Руска куќа за кавијар
Руската кавијарска куќа е руска групација на компании кои се занимаваат со одгледување риба есетра и продажба на црн кавијар. Најголемиот производител на црн кавијар во Русија.
| Вид | 1978 |
|---|---|
| Дејност | Риба икра |
| Основано | 1978  |
| Основач | Александар Новиков |
| Седиште | Округот Череповец, регионот Вологда, Русија |
Вработени | 160 (2017) |
| Мреж. место | russian-caviar-house |
Историја
уреди
Фармата е создадена во 1978 година како експериментално место за одгледување риби во Вологдска област во рамките на структурата Вологдарибпром и се наоѓала повисоко по реката Суда отколку индустриските претпријатија. До 1995 година, компанијата била во состојба пред банкрот[1]. Со доаѓањето на новиот сопственик, Александар Новиков, во 1996 година, фармата добила втор живот, преориентирајќи се од одгледување крап во одгледување есетра за производство на црн кавијар[2] [3].
Во 1990-тите, пазарот на кавијар на есетра бил исполнет со ловокрадени резерви од регионот на Каспиското Море, а очекуваниот период на зреење на есетрата пред да се појават првите зрна кавијар во заробеништво надминал 8 години (во дивината - 14 години), па инвеститорите одбиле да инвестираат во претпријатието на Новиков[4]. Откако инвестирал околу 4 милиони долари во 1996-2000 година, претприемачот ја реорганизирал фармата, купил нова опрема и почнал да одгледува риба користејќи модерен метод на аквакултура[5].
Основата на идното потомство била купена од комерцијалната фабрика за одгледување есетра Конаково, а малите залихи за возрасни биле купени од специјализирани советски претпријатија. Пред рибите да почнат да произведуваат кавијар, фармата заработувала од продажба на комерцијални риби, продавајќи годишно до 300 тони есетра, што носело до 3 милиони долари приход годишно[6] [7].
Во 2006 година, првиот произведен кавијар излегол во продажба, а следната година руските власти вовеле мораториум за риболов на дива есетра, што вклучувало уништување на кавијар конфискуван од ловокрадците, добиен со колење. Забраната нагло го намалила бројот на добавувачи на малопродажните синџири и ја зголемиле побарувачката за кавијар добиен од аквакултурата[4]. Во следните години, бича формирана модерната структура на групата компании „Руска кавијарна куќа“: трговска компанија на мало со исто име, рибарска компанија „Дијана“ и компанија за производство и продажба „Беловоди“, специјализирана за снабдување на кавијар до малопродажни синџири[6]. Земајќи ја предвид почетната инвестиција од 4 милиони долари, во 1996–2011 година околу 15 милиони долари биле инвестирани во бизнисот со одгледување риба.
Компанијата
уредиПроизводство
уреди
Рибната фарма „Руска кавијар куќа“ е најголема во Русија и Европа. Во 2015 година, потомството на компанијата достигнало 800 тони, а годишното производство на црн кавијар бил 25 илјади килограми, што одговарало на повеќе од 70% од правните набавки на рускиот паза [2] . Компанијата одгледува есетра, белуга, ѕвездена есетра, стерлета и друга есетра во затворен циклус, во кој кавијарот не само што стигнува до полиците на продавниците, туку се користи и за надополнување на добитокот. Компанијата користи затворени рибни базени, водата во која се прочистува со помош на филтри, како и кафези на реката Суда, каде што водата останува топла во текот на целата година благодарение на испуштањето чиста вода од системот за ладење на Државната централа Череповец[8] [9].
Рибите во фармата на Руската куќа за кавијар се подложени на редовен медицински преглед, вклучувајќи мерење, мерење, ултразвук и биопсија за созревање на кавијарот. Единствениот идентификатор на поединецот и информациите за неговото здравје се запишуваат на чип вграден во пределот на првиот шил од главата.[10] Во првите години, компанијата го користела и популаризирала животниот метод за добивање кавијар - „молзење“. Молзењето се вршело под стерилни услови и траело околу 5 минути: вработените во фармата ја поправаат рибата со стомакот нагоре, го сечат јајцеводот и, масирајќи ја рибата од главата до опашка, добиваат кавијар. По операцијата, рибата се враќа во природни услови. Со текот на годините, компанијата успеала да ја намали траумата на постапката и да ја намали смртноста на рибите на 1-2%. Со молзењето, компанијата може да набавува јајца на секои 2 години без губење на рибата. При првото молзење, волуменот на јајцата е околу 10% од телесната тежина на рибата, а со возраста достигнувал 20%. Во текот на една година, една риба во залиха на Руската Кавијарска куќа носи во просек по 5 килограми кавијар[2]. Методот на колење се користел за приближно 15% од производството и се користел само кај стари и слабо растечки поединци за контрола на залихите.[6][10]. Од фармата, кавијарот пристигнува во блиската производствена работилница, се пакува и се испраќа во продавници во тегли од 6 големини: (околу 28,6 грама), 50, 100, 125, 250 и 500 грама[4][9].
Дистрибуција
уреди
Црниот кавијар на Руската куќа за кавијар е претставен во големи трговски синџири, бесцарински продавници и сопствена онлајн продавница, каде што, покрај кавијарот, се претставени и месо од рак и риба од арктичките реки - белвица, омул, муксун[3]. Од 2015 година, компанијата била единствениот извозник на црн кавијар во земјата што го имале потребниот сертификат за усогласеност со барањата на Конвенцијата за меѓународна трговија со загрозени видови на дива фауна и флора за да ја премине границата[11]. Од 2016 година, претставништвата на компанијата работеле и во Обединетите Арапски Емирати, Соединетите Американски Држави, Казахстан и Сингапур и Хонг Конг (основани за влез на кинескиот пазар)[12]. Јапонија и Јужна Африка биле исто така важни извозни дестинации[13]. Од 2016 година, поради недостаток на регулативи во Русија за постапката и условите за одгледување риба во аквакултура, компанијата не можела да започне со извоз на кавијар во земјите на Европската унија[4]. Во вкупното производство на Руската куќа за кавијар, извозот изнесува 2,5–3%, остатокот од производите се продаваат на домашниот пазар[14].
Според изјавите на официјалните лица и информациите од рекламните брошури на Руската куќа за кавијар, компанијата делува како снабдувач на кавијар на Државната дума, Советот на федерацијата и големите државни компании - Роснефт, Гаспром, Сбербанк на Русија[14]. Оваа информација е делумно потврдена со владините договори со голем број организации, вклучително и Федералната државна буџетска институција „Кремлевски прехранбена фабрика“, која ја откриле новинари од рускиот Форбс [15]. Кавијарот од „Руската куќа за кавијар“ е вклучена во протеинската исхрана на астронаутите и се доставува во оброци до Меѓународната вселенска станица[9]. Исто така, кавијарот произведен од компанијата во категориите „Стандард“ и „Премиум“ е сертифициран според системот „Реал Вологда производ“ од 2014 година, заедно со попознатите и традиционалните за регионот путер и чипка[16] [17].
Сопственици и менаџмент
уредиОсновачот на Руската куќа за кавијар, Александар Новиков, покажал комерцијална серија уште во советско време. По дипломирањето на Московскиот институт за геолошки истражувања по име Орџоникиџе, извесно време работел во својата професија, од 1978 година започнал да организира реставрација на цркви за Руската православна црква, а во 1988 година ја основал и раководел задругата Московски деловен центар. Преку задругата, Новиков увезувал компјутерска опрема, а во 1990-тите почнал да организира трансакции врз основа на пребивање на побарувањата и обврските. Една од овие трансакции го донела Новиков во бизнисот со одгледување риба: во 1995 година, тој се здобил со рибна фарма на реката Суда во областа Череповец во Фармата е создадена во 1978 година како експериментално место за одгледување риби во Вологдска област во рамките на структурата Вологдарибпром и се наоѓала повисоко по реката Суда отколку индустриските претпријатија.Вологдска област[4].
Друго
уреди„Руска куќа за кавијар“ е иницијатор за создавање на професионален сојуз на одгледувачи на есетра во Русија, дизајниран во име на одговорни производители за промовирање на развојот на законодавството за индустријата[18] аквакултура[19]. [20]. Во 2012 година, компанијата работела со властите на Вологда, обезбедувајќи околу 100 килограми бел крап за чистење на водната вегетација од езерцата во паркот ВРЗ (т.н. Кремљ Градина)[21].
Од 2014 година, заедно со владата на Фармата е создадена во 1978 година како експериментално место за одгледување риби во Вологдска област во рамките на структурата Вологдарибпром и се наоѓала повисоко по реката Суда отколку индустриските претпријатија.Вологдска област и Федералната агенција за риболов, Руската куќа за кавијар годишно обезбедувала најмалку 10 илјади единици млада стерлета за пуштање во реката Сухона како дел од мерките за вештачка репродукција на водните биолошки ресурси на реката[22].
Наводи
уреди- ↑ Александр Андреев (2017-02-13). „Осетрина второй свежести: наводнит ли Равиль Муратов Татарстан черной икрой?“. Бизнес Online. Архивирано од изворникот на 2018-12-23. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ 2,0 2,1 2,2 Александр Новиков ("Русский икорный дом"). Интервью. Телеканал «Страна» на YouTube
- ↑ 3,0 3,1 Елена Сизинцева (2015-11-23). „Есть ли светлое будущее у черной икры?“. Свободная пресса. Архивирано од изворникот на 2018-12-23. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Искусство бизнеса: чёрная икра — Эксперт-ТВ на YouTube
- ↑ Правила икры // Бизнес-журнал. — 2011. — Сентябрь (№ 9). — С. 24—29.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Римма Авшалумова, Елена Горелова (2011-04-15). „Как за 15 лет и $15 млн создать крупнейшее осетровое рыбохозяйство“. Ведомости. Архивирано од изворникот на 2018-12-23. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ Вера Колеро ва. Икорные метания // Бизнес-журнал. — 2015. — Июнь—июль (№ 06—07). — С. 10—15.
- ↑ Елена Сизинцева (2015-02-16). „Роскошь вне закона“. Свободная пресса. Архивирано од изворникот на 2018-12-23. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ 9,0 9,1 9,2 Игорь Ермаченков (2014-04-22). „"Дойка" осетров, или Как добыть банку легальной черной икры“. РИА Новости. Архивирано од изворникот на 2016-08-17. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ 10,0 10,1 Алексей Стейнерт (2014-05-04). „Зачем Милле Йовович персональный осетр?“. Московский комсомолец. Архивирано од изворникот на 2017-10-26. Посетено на 2018-05-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ Илья Дашковский (2015-11-30). „Банка по-черному“. Коммесантъ. Архивирано од изворникот на 2020-01-02. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ Ильмира Гайсина (2017-10-30). „Китай наш: как российские предприниматели пробиваются в Поднебесную“. РБК. Архивирано од изворникот на 2018-12-23. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ „Черная икра в России продается активно, несмотря на кризис“. Absolut TV. 2016-05-07. Архивирано од изворникот на 2020-10-27. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ 14,0 14,1 „"Русский икорный дом": в России не стали есть меньше черной икры из-за кризиса“. ТАСС. 2016-05-06. Архивирано од изворникот на 2018-12-24. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ Ксения Докукина (2016-06-30). „Крупные рыбы: кто делит рынок черной икры в России“. Forbes. Архивирано од изворникот на 2018-12-23. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ „Черная икра стала новым брендом Вологодской области“. Fishretail. 2014-03-27. Архивирано од изворникот на 2018-12-23. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ „Знаковым брендом Вологодской области стала икра из Кадуя“. Именно. 2014-03-26. Архивирано од изворникот на 2018-12-24. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ „В России введут маркировку черной икры“. Ведомости. 2018-11-21. Архивирано од изворникот на 2018-12-23. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ „В России появится союз ответственных осетроводов“. Fishretail. 2014-04-16. Архивирано од изворникот на 2018-12-23. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ „В России введут маркировку черной икры“. Ведомости. 2018-11-21. Архивирано од изворникот на 2018-12-23. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ Владимир Пешков (2013-05-14). „Амурные дела“. Премьер. Архивирано од изворникот на 2018-12-24. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help) - ↑ „В реку Сухону выпустили мальков осетров“. Официальный портал Правительства Вологодской области. 2014-07-31. Архивирано од изворникот на 2018-12-24. Посетено на 2018-12-23. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=(help)