Википедија

Писко

Писко е безбоен или жолтеникав до килибарен алкохолен пијалак[1] произведен во винарските региони во Перу[2] и Чиле.[3] Направен со дестилирање на ферментиран сок од грозје во жесток алкохол, тој бил развиен од шпанските доселеници од 16 век како алтернатива на орухо, ракија од комина што се увезувала од Шпанија.[4] Предностите на писко биле во тоа што се произведувало од изобилство домашно одгледувано овошје и го намалувачп обемот на алкохолни пијалоци транспортирани до оддалечените локации.

Различни видови писко

Етимологија

уреди
 
Амфори од колонијалната ера наречени писко во долината Кањете, Перу

Најстарата употреба на зборот писко за означување на перуанскиот агвардиенте датира од 1764 година.[5] пијалакот можеби го добил своето кечуанско име од перуанскиот град Писко, некогаш важно колонијално пристаниште за извоз на лозарски производи, кое се наоѓа на брегот на Перу во долината на Писко, покрај истоимената река. Оттаму, „Агвардиенте де Писко“ се извезувало во Европа, особено во Шпанија, каде што името на пијалакот било скратено во „Писко“.[6]

   

Процес на производство

уреди

Сите процеси на правење писко доаѓаат од ферментација на специфично грозје наречено грозје Мускат или Италија. Грозјето потоа се дестилира во бакарни басени. Сепак, пред ова, грозјето треба да помине низ процес наречен газење грозје. Газењето на грозјето обично се случува попладне за да се избегне сувата топлина на брегот на Перу. Група мажи го газат грозјето околу 6 интервали. Во текот на овој процес, мажите уживаат во своето време додека пеат, се шегуваат и пијат писко пунч. Сокот од грозје потоа паѓа во заситениот слив наречен пунтаја. Овде сокот отстојува 24 часа. Подоцна, соковите се обновуваат во кади за ферментација. Процесот на ферментација обично трае 7 дена. Така природните квасци во кората од грозје внесуваат шеќери и ги преработуваат во алкохол. Обично, производителите на писко ја контролираат температурата на ферментацијата за да не се зголеми топлината. Во спротивно, природната арома на грозјето ќе испари и нема да му даде на пиското одредена карактеристика што е пресудна за висококвалитетното писко. Кога ќе заврши процесот на ферментација, пиското се дестилира во големи бакарни басени.[7]

Еколошки грижи

уреди

Чиле презел чекори за да има чисто и еколошко производство на писко. Со цел да се спречи загадувањето и да се зголеми конкурентноста, Националниот совет за чисто производство се согласил со производителите на писко и агрономите на писко грозје да соработуваат, потпишувајќи Договор за чисто производство (АПЛ).

Производството на писко во Перу останува занаетчиско и не ги менува физичките, хемиските или органските својства пред флаширање. Пиското мора да се флашира директно по стареењето, без промена или било какви додатоци што може да го променат мирисот, вкусот или изгледот.

Ознака за потекло

уреди

Правото на користење ознака на потеклото за писко е жестоко оспорувано меѓу Перу и Чиле, иако историчарите генерално веруваат дека писко потекнува од Перу. [8]

Перу бара ексклузивно право да го користи терминот „писко“ само за производи од Перу, но тие генерално не биле во можност да ги убедат другите земји да го усвојат тоа толкување. Спротивно на тоа, Чиле го смета терминот „писко“ како генерички, и тврди дека пијалакот е едноставно вид на алкохолен пијалак направен од грозје (како во случајот со виски и вотка). Го наведува името што се користи за означување на слична лозова ракија произведена во двете земји во регионите, Атакама и Кокимбо, кои се овластени да го користат терминот. [9]

Европската унија,[10] САД,[3] Мексико,[11][12] Канада, Австралија,[13] итн. генерално дозволуваат производите и од Перу и од Чиле да се идентификуваат како „писко“. Европската комисија смета дека пиското потекнува од Перу, но дозволува терминот да се користи и за производи од Чиле.

Потрошувачка

уреди

Потрошувачката на писко по глава на жител во Чиле е 3 литри годишно; просечно 18% од производството на писко по вредност е врвно писко . Перуанската годишна потрошувачка по глава на жител во 2008 година изнесувала како 0,5 литри и растеше (на сметка на пазарните удели за рум и виски, иако вискито останува најпопуларниот алкохоленпијалак во Перу). Во извештаите за 2014 година се споменува и зголемување од 3,5 милиони литри годишно за домашниот пазар.[14]

Најголем увозник на перуанското писко е Чиле, со проценета вредност на увозот од 1,6 милиони американски долари во 2016 година. Соединетите Американски Држави се вториот најголем увозник, со проценета вредност на увозот од 1,4 милиони американски долари.[15]

Поврзано

уреди

Наводи

уреди
  1. ↑ Mitchell, Jerry T.; Terry, William C. (2011). „Contesting Pisco: Chile, Peru, and the Politics of Trade“. Geographical Review. 101 (4): 518–535. Bibcode:2011GeoRv.101..518M. doi:10.1111/j.1931-0846.2011.00115.x. ISSN 0016-7428. JSTOR 23208637.
  2. ↑ „Producción de pisco marcó récord histórico en 2015“ [Pisco production set a historical record in 2015]. El Comercio Perú (шпански). 5 February 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 „SICE – Free Trade Agreement between the Government of the United States of America and the Government of the Republic of Chile“. SICE. Посетено на 2012-03-26.
  4. ↑ „Pisco.co.uk“. www.pisco.co.uk. Архивирано од изворникот на 2016-03-05. Посетено на 2011-03-13.
  5. ↑ Lacoste, Pablo (2004). „La vid y el vino en América del Sur: el desplazamiento de los polos vitivinícolas (siglos XVI al XX)“ [The vine and wine in South America: the displacement of the wine-growing poles (16th to 20th centuries)]. Universum (шпански). 19 (2). doi:10.4067/S0718-23762004000200005.
  6. ↑ Gade, Daniel W. (2 December 2005). „Vitivinicultura andina: difusión, medio ambiente y adaptación cultural“ [Andean viticulture: dissemination, environment and cultural adaptation] (PDF). Treballs de la Societat Catalana de Geografia (каталонски) (58): 69–87.
  7. ↑ „All About Pisco – Museo Del Pisco“ (англиски). Архивирано од изворникот на 2020-10-01. Посетено на 2019-05-03.
  8. ↑ „Tale of a 'tail: The pisco sour“. CNN. 2018-10-02. Посетено на 2018-10-04.
  9. ↑ Farah, Miguel (19 October 2008). „Días feriados en Chile: Anexos - Listado de leyes y otras normas relevantes“. www.feriadoschilenos.cl. Посетено на 20 December 2012.
  10. ↑ „Commission Regulation No 1065/2013, European Commission, 30 October 2013“.
  11. ↑ „Appelation 865: Pisco, WIPO“.
  12. ↑ Mexico negation of protection of Pisco appellation (appellation registration no. 865) Архивирано на {{{2}}}., submitted to WIPO by Mexico 19 June and 24 October 2006 (in Spanish and French)
  13. ↑ „Australia-Chile Free Trade Agreement, Article 3.12: Treatment of Certain Spirits“. Dfat.gov.au. 2011-01-13. Архивирано од изворникот на 2012-03-24. Посетено на 2012-03-26.
  14. ↑ EC, Redacción (7 January 2014). „¡Salud! El consumo interno de pisco crece 15% cada año“. El Comercio.
  15. ↑ gestion.pe (2016-09-17). „Chile es el mayor comprador de pisco peruano“. Gestion (шпански). Архивирано од изворникот на 2017-09-11. Посетено на 2017-05-28.

Надворешни врски

уреди
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Писко&oldid=5312770“