Прилепска Каза
Прилепска Каза — пониска административна единица во Отоманското Царство. Била дел од Битолскиот Санџак и Битолскиот Вилает. Средиштето на казата, односно кадилакот бил во Прилеп. Се состоела од две нахии, Прилепската и Мариовската Нахија[1] Во состав на казата имало вкупно 140 села и градот Прилеп. На почетокот на 20 век, населението било мешано во верски и народносен поглед. Меѓу муслиманите во казата живееле Турци, Албанци, Македонци и Роми, додека христијаните по народносно потекло биле Македонци и Власи. Христијаните биле поделени на патријаршисти и егзархисти, односно понатаму на србомани, гркомани и бугарофили.[2]
