Киликија
Киликија (турски: Kilikya, грчки: Κιλικία) — историска област сместена на југоисточното крајбрежје на Мала Азија. На север и запад се граничи со планините Таур, на исток со Антитаур, а на југ гледа кон Средоземното Море. Географски се состои од два многу различни региони: Западен — планински, и Источен — плодна рамнина. Оттука во древноста поминувал единствениот пат од Мала Азија до Сирија.[1]
Главен град на областа бил Тарс (тур. Tarsus).
Во второто илјадалетие пр. н. е., Киликија била дел од Хетитското Царство. Од XII до VI век пр. н. е., во Киликија постоеле независни држави познати како Сирохетски Царства. Почнувајќи од VI век пр. н. е., Киликија станала дел од Персиското Царство на Ахеменидите. Во 333 г. пр. н. е., Александар Македонски ја освоил Киликија. За време на неговото време таму, тој за малку ќе се удавел во реката Киднос, каде подоцна се удавил царот Фридрих I Барбароса за време на Третата крстоносна војна. Од 297 г. пр. н. е. до 190 г. пр. н. е. областа била под власт на Селевкидското Царство.
Пред Римјаните да го преземат управувањето, Киликија била место каде дејствувале пирати. Во 103 г. пр. н. е., Марко Антониј Оратор им помогнал на Римјаните да заземат дел од Киликија. Подоцна, во 67 г. пр. н. е., Помпеј Велики ги поразил пиратите засекогаш. Тие ја уништиле познатата пиратска база наречена Коракесион. После тоа, Тарс станал главен град на римска провинција. Првиот проконзул на Киликија назначен од Рим бил Луциј Корнелиј Сула. Во 51 г. пр. н. е., Цицерон станал проконзул и ја држел должноста околу една година. Неговата задача била да се погрижи царот на блиската Кападокија, Ариобарзан III, да му остане верен на Рим. Успеал без потреба да води никакви битки.[2]
Наводи
уреди- ↑ „Cilicia | Anatolia, History, & Map | Britannica“. www.britannica.com (англиски). Посетено на 2024-06-22.
- ↑ Everitt, A. „Cicero: The Life and Times of Rome's Greatest Politician“ (2001), pp. 186 – 88