Адолф Ќиборовски
Адолф Ќиборовски, познат неправилно и како Циборовски (25 мај 1919, Варшава - 26 јануари 1987, Варшава) — полски архитект, градски планер и политичар, член на Државниот совет и член на Сејмот на Полската Народна Република од 9-от мандат.
| Адолф Ќибировски Adolf Ciborowski | |
|---|---|
 Ќибировски во 1986 г. | |
| Роден(а) | 25 мај 1919 Варшава, Втора Полска Република |
| Починал(а) | 26 јануари 1987 (возр. 67) Варшаа, Народна Република Полска |
| Националност | полска |
| Ателје | Технолошки универзитет во Варшава |
Животопис
уредиВо 1937 година го положил матурскиот испит во Гимназијата во Станислав Сташиќ во Варшава [1]. Дипломирал на Технолошкиот универзитет во Варшава (1946), од 1980 година со звање проф. вонредни технички науки.
Во 1945–1946 година работел во Канцеларијата за реконструкција на главниот град, во 1947–1948 година бил раководител на Канцеларијата за планирање на градот во Шчеќин, во 1949–1953 година бил началник на Управата за Урбанизам на Работничките станбени објекти во Варшава. Во периодот 1954–1956 година бил главен градски планер во Комитетот за Урбанистичко планирање и архитектура. Во годините 1956–1964 година главен архитект на Варшава, а во 1964–1967 година главен директор на програмата на Обединетите нации за обнова на Скопје. Во годините 1967–1973 година советник за просторно планирање на Секретаријатот на ООН, а во годините 1974–1977 година директор на Институтот за управување со животната средина во Варшава. Од 1975 година, професор на Технолошкиот универзитет во Варшава. Од 1978 година, директор на Институтот за градско планирање и просторно планирање на Технолошкиот универзитет во Варшава.
Тој влегол во президиумот на Светскиот мировен совет. Бил член на Полската обединета работничка партија. Тој претседавал со Советот на Варшава на Движењето за Патриотска национална преродба. Бил член на президиумот на Привремениот национален совет на ПРОН во 1982 година[2] и член на РК ПРОН во 1983 година [3]. Бил и потпретседател на Националниот совет на главниот град. Во 1985 година бил избран за пратеник во Парламентот во 9-от мандат, а потоа е избран за член на Државниот совет. Починал за време на неговиот мандат.
Почесен член на Американскиот институт за архитектура и на Друштвото на инженери на Република Македонија. Член на Комитетот за просторен развој на Полската академија на науките, Државниот совет за просторна економија, Советот за домување, Комитетот за наука и технички напредок, научните совети на министрите за градежништво и администрација. Припаѓал на Здружението на полски на наставници, на Здружението на полски архитекти и на полското економско друштво. Добитник на наградата на главниот град Варшава, наградата на министерот за наука и високото образование и наградата на полскиот комитет за радио и ТВ и наградата на Фондацијата ФВС од Хамбург за урбани активности во реконструкцијата на Варшава (1964 г). Советник на УНЕСКО, UNDRO и UNCHS на реконструкцијата на градови оштетени од земјотресите. Автор на бројни научни публикации. Тој е погребан на воените гробишта Повонзки во Варшава (дел 31B-tuje-6)[4].
Награди и признанија
уреди- Орден на знамето на трудот, втор степен (1984)
- Офицерски крст од Орденот на Препородена ПолскаPolonia Restituta (1960)
- Медал на Националната комисија за образование
- Медал на 10-годишнината на Народна Полска (1955)[5]
- Медал на 30-годишнината на Народна Полска
- Медал на 40-годишнината на Народна Полска
- Орден на знамето на Југославија со Златен венец (Југославија)
- Златен медал на Маршалот Јосип Броз Тито (Југославија)
- Офицерски крст од Орденот на круната (Белгија)
Наводи
уреди- ↑ Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950
- ↑ „Dziennik Polski”, r. XXXVIII, nr 223 (11 807), 20 grudnia 1982, s. 2.
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 109 (12 961), 10 maja 1983, s. 6.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie
- ↑ Hardt, Reinhold (1955). Geschäftsgang Nr. 14. Wiesbaden: Gabler Verlag. стр. 106–112. ISBN 978-3-663-12500-6.
Библиографија
уреди- Варшава За уништувањето и обновата на градот (Полонија, 1964)
- Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy. 1988. стр. 115, 160, 514, 575. ISBN 83-06-01691-2.
- Профил на веб-страницата на библиотеката Сејм