровиќ, мајстор Веселин. Направен е во балканско-ориентален дух, во време кога Србија сè уште беше под турска власт и штотуку добиваше автономија. Самата гостилница е изградена на коси терен, па изгледа како да има некаков мезанин. Дел од приземјето е засилено со посебна камена конструкција.

На влезната врата е поставен штракач од ковано железо, до кој има мали прозори, украсени со решетки од ковано железо. На врвот има трем. Објектот е изграден со бондрук, вообичаен начин на градење во 19 век. Внатрешноста е поделена на осум соби, кои служеле за сместување и спиење.

Почетокот на владеењето на кнезот Милош е и почеток на основање на нова градба, под силно влијание на уметноста на Турската империја. Ваквиот начин на градење се одликува со отсуство на орнаменти и минимална декорација. Ова особено се однесува на фасадите и прозорците на куќите, кои се помалку украсени.