Урош Кнежевиќ
Урош Кнежевиќ (српскохрватски: Урош Кнежевић; 2 јануари 1811 - 21 октомври 1876) — српски сликар. Кнежевиќ е најпознат како портретист, има произведено повеќе од 200 портрети, главно од познати луѓе од неговото време.[1]
| Урош Кнежевиќ | |
|---|---|
 Потрет на Кнежевиќ од Јован Поповиќ, 1845. | |
| Роден(а) | 2 јануари 1811 Сремски Карловци, Австриска империја |
| Починал(а) | 21 октомври 1876 (возр. 65) Белград, Кнежевство Србија |
| Националност | србин |
| Движење | Romanticism |
Живот
уредиРоден е во Сремски Карловци од татко Теодор и мајка Јулијана. И покрај тоа што поголемиот дел од животот го поминал во Србија, има многу малку информации за неговиот живот.
За неговите први години на образование, самиот уметник напишал дека уживал да цртал уште како дете и дека се чувствувал посветен на цртањето. Прво учел цртање во гимназијата Карловци. Тој се префрлил од Војводина во Србија во 1834 година, каде што активно се занимава со сликарство до 1844 година. Неговата работа беше од суштинско значење за воведување уметност во Србија и едукација на месното население за уметничка благодарност. За време на неговото време во Србија, тој се издржувал насликајќи портрети на локалното благородништво и истакнати граѓани. Сепак, месното население сè уште не било добро посакувано од оваа уметност, а давачките за портрети често не се плаќаа. Ова му отежнувало на Кнежевиќ да заработи доволно за да се издржува, а камоли да заштеди доволно за своето образование во Виена. Дури и кралското семејство одбило да плати за многу портрети, грбови и други симболи што Кнежевиќ ги направи за нив.
Конечно, тој нашол добро платена работа во сликањето wallsидови и икони за белградските цркви. Ова му овозможило да заштеди доволно за да студира во Виена.[2] За неговиот престој во Виена тој пишува дека тоа било многу среќно време од неговиот живот и дека бил најсреќен кога неговото дело било препознаено со изложување на Виенската ликовна изложба од 1846 година. Сепак, Виенската кралска уметничка академија нема ниту евиденција за неговото име меѓу студентите. Некои извори наведуваат дека Кнежевиќ, освен военото, граѓанското и политичкото раководство, ги сликал и портретите на Вук Караџиќ и на неговото семејство.[2][3]
Според портретите направени од Кнежевиќ, може да се заклучи дека српските водачи имаат тенденција кон модернизација; оттука и нивните портрети со неверојатно луксузна облека; златно плетенка и богато везена.
Во 1871 година, Кнежевиќ се разболел и започнал помалку да работи.[4]
Тој се смета за еден од најистакнатите српски портретисти на деветнаесеттиот век.[5]
Галерија
уреди-
Портрет на Вук Стефановиќ Караџиќ, 1846 година -
Портрет на Стеван Книжанин, 1849 година -
Портрет на Јелена Карашорчевиќ, 1850 година -
Портрет на Сима Ненадовиќ, 1850 година -
Портрет на Јаков Ненадовиќ, 1850 година -
Портрет на Хајдук-Веjко, 1852 година -
Портрет на Јаниќије Đуриќ, 1852-1855 година -
Портрет на Персида Ненадовиќ, 1855 година -
Узун-Мирко Апостоловиќ, 1865 година -
Портрет на Александар Карачорчевиќ, принц на Србија -
Портрет на Цинцар Јанко Поповиќ
.jpg)
Наводи
уреди- ↑ „УРОШ КНЕЖЕВИЋ ВОЈВОДА СТЕФАН П. КНИЋАНИН, 1849. УЉЕ НА ПЛАТНУ, 108,5 Х 151 CM“. galerijamaticesrpske.rs. Архивирано од изворникот на 2020-01-22. Посетено на 2020-04-13.
- ↑ 2,0 2,1 „Arte - Uroš Knežević - Biografija“. www.arte.rs. Посетено на 2020-04-13.
- ↑ Jeremić, Boško (1990). „Portreti Nenadovića (Slikarski radovi Uroša Kneževića)“. Наводот journal бара
|journal=(help) - ↑ „УРОШ КНЕЖЕВИЋ ВОЈВОДА СТЕФАН П. КНИЋАНИН, 1849. УЉЕ НА ПЛАТНУ, 108,5 Х 151 CM“. galerijamaticesrpske.rs. Архивирано од изворникот на 2020-01-22. Посетено на 2020-04-13.
- ↑ Београду, Етнографски музеј у; Влаховић, Митар С.; Pap, Károly Szathmári; Радовић, Босиљка (1958*). Народне ношње XIX века у Београду (српски). Издање Етнографског Музеја. Проверете ги датумските вредности во:
|date=(help)