Љубица Сокиќ

Љубица Цуца Сокиќ (Битола, 9 декември 1914 - Белград, 8 јануари 2009) била српска сликарка и академик на САНУ.

Стогодишнина од раѓањето на Љубица Цуца Сокиќ — По повод стогодишнина од раѓањето на Љубица Цуца Сокиќ

Биографија

Родена е како ќерка на Манојло Сокиќ (1887—1941),^[1] првиот сопственик и главен уредник на белградскиот весник „Правда“ и неговата сопруга Ружа, роденото Кузмановиќ. Гимназија посетувала во Белград, каде учител по цртање и била Зора Петровиќ, а подоцна се запишала на Кралското уметничко училиште.^[2] Сликарство ја учеле професорите Бета Вукановиќ, Љуба Ивановиќ, Јован Бијелиќ и Иван Радовиќ. Љубица Сокиќ работела и изложувала во Париз во годините од 1936 година до 1939 година. По враќањето од Париз, таа ги изложила своите дела за прв пат во февруари 1939 година^[3] во белградскиот павилјон на Цвијета Зузориќ. Таа е еден од основачите на уметничката група „Десет“. Била професорка на Академијата за ликовни уметности во Белград од 1948 до 1972 година. Во 1968 г. станала дописен член на САНУ, а од 1978 г. таа била редовен член. Покрај сликањето, таа илустрирала детски книги и списанија и правела скици за филмови.

Нејзиното сликање е опишано како интимно. На почетокот сликала мртва природа, пејзажи, фигури и портрети. Подоцна, таа се стремела кон поедноставување на формите, геометризација и умерена апстракција. Повремено користела техники на колаж и експериментални материјали.

Таа починала на 8 јануари 2009 година во Белград, а била погребана на 13 Јануари на Новите гробишта во Белград.

Зачуван е нејзиниот дневник од 1940-1941 година.^[4]^[5]

Сликарска група „Десет“

Сликарската група „Десеторо“ изложувала заедно во 1940 година. во Белград и Загреб . Групата ја сочинувале: Даница Антиќ, Боривој Грујиќ, Никола Граовац, Душан Влајиќ, Миливој Николајевиќ, Јурица Рибар, Љубица Сокиќ, Стојан Трумиќ, Алекса Челебоновиќ и Богдан Шупут.^[6] Иако хетерогена по состав, групата ја сочинувале 2 жени и 8 мажи, имало академски сликари со високо образование, но и сликари по вокација, кои припаѓале на различни општествени слоеви од работничката класа до буржоазијата. Заедничко за оваа група беше тоа што сите беа сликари и ученици на Јован Бијелиќ . Некои од овие уметници загинаа во Втората светска војна, а оние што преживеаја беа значајни уметници во повоениот период.

Награди

Гран-при на Првото биенале на југословенската минијатурна уметност (1989) - за темпера на платно „Без наслов“, Горен Милановац.
Награда „ Божа Илиќ “ (2006) - наградата ја доделуваат општина Прокупље и Народниот музеј Топлица.

Галерија

Стеван Боднаров, Портрет на Љубица Сокиќ, 1939 година, Народен музеј на Србија.jpg
Маса со неколку шишиња, масло на платно, 1968 година. Ова дело е подарено на Музејот Горен Милановац од Рудничко-Таковскиот регион. Ова дело припаѓа на апстрактната „нереална“ фаза на Љубица Цуца Сокиќ, кога таа веќе се посвети на поедноставување на формите и геометризација на елементите и мотивите, воспоставувајќи го својот посебен израз.

Поврзано

Наводи

Литература

Јовичић, Светлана; Метлић, Дијана (2013). Уметничка школа у Београду (каталог изложбе) (PDF). Београд: С. Јовичић. ISBN 978-86-916545-0-4. Архивирано од изворникот (PDF) на 2 април 2016. Посетено на 8 февруари 2018.CS1-одржување: ref=harv (link) 197430028^{[мртва врска]}

Надворешни врски

[1] Заборављене српске грађанске породице – браћа Сокићи из Ивањице (Порекло, 11. новембар 2021)

[каталог-10-11-2] Јовичић 2013

[3] "Време", 21. феб. 1939, стр. 5

[4] Лубарда ми је отворио очи („Вечерње новости“, 9. мај 2016)

[5] Бранко Ћопић дао отказ Цуци Сокић (15. мај 2016)

[6] Grupa "Desetorica"

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]