Христос Минервин (Микеланџело)
Христос Минервин (италијански: Cristo della Minerva), познат и како Христос го носи крстот или Христос Откупител, ― мермерна скулптура на италијанскиот мајстор од високата ренесанса, Микеланџело, завршена во 1521 година. Таа е во црквата Санта Марија сопра Минерва во Рим, лево од главниот олтар.
| италијански: Cristo della Minerva | |
| |
| Творец | Микеланџело |
|---|---|
| Година | 1519–1521 |
| Вид | Мермер |
| Димензии | 205 см |
| Место | Црква Санта Марија сопра Минерва, Рим |
Историја
уредиДелото било нарачано во јуни 1514 година, од римскиот патрикиј Метело Вари, кој навел само дека голата стоечка фигура ќе го има крстот во неговите раце, но композицијата целосно му ја препуштил на Микеланџело.[1] Микеланџело работел на првата верзија на оваа статуа во неговото студио во Мачело деј Корви околу 1515 година, но ја оставил во груба состојба кога открил црна линија во белиот мермер, на која Вари забележал во писмото, а подоцна од Улисе Алдрованди. [2] Новата верзија била набрзина заменета во 1519-1520 година за да се исполнат условите од договорот. Микеланџело работел на тоа во Фиренца, а преселбата во Рим и последните допири му биле доверени на чиракот Пјетро Урбано кој, сепак, го оштетил делото и морал брзо да биде заменет со Федерико Фрици на предлог на Себастјано дел Пјомбо.[3]
Првата верзија, како што била груба, била побарана од Метело Вари, и му ја дал во јануари 1522 година, за малиот двор во градината на неговото палацето во близина на Санта Марија сопра Минерва, come suo grandissimo onore, come fosse d'oro преведено како „Како негова најголема чест, како да е од злато“, знак на почитта во која Микеланџело бил гледан“. Таму останал, опишан од Алдрованди во 1556 година,[б 1] и забележана во некои современи писма како очигледно за продажба во 1607 година, по што била целосно изгубена од јавноста. Во 2000 година, Ирина Балдрига ја препознала изгубената прва верзија, завршена на почетокот на седумнаесеттиот век, во сакристието на црквата Сан Винченцо Мартире, во Басано Романо во близина на Витербо; на Христовиот лев образ јасно се разликува црната вена.[4] Сега често се нарекува Џустинијаниев Христос. Подоцна завршените делови се „десната рака, делови од лицето и грбот“.[5]:51
И покрај сите овие проблеми, втората верзија ги оставила впечаток на современиците. Себастјано дел Пјомбо изјавил дека само колената се достојни за повеќе од целиот Рим, кој Вилијам Валас ја нарекол „една од најљубопитните пофалби некогаш испеани за уметничко дело“.[6] Христос е прикажан од Микеланџело облечен во стоечка поза. Христовите полови органи се изложени за да се покаже дека неговата половост е нерасипана од страста и целосно контролирана од неговата волја, така што во своето воскреснато тело тој го покажува својот триумф и над гревот и над смртта.[7] Во 1546 година била додадена бронзена крпа вз слабината која ги штити гениталиите од гледање.[8]
Ногата е свиткана и главата се врти наназад, според начелото на контрапост. Во споредба со првата верзија, поактивната поза овозможува поразновидни впечатоци кога статуата е гледана од различни агли, „не само што го активира просторот околу него, туку и наведува приказна што се одвива“. Првата верзија била изложена во Националната галерија, Лондон во 2017 година, во истата просторија со калапот на втората верзија, цртежи за неа и писмо во врска со неа.[5]:49–55
Поврзано
уредиЗабелешки
уреди- ↑ in una corticella ovvero un orticello, "in a little courtyard, or little garden": Aldrovandi, Delle Statue antiche, che per tutta Roma, in diversi luoghi, & case si veggono (Венеција 1556)
Наводи
уреди- ↑ Baldriga 2000, стр. 740: "in quell' attitudine che parrà al detto Michelagnolo",
- ↑ Baldriga 2000, стр. 740-745.
- ↑ „Michelangelo Buonarroti“. Web Gallery of Art. Посетено на 2017-11-03.
- ↑ Baldriga 2000.
- ↑ 5,0 5,1 „Michelangelo & Sebastiano Exhibition“. The National Gallery, London. 25 June 2017. Посетено на 2017-11-03.
- ↑ Wallace 1997, стр. 1251: "Perché val più e' zenocchii de quella figura che non val tutta Roma" quoting Sebastiano
- ↑ Steinberg 2014, стр. 146.
- ↑ Stavrakopoulou, Francesca (2021). God: An Anatomy (1. изд.). London: Picador. ISBN 978-1-5098-6734-9.
- Baldriga, Irene (декември 2000). „The first version of Michelangelo's Christ for S. Maria sopra Minerva“. Burlington Magazine. 142 (1173): 740–745. ISSN 0007-6287. Архивирано од изворникот на 2017-11-07. Посетено на 2017-11-03.
- Steinberg, Leo (2014). The Sexuality of Christ in Renaissance Art and in Modern Oblivion. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-22631-6.
- Wallace, William E. (1997). „Michelangelo's Risen Christ“. Sixteenth Century Journal. 28 (4): 1251–1280. doi:10.2307/2543577. ISSN 0361-0160. JSTOR 2543577.
Надворешни врски
уреди„Христос Минервин (Микеланџело)“ на Ризницата ?