Википедија

Судски процес против грчката хунта

Судските процеси против грчката хунта (грчки: Οι Δίκες της Χούντας) — судски процеси во кои биле вклучени припадници на воената хунта што владеела со Грција од 21 април 1967 до 23 јули 1974 година. Во овие судски процеси биле вклучени поттикнувачите на државниот удар како и други членови на хунтата од разни редови кои учествувале во настаните од Атинското политехничко востание и во тортурата на граѓаните.

Водачите на воениот удар биле формално уапсени за време на периодот метаполитефси што следел по хунтата, а на почетокот на август 1975 година владата на Константинос Караманлис поднела обвиненија за велепредавство и востание против Јоргос Пападопулос и други негови соработници[1]. Масовното судење, опишано како „Грчки Нирнбершки процес“ бил спроведен во затворот Коридалос под голема безбедност[1][2].

Главните водачи на државниот удар од 1967 година, Јоргос Пападопулос, Стилијанос Патакос и Николаос Макарезос, биле осудени на смрт за велепредавство[3]. Кратко време по изрекувањето на казните, владата на Караманлис ја променила одлуката, и наместо на смрт, тие биле осудени на доживотен затвор.

Судењето било проследено со второ судење кое ги истражувало настаните околу Атинското политехничко востание, како и серија судења поврзани со инциденти на тортура[4].

Новинарот и автор Лесли Финер, кој бил избркан од хунтата од Грција во 1968 година, известувајќи во 1975 година за судските процеси за новото општество, напишал: „Судењето на 20 водачи на државниот удар е тест за демократска правда, меѓу другите функции, ова е начин на егзорцизам и образование“[5]. Судските процеси ги откриле заговорите, корупцијата и некомпетентноста во рамките на режимот, и послужиле да го демистифицираат, а со тоа и да го уништат митот за моќта на хунтата. Корупцијата, која излезе на виделина за време на судските процеси, била толку раширена што ја изненадила дури и војската. Деталите за тортурата на високите офицери од страна на нивните подредени, откриени за време на судските процеси, го навредиле и обичниот службеник во војската. Инвазијата на Кипар била последната слама што довело до тоа војската да ја повлече својата поддршка за хунтата и да се откаже од секоја идеја за поддршка на сите воени мажи кои дејствуваат како политичари[6].

Заднина

уреди

По падот на хунтата во јули 1974 година, кога земјата влегла во периодот на метаполитефси и пред парламентарните избори во ноември истата година, преодната влада предводена од Константинос Караманлис била под постојана критика од опозицијата, меѓу кои и Јоргос Маврос, водач на главната опозициска партија во тоа време, бидејќи бил премногу попустлив за припадниците на неодамна соборената воена хунта[7].

Маврос побарал апсење на водачите на хунтата како услов за прочистување на политичкиот живот на земјата. Во тоа време тој изјавил дека веднаш штом парламентот ќе биде свикан по изборите во 1974 година, тој ќе предложи легислатива за поништување на сите закони за автоматскиот имунитет што хунтата може да ги донесе за да ги заштити своите членови[7].

Весниците понатаму барале истрага за улогата на бригадниот Јоанидис за време на задушувањето на Атинското политехничко востание, што во печатот било наречено масакр[7]. Јоанидис бил таен водач на последната етапа на хунтата, и бил опишан како невидлив диктатор во печатот[8].

Владата на Караманлис одговорила на овие барања и наредила на водачите на хунтата Јоргос Пападопулос, Стилијанос Патакос и Николаос Макарезос, Јоанис Ладас и Михаил Руфогалис, да бидат уапсени[7].

Покрај тоа, на Јоргос Пападопулос, Димитриос Јоанидис, Михаил Руфогалис, Николаос Дертилис, Василиос Буклакос и Елиас Цауарис или Цапурис (исто така Циапарас), кои исто така биле одговорни за политехничките настани, им било забрането да ја напуштат земјата, бидејќи кружеле гласини дека планирале да побегнат во странство[7].

На 24 октомври 1974 година, Јоргос Пападопулос, Стилијанос Патакос, Николаос Макарезос, Јоанис Ладас и Михаил Руфогалис биле уапсени[7]. Потоа тие биле испратени на островот Кеа[9][9].

Јоанидис, во тоа време не бил уапсен, со официјално објаснување дека тој не учествувал во заговорот на групата. Меѓутоа, весниците, како што се To Vima, навеле, повикувајќи се на сигурни извори, дека Јоанидис исчезнал и не можел да биде пронајден.[6][7].

Веднаш откако групата била прогонета во Кеа, опозицијата побарала да ги запознае деталите за акциите на Пападопулос и неговите соучесници пред нивното апсење, додека владата ги негирала гласините за прохунтски маневри меѓу војската[7].

За време на неговиот престој во Кеа, Пападопулос бил убеден дека тој и членовите на неговата хунта ќе добијат амнестија и на крајот ќе се кандидираат за претседател и ќе бидат избрани[9]. Сепак, по тримесечниот престој на островот, во февруари 1975 година, Пападопулос и другите четири водачи биле транспортирани со брод до пристаништето Пиреја на пат кон затворот Коридалос. Јоанидис, кој бил уапсен на 14 јануари 1975 година, веќе бил во затвор кога Пападопулос и неговите припадници пристигнале таму[9][10].

Процес

уреди

Судење

уреди

На 28 јули 1975 година започнал судскиот процес против водачите на грчката хунта, со Јоанис Дејанис како претседавачки судија[11][12]. Константинос Стаматис и Спиридон Каниниас биле обвинители[13].

Дејанис бил назначен за врховен судија за време на хунтата.[14][1]. Мандатот на судењето бил да ги испита настаните околу државниот удар од 21 април 1967 година, за што Пападопулос и над дваесет други биле обвинети за дела како предавство и бунт. Безбедноста околу судењето била голема: илјада војници вооружени со автоматско оружје го чувале периметарот на затворот, а патиштата што водеа до затворот биле патролирани од тенкови[1].

И покрај ваквите настани, Пападопулос изразил уверување за новинарите дека нема да остане затворен долго[15]. Тој, исто така, презел целосна одговорност за априлскиот државен удар, но одбил да се брани. По чело со Пападопулос, Стилијанос Патакос, Николаос Макарезос и другите членови на хунтата, сите објавиле дека нема да учествуваат на судењето. Димитриос Јоанидис објавил дека судењето „за жал не е интересно“[1].

Одбраната објавила дека причината поради која нивните клиенти не учествувале е дека владата на Караманлис го предрасудила исходот на судењето со прогласувањето на државен удар во 1967 година. Адвокатите на шеснаесетмина обвинети излегле од судницата на првиот ден од постапката[16], изјавувајќи дека не можат да ги извршуваат своите должности под атмосфера на терор и насилство, на која претседавачкиот судија Јоанис Дејанис одговорил: „Нека сите оние кои сакаат да си заминат.[1]“.

Иако меѓу обвинетите бил постигнат договор дека ќе молчат за време на судењето и нема да дадат никакви изјави, Пападопулос го прекршил молкот и му соопштил на Судот: „Јас сум водач на револуцијата и јас сум одговорен за сè“[16]. Патакос, Макарезос и останатите членови на хунтата биле изненадени кога ја слушнале изјавата на Пападопулос, бидејќи верувале дека имаат договор дека нема да го политизираат судскиот процес врз основа на верувањето дека немаат што да добијат. Според нив, нивната поддршка меѓу луѓето и војската не постоела[16].

Обвинението за бунт било оспорено бидејќи, иако полковниците всушност ја искористиле нелегалната моќ, го сториле тоа со одобрение на нивниот претпоставен генерал-полковник Јоргос Спандидакис, кој дури и се приклучил на пучот[1]. Понатаму, самиот Караманлис, прифаќајќи ја поканата на претседателот Федон Гизикис, назначен од хунта, да се врати во Грција, му доделило мерка на легитимитет на хунтата. Покрај тоа, Гизикис се заколнал пред Караманлис како премиер[1].

За време на судењето, Спандидакис, Зоитакис и Стамателопулос ја диференцирале својата позиција од онаа на другите членови на хунтата. Ова отстапување од заедничката одбранбена линија го навело Пападопулос силно да го казни еден од неговите адвокати во одбраната за обид да се сомнева во еден од сведоците на Зоитакис. Тој кажал: „Тој не е еден од нашите сведоци, не го прашувај [какви било прашања]“ [17]

Јоанидис изјавил пред судот: „Го прифаќам моето учество во револуцијата од 21 април 1967 година. Отсекогаш сум бил војник во текот на мојот живот и дејствував на моја должност според мојата совест. Немам ништо друго да додадам“. Дејанис на тоа прокоментирал: „Не сте обвинети за учество во револуцијата. Вие сте обвинети за две кривични дела - не плашете се од терминот - предавство, овој термин не е многу чесен за да ви се припише, а второто обвинение е бунт, за овие две кривични дела сте обвинети, но за револуцијата не се обвинувате, за што се изјаснувате?“ Јоанидис потоа одговорил:„Го прифаќам моето учество во револуцијата и какви било последици што произлегуваат од тоа“[18].

Панајотис Канелопулос, последниот легитимен премиер на Грција пред државниот удар, сведок на обвинителството, сведочел како тој бил уапсен со митралез и бил транспортиран до палатата за да се сретне со кралот Константин II. Тој додал дека за време на состанокот тој го повикал кралот да го искористи својот статус како главен командант на грчката војска за да им нареди на лојалните офицери да го уништат државниот удар. Тој изјавил дека Константин одбил да го стори тоа затоа што се плашел од крвопролевање[1].

Канелопулос, исто така, изјавил на судењето дека, против неговиот совет, кралот Константин се заколнал - во владата на полковниците, акција што помогнала да се легитимизира нивното владеење. Сведочењето на Канелопулос имало ефект на поткопување на обвиненијата за бунт. Канелопулос, за време на неговото сведочење, ја прифатил и неговата одговорност „пред историјата“ за да не го спречи државниот удар. Тој сведочел дека воопшто немало индикации дека полковниците имаат заговор против највисоките ешалони на армиското раководство[19].

Пападопулос одбил да сведочи и само изјавил: „Јас ќе одговорам само на историјата и на грчкиот народ“[15], на кое Дејанис одговорил: „Дали мислите дека историјата е отсутна од оваа судница“[15], на кое Пападопулос не одговорил ништо[15].

На судењето не било одговорено прашањето за вклучувањето на Централната разузнавачка агенција (ЦИА) во државниот удар, широко прифатено верување во Грција[15]. Дејанис ги забранил сите дискусии на оваа тема со забелешка дека судењето било ограничено само на откривање на фактите вклучени во денот кога државниот удар се случил[15]. Единственото сведоштво за вмешаноста на ЦИА го дал Андреас Папандреу, кој инсистирал на тоа дека полковниците тесно соработувале со ЦИА[15].

Пресуда

уреди

Судењето завршило на 23 август 1975 година.[11][15] Пападопулос, Николаос Макарезос и Стилијанос Патакос биле осудени на смрт, додека Димитриос Јоанидис добил доживотна казна[15]. Седуммина други биле осудени на рокови од пет до 20 години, а двајца биле ослободени. Злосторствата биле сметани за моментални, а не континуирани и се сметало дека траеле само помеѓу 20 и 21 април 1967 година[15]. Пресудата го оневозможило гонењето на соработниците на хунтата[20].

Следува деталната табела на главните обвинети:[21][22]

Член на хунтата Обвинение
Јоргос Пападопулос смртна казна за бунт, доживотна казна за велепредавство.
Стилијанос Патакос смртна казна за бунт, доживотна казна за велепредавство.
Николаос Макарезос смртна казна за бунт, доживотна казна за велепредавство.
Григориос Сплицикас, Антониос Лефкас, Николаос Дертилис, Димитриос Јоанидис, Михаил Балопулос, Јоргос Константопулос, Теодорос Теофилогијанакос 10 години за бунт
Јоргос Зоитакис 10 години за бунт
Јоанис Ладас, Константинос Пападопулос, Михаил Руфогалис, Димитриос Стамателопулос, Стефанос Караберис 10 години за бунт
Одисеј Агелис 20 години
Петрос Коцелис, Николаос Гантонас, Константинос Каридас, Евангелос Цакас 20 години
Константинос Асланидис, Александрос Хаципеторос Не е виновен

Наводи

уреди
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 The Colonels on Trial Архивирано на 13 декември 2008 г. Time Magazine Retrieved 15 August 2008 Цитат: „Самиот Пападопулос, по седум месеци во Коридалос, стана главно обвинет. Заедно со 19 други поранешни припадници на соборената воена хунта, поранешниот диктатор беше обвинет за акти на велепредавство и востание што ја подложи Грција на 7½ години диктатура, од 1967 до 1974 година“ и „плашејќи се од двете десничарски сили за пронаоѓање на обвинетите од затворот и обидите за атентати на левицата, демократската влада на премиерот Константин Караманлис направи впечаток на воена сила на судењето што беше опишано како Грчки Нирнбершки процес“" и „Очаен, претседателот на судот, Јанис Дејанис, кој беше назначен за висок судија за време на хунтата, кажа:„ Нека сите оние кои сакаат да заминат-да заминат!“. Исто така: „Лојални функционери како Канелопулос, високо ценет водач на Националниот радикален сојуз, изјави за тоа како тој бил уапсен со митралез од војниците на хунтата и однесен кај монархот во 1967 година. Тој го повикал кралот, кој исто така бил командант на вооружените сили, да им нареди на лојалните офицери да го скршат бунтот на полковниците, слабиот и неискусниот Константин, кој тогаш имал 27 години, го одбил тоа плашејќи се од крвопролевање“
  2. ↑ Taki Theodoracopulos (1978). The Greek Upheaval: Kings, Demagogues, and Bayonets. Caratzas Bros. стр. 248. ISBN 978-0-89241-080-4. Посетено на 25 March 2013. The Greek Nuremberg, as the trial of the twenty-eight principals in the 1967 coup was dubbed, was the first to begin. Deyannis, the presiding judge, got rave notices from the press when he treated the accused with scorn while conducting ...
  3. ↑ Answering to History Архивирано на 12 декември 2008 г. Time magazine Retrieved 18 August 2008 Цитат: „... 19-те обвинети на судењето во затворот Коридалос во предградието на Атина, на Пападопулос го нарекуваа господин претседател. Кога разговараше со новинарите, Пападопулос ги увери дека нема да биде во затвор долго време. Намерно одбивајќи да се изјасни во одбраната, тој кажа: „Ќе одговорам само на историјата и на грчкиот народ. на кое Јоанис Дејанис одговори: „Дали мислите дека историјата е отсутена од оваа судница“?“
  4. ↑ Book: The Trials of the Junta, 12 Volumes Pericles Rodakis (publisher), The Trials of the Junta: A: The Trial of the Instigators, B: The Trial of the Polytechnic, C: The Trials of the Torturers (Περικλής Ροδάκης (εκδ.), Οι Δίκες της Χούντας: Α: Η Δίκη των Πρωταιτίων, Β: Η Δίκη του Πολυτεχνείου, Γ: Οι Δίκες των Βασανιστών, 12 τόμοι, Αθήνα 1975-1976)
  5. ↑ New Society. 33. New Society Limited. 1975. стр. 415. Посетено на 22 March 2013. Грчки полковници на судскиот процес, Лесли Финер: Судењето на 20-те водачи на државниот удар е тест за демократска правда. Меѓу другите функции, ова е начин на егзорцизам и образование. Лесли Финер, авторот на Passport to Greece, беше Атина ... Но, постои оваа разлика: наместо да биде мртов во неговиот бункер, лошиот негативец Јоргос Пападопулос е жив и разумно здрав; така и неговите главни колеги-заговорници, сега наредени под затворена јавна контрола во голиот судски случај...
  6. ↑ 6,0 6,1 Neil J. Kritz (1995). Transitional Justice: How Emerging Democracies Reckon with Former Regimes. US Institute of Peace Press. стр. 266–. ISBN 978-1-878379-44-3.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 Η ανατολή της Δημοκρατίας "The dawn of Democracy" Article quote: "«Εξηφανίσθη ο Ιωαννίδης, εξορία οι πέντε στην Κέα», είναι το πρώτο θέμα του «Βήματος» της 24ης Οκτωβρίου 1974, επειδή την προηγουμένη οι εξελίξεις περί τους πραξικοπηματίες επικάλυψαν την προεκλογική δραστηριότητα των κομμάτων. " Translation: "Ioannidis has disappeared. In exile, the five, to Kea..." To Vima.gr published: 24/10/1999, 00:00, retrieved 12 September 2011
  8. ↑ ekathimerini Ioannidis: The invisible dictator Retrieved 15 August 2008 (In Greek)
    English translation by Google Quote: "είχε κάνει κάτι πολύ χειρότερο: είχε προδώσει τον όρκο που είχε δώσει το καλοκαίρι του 1971 ενώπιον του Παπαδόπουλου και ακόμη 20 πραξικοπηματιών, σύμφωνα με τον οποίο αρχηγός της «Επανάστασης», όπως έλεγαν τη χούντα, παρέμενε ο παλιός φίλος του. Αυτήν την προδοσία δεν μπόρεσαν πολλοί να του τη συγχωρήσουν ποτέ. Ακόμη και σήμερα ο Ιωαννίδης αναθεματίζεται από ακροδεξιά έντυπα για την απόφασή του «να ρίξει τον Παπαδόπουλο». Превод: Тој направи нешто многу полошо: ja предаде заклетвата што ја даде во текот на летото на 1971 година...Јоанидис беше проколнат од десничарски публикации за неговата одлука да се собори Пападопулос
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 Revival and Revenge Архивирано на 7 ноември 2012 г. Time magazine Retrieved 15 August 2008
  10. ↑ Ioannidis application
  11. ↑ 11,0 11,1 „Sentencing table“. Архивирано од изворникот на 2016-03-04. Посетено на 2018-04-21.
  12. ↑ Με τον Κώστα Μπογδανίδη. Ξεφυλίζοντας την Ιστορία: ... Κι ύστερα ήρθε ο Ιωαννίδης Τί έγινε μετά το Πολυτεχνείο. patris.gr (грчки). Посетено на 24 March 2013.
  13. ↑ „Πολυτεχνείο: Η δίκη των Συνταγματαρχών (Photos+Video)“. Newsbomb.gr. 16 November 2014.
  14. ↑ Deyannis obituary
    Translation by Google
  15. ↑ 15,00 15,01 15,02 15,03 15,04 15,05 15,06 15,07 15,08 15,09 Answering to History Архивирано на 12 декември 2008 г. Time magazine Retrieved 15 August 2008
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 The Rise of Democracy To vima online Η ανατολή της Δημοκρατίας ΧΡ. Ζ. ΚΑΡΑΝΙΚΑΣ Chr. Zakanikas Quote:"Νέα «παρασπονδία» Παπαδόπουλου φοβούνται οι δεκαέξι υπόλοιπες «κεφαλές» της χούντας, «που συναποφάσισαν μαζί του την τακτική της σιωπής, καθώς και οι συνήγοροί τους, οι οποίοι απεχώρησαν από το δικαστήριο την πρώτη ημέρα της διαδικασίας... Η πρώτη παρασπονδία του Παπαδόπουλου έγινε προχθές, όταν σηκώθηκε ξαφνικά και άρχισε να εκφωνή τη γνωστή δήλωσή του, ότι "αυτός είναι ο αρχηγός της επαναστάσεως και υπεύθυνος για όλα". Ο αιφνιδιασμός αυτός βρήκε απροετοίμαστους ακόμα και τον Παττακό και τον Μακαρέζο οι οποίοι πίστευαν ότι είχαν συμφωνήσει στο "βουβό θέατρο"... Στη σύσκεψη που είχε γίνει στον Κορυδαλλό πριν από την έναρξη της δίκης, οι περισσότεροι προσπάθησαν να πείσουν τον Παπαδόπουλο ότι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα αν επιτεθούν εναντίον των μαρτύρων κατηγορίας: "Στον στρατό δεν έχουμε πλέον ανθρώπους, στον λαό δεν έχουμε απήχηση. Τι θα κερδίσουμε με την πολιτικοποίηση της δίκης; "ήταν το επιχείρημά τους»." (In Greek) Translation by Google
  17. ↑ To Vima online Christos Karanikas Quote: "Οι μάρτυρες του Ζωιτάκη οργίζουν τον Παπαδόπουλο στη δίκη των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου που γίνεται στο Πενταμελές Εφετείο, στις Γυναικείες Φυλακές του Κορυδαλλού: «Το Σάββατο, κατά πάσαν πιθανότητα, θα αρχίσουν να απολογούνται οι πρωταίτιοι... Είναι βέβαιον ότι θα απολογηθούν οι κατηγορούμενοι που έχουν "διαχωρίσει" τη θέση τους, δηλαδή οι Σπαντιδάκης, Ζωιτάκης και Σταματελόπουλος. Βέβαιον επίσης είναι ότι θα απολογηθούν και οι Γκαντώνας και Καραμπέρης που μετέχουν στη διαδικασία... Χθες εξετάσθηκαν οι μάρτυρες υπερασπίσεως του Ζωιτάκη, οι οποίοι προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του Γ. Παπαδόπουλου. Ετσι, όταν ο διωρισμένος συνήγορός τους άρχισε να θέτη ερωτήσεις, ο Παπαδόπουλος τον διέκοψε εκνευρισμένος: "Δεν είναι δικός μας μάρτυς. Μην τον ρωτάς" του είπε»." Translation by Google Quote: "Witnesses of Zoitaki orgizoun Papadopoulos in the trial of protaition the coup of April 21 made in Pentameles Court of Appeal, in the women's prison of Korydallou: «Saturday, likely will start the protaitioi apologize...It is clear that we will apologise defendants who have "split" their position, namely Spantidakis, Zoitakis and Stamatelopoulos. Vevaion also is that we apologise and Gkantonas and Karamperis involved in the process...Yesterday examined witnesses defended the Zoitaki, which caused intense reaction C. Papadopoulos. So when the diorismenos synigoros begun to theti questions, Papadopoulos stopped the eknefrismenos: "He is not our witness. Do not ask" he said»."
  18. ↑ ΒΙΚΤΩΡΑΣ ΝΕΤΑΣ. „Αμετανόητος συνωμότης και βιαστής της Δημοκρατίας“. eleftherotypia. «Αποδέχομαι την συμμετοχήν μου εις την επανάστασιν της 21ης Απριλίου 1967. Εις όλην μου την ζωήν υπήρξα στρατιώτης και ενήργησα το καθήκον μου σύμφωνα με την συνείδησίν μου. Ουδέν έτερον έχω να προσθέσω». Ο πρόεδρος του δικαστηρίου Ιωάννης Ντεγιάννης παρατήρησε: «Δεν κατηγορείσθε διά συμμετοχήν εις την επανάστασιν. Κατηγορείσθε διά δύο αδικήματα -μη σας τρομάζει η λέξις- εσχάτη προδοσία, αυτή η λέξις δεν είναι και πολύ τιμητική να σας αποδίδεται, και δεύτερον αδίκημα διά το οποίον κατηγορείσθε είναι η στάσις. Δι' αυτά τα δύο κατηγορείσθε. Δι' επανάστασιν δεν κατηγορείσθε. Τι αποδέχεσθε;». Πιεζόμενος ο Ιωαννίδης, απάντησε τελικά: «Δέχομαι την συμμετοχήν μου εις την επανάστασιν και τας εκ ταύτης συνεπείας».
  19. ↑ Reportage without frontiers (archive) The unknown resistance against the dictatorship Quote: "Έναντι της ιστορίας είμαι υπόλογος εγώ, γιατί ως πρωθυπουργός της χώρας δεν κατόρθωσα να προλάβω αυτό το οποίο έγινε. Και δεν κατόρθωσα να το προλάβω διότι δεν υπήρξε καμία ένδειξη ότι πίσω από τις πλάτες της ανωτάτης στρατιωτικής ιεραρχίας, μερικοί συνταγματάρχες σχεδίαζαν ένα πραξικόπημα"
    Translation by Google Цитат: „Со оглед на историјата јас сум одговорен бидејќи како премиер на земјата не успев да го разберам она што се случи. Немаше индикации дека зад грбот на високата воена хиерархија, некои полковници планираат да извршат државен удар».
  20. ↑ „1974 - 1980: Η μεταπολίτευση Οι πολλοί είχαν διαφύγει“. Ethnos. Посетено на 25 March 2013. Το έγκλημα του επτάχρονου βιασμού της λαϊκής θέλησης είχε κριθεί από το ανώτατο δικαστήριο «στιγμιαίο». Αρχισε και τελείωσε τη νύχτα, 20 προς 21 Απριλίου. Που σήμαινε ότι οι συνειδητοί συνεργάτες της χούντας δεν είχαν διαπράξει αδίκημα.
  21. ↑ Neil J. Kritz (1995). Transitional Justice: How Emerging Democracies Reckon With Former Regimes : Country Studies. US Institute of Peace Press. стр. 253–282. ISBN 978-1-878379-44-3. Посетено на 27 March 2013. "Ioannidis could not be found" p. 263
  22. ↑ History of Athens retrieved 16 August 2008

Надворешни врски

уреди
  • The Trial of the Junta from IMDB film. Directed by T. Theodosopoulos, produced by Maggos Theodosopoulos, Music by G. Yiannoulatos and Songs by Alkestis Protopsalti.
  • Prison Diary: Korydallos 1975-79 book. Yannis Papathanassiou
  • The Trial, book. Ioannis Deyannis. Gnosi publications 1990.[1]
  • Diki ton vasaniston: EAT/ESA 1967-74, I (1982) (Trial of the torturers on IMDB)
  • Book: The Trials of the Junta, 12 Volumes (Pericles Rodakis (publisher), The Trials of the Junta: A: The Trial of the Instigators, B: The Trial of the Polytechnic, C: The Trials of the Torturers) [Περικλής Ροδάκης (εκδ.), Οι Δίκες της Χούντας: Α: Η Δίκη των Πρωταιτίων, Β: Η Δίκη του Πολυτεχνείου, Γ: Οι Δίκες των Βασανιστών, 12 τόμοι, Αθήνα 1975-1976]
  1. ↑ Eleftherotypia Архивирано на 14 февруари 2009 г. Article on Ioannis Deyannis the judge and author
    Translation by Google
    Backup from Internet Archive
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Судски_процес_против_грчката_хунта&oldid=5258826“