Нина Бари

Нина Карловна Бари (руски: Нина Карловна Бари; 19 ноември 1901 во Москва — 15 јули 1961 во Москва) — советска математичарка, позната по својата работа на тригонометриските серии.

Нина Бари
Роден(а)	19 ноември 1901(1901-11-19) Русија
Починал(а)	15 јули 1961(1961-07-15) (возр. 59)
Националност	Русинка
Полиња	математика
Установи	Московски државен универзитет „Ломоносов“
Образование	Московски државен универзитет „Ломоносов“
Докторски ментор	Николај Лузин

Ран живот и образование

Нина Бари е родена во Русија на 19 ноември 1901 година, ќерка на Олга и Карл Адолфович Бари, лекар. Во 1918 година, станала една од првите жени што биле примени во Одделот за физика и математика на престижниот Московски државен универзитет. Дипломирала во 1921 година - само три години по влегувањето на универзитетот. По дипломирањето, Бари ја започнала својата наставна кариера. Предавала на Московскиот институт за шумарство, Московскиот политехнички институт и Комунистичкиот институт „Свердлов“. Бари аплицирала и добила за единствено платените истражувачки стипендии, доделени од новоформираниот Институт за истражување на математика и механика. Како студент, Бари била привлечена кон елитна група со прекар Лузитанија - неформална академска и социјална организација. Студирала тригонометриски серии и функции, под туторство на Николај Лузин, станувајќи една од неговите ѕвезди. Таа го претставила главниот резултат од нејзиното истражување во Московското математичко друштво во 1922 година - прва жена која се обратила кон општеството.

Во 1926 година, Бари ја завршила својата докторска работа на тема тригонометриски проширувања, освојувајќи ја наградата „Главнаук“ за нејзината теза. Во 1927 година, Бари ја искористила можноста да студира во Париз на Сорбона и во Колеџот на Франција. Таа потоа присуствувала на Полскиот математички конгрес во Лавов, Полска; грантот на Рокфелер ѝ овозможил да се врати во Париз за да продолжи со студиите. Одлуката на Бари да патува можеби била под влијание на дезинтеграцијата на членовите на Лузитанија. Лутината на Лузин, барајќи личност, отуѓила многу од математичарите, кои се собрале околу него. До 1930 година, сите траги од движењето Лузитанија исчезнале, а Лузин ја напуштил Московската држава за Институтот по математика на Академијата на науки Стеклов. Во 1932 година, таа станала професор на Московскиот државен универзитет и во 1935 година ја добила наградата за доктор по физички и математички науки, попрестижна истражувачка диплома од традиционалната докторска диплома. Во тоа време, таа ја завршила фундаменталната работа на тригонометриски серии.

Кариера и подоцнежен живот

Таа била близок соработник со Дмитриј Меншов, на голем број истражувачки проекти. Таа и Меншов ја презеле одговорноста за функцијата теоретска работа на Московската Држава, во текот на 1940-тите. Во 1952 година, таа објавила важна работа за примитивните функции и тригонометриските серии и нивната конвергенција речиси насекаде. Бари, исто така, објавила дела на Третиот конгрес на сите унии во 1956 година во Москва, како и на Меѓународниот Конгрес на Математичари во Единбург во 1958 година.

Математиката била центар на интелектуалниот живот на Бари, но таа уживала и во литературата и уметноста. Таа, исто така, била ентузијаст за планинарски туризам и се свртела кон планинските масиви во Кавказ, Алтај, Памир и Тјан Шан во Русија. Интересот на Бари за планинарско пешачење бил инспириран од нејзиниот сопруг, Виктор Владимирович Немитскиј, советски математичар, професор во Московската држава и страствен планински истражувач. Нема на располагање документи за нивниот брак, но современиците веруваат дека двајцата стапиле во брак подоцна во животот. Последната работа на Бари - нејзината 55. публикација - била монографија од 900 страници за најсовремената теорија на тригонометриски серии, која е препозната како стандардна референтна работа, за оние кои се специјализирани за теоријата на функциите и тригонометриските серии.

Смрт

На 12 јули 1961 година, Бари погинала во Москва, кога паднала пред метрото кое и доаѓало во пресрет.