Константин Величков

Константин Величков (Константин Величков Петков) — бугарски писател и општественик .

Константин Величков
Роден	1855 Татар Пазарџик, Османска империја
Починал	16 ноември 1907 Гренобл, Франција

Биографија

Роден е во Пазарџик во 1855 година во занaетчиско семејство. Образование добива во цариградскиот "Гала Сарај" (1868-1874 година). Професор е по бугарски и француски јазик, историја и географија во Пазарџик (1874-1876), претседател на читалиштето "Преродба" во Пазарџик. Член е на револуционерниот комитет во Пазарџик. Заедно со Тодор Каблешков активно учествува во подготовка на Априлското востание. Уапсен и осуден на смрт. Неколку месеци е во затвор, спасен е од европската комисија. Бил писар во Бугарска егзархија (1876-1877).

По Руско-турската војна се вратил во Пазарџик. Избран е за член, а потоа за претседател на Окружниот административен совет во Пазарџик (1878) и народен претставник во Обласното собрание (1879-1885) од Народната партија, бил директор на народна просвета (1884-1885) во Источна Румелија. Изучувал право во Франција (октомври 1880 - август 1881). Народен претставник во IV Национално собрание (НС) (мај 1886).

За време на Стамболовото владеење е политички емигрант во Фиренца, Италија (1887-1889), каде што изучувал сликарство. Професор по француски јазик во егзархиските гимназии во Солун (1890-1891) и Цариград (1891-1892) и "доброволен изгнаник" во Цариград (до 1894). Се враќа во Бугарија во почетокот на јуни 1894. Избран за претседател на бирото на Народната партија и за народен претставник во VIII Народно собрание. Бил назначен за министер на јавните згради и комуникации (1894), на народнота просвета (1894-1897), за трговија и земјоделство (1897-1898). Во 1898 се приклонил кон прогресивно-либералната партија. Дипломатски претставник во Белград (1902-1904). Со одлука на Владата на Рачо Петров е отповикан од функцијата и предвремено пензиониран. Разочаран од општествено-политичката реалност и со лошо здравје, К Величков повторно емигрира. Умира на пат за Гренобл, по 2 година коските му се пренесени во Софија. Член е на БКД (дн. БАН) (1884).

Творештво

• Невянка и Светослав, драма, 1874
• Винчензо и Анджелина, драма, 1882
• Всеобща история на литературата, 1891
• Таласъмът, 1893
• Детска гусла, 1894
• Писма от Рим, 1895
• В тъмница, 1899
• Цариградски сонети, 1899 [1]
• В решителния момент, 1901
• Добре дошли, 1902
• Патриарх Евтимий, 1906
• Чужда литература, 1914
• Пет имена, 1929
• Любен Каравелов, 1938
• Майка, 1943
• Пълно събрание на съчиненията на Константин Величков, с предговор и под редакцията на Ив. Вазов, в 9 тома, 1911–1915
• Избрани произведения, в 1 том, 1955
• Тъги и радости, избрани произведения за деца и юноши, в 1 том, под редакцията на Г. Веселинов, 1957
• Избрани произведения, в 2 тома, под ред. на Ст. Попвасилев и Ив. Сестримски, 1966
• Цариградски сонети, В тъмница, Писма от Рим, под ред. на Ив. Сестримски, 1980
• Съчинения, в 5 тома, редактор Б. Делчев и др., с предговор от Ил. Тодоров, 1986–1987