Википедија

Деби Хари

Дебора Ен Хари (англ. Deborah Ann Harry; родена Анџела Тримбл (англ. Angela Trimble); 1 јули 1945 година) ― американска пејачка, текстописец и глумица, најпозната како пејачка во групата Блонди.

Како една од највлијателните икони на музичката сцена од 70-тите и 80-тите години, Хари е позната по нејзиниот уникатен глас, стил и влијание врз музичките правци како: панк, нов бран и поп-рок. Хари ја основала групата Blondie кон средината на 70-тите и со групата забележала многу хитови, вклучувајќи ги песните: „Heart of Glass“, „Call Me“, „Atomic“, и „Rapture“.

Живот и кариера

уреди

1945–1965: Рани години

уреди

Хари била родена како Анџела Тримбл на 1 јули 1945 година во Мајами, Флорида.[1] На тримесечна возраст била посвоена од Кетрин и Ричард Хари[2] и била прекрстена во Дебора Ен Хари. Таа има шкотско потекло и презимињата на нејзините биолошки родители биле Тримбл и Мекензи.[3]

Дипломирала на колеџот Сентенари во Хакетстаун, Њу Џерси во 1965 година.[4] Пред да ја започне музичката кариера, Хари во доцните 1960-ти се преселила во Њујорк и таму една година работела како секретарка во канцеларијата на радио Би-би-си,[5] а подоцна работела и како келнерка,[6] танчерка во дискотека[7] и Плејбој зајачица.[8]

1966–1975: Почеток на музичката кариера и основање на Blondie

уреди
 </img>
Хари настапува со Блонди во Торонто, 1977 година
 </img>
Хари во промотивна слика за издавањето на албумот Plastic Letters во 1978 година

Хари ја започнала нејзината музичка кариера во доцните 1960-ти како пратечки вокал во фолк-рок групата The Wind in the Willows,[9] која издала истоимен албум во 1968 година со Capitol Records.

Во 1973 година, Хари се приклучила на групата „The Stilettos“, а набрзо на групата ѝ се приклучил гитаристот Крис Стајн, кој станал нејзин дечко.[10][11]

Во 1974 година, Хари и Стајн ја напуштиле групата Stilettos (заедно со басистот и тапанарот од групата) и со Тиш Беломо и Снуки Беломо ја основале групата Angel and the Snake чие име за кратко време го смениле во Блонди.[12]

1976–1980: Светска популарност

уреди

Со нејзината убавина, харизматичната појава, смелиот избор на облека и светло обоената руса коса, Хари веднаш станала панк-икона.[13][14]

Блонди го издале нивниот истоимен албум во 1976 година,[15] но светска популарност стекнале со нивниот трет албум, Parallel Lines (1978).[16] На овој албум се наоѓал светскиот хит-сингл „Heart of Glass“ кој бил втор најпродаван сингл во 1979 година.

Албумот Autoamerican бил објавен во 1980 година и групата Блонди забележала нови светски хитови со песните: „Call Me“ (од саундтракот <i id="mwtQ">за Американски жиголо</i>), „Atomic“ (од албумот „Eat to the Beat“), „The Tide is High“, и „Rapture“.

Песната „Rapture“ станала прва рап-ориентирана песна која стигнала до прво место на американските Билбордови топ листи.[17] Придружното музичко видео за „Rapture“ премиерно било прикажано на американската телевизија на Solid Gold на 31 јануари 1981 година и станало прво рап-видео емитувано на MTV.[18]

Хари била овековечена од Енди Ворхол во 1980 година, кој креирал многу уметнички дела od нејзиниот имиџ од една фотосесија во Фабрика (студиото на Ворхол).

1981–1996: Соло-кариера и глума

уреди

Хари ја започнала нејзината соло-кариера со албумот KooKoo (1981).

По распаѓањето на Блонди во 1982 година таа се грижела за болниот партнер Крис Стајн и поретко издавала нова музика. Во 1983 година го издала синглот „Rush Rush“ (продуциран од Џорџо Мородер и преземен од филмот Лице со лузна), но синглот бил комерцијално неуспешен. Истата година, Хари глумела во хорор- филмот од Дејвид Кроненберг, Видеодром (1983), а за нејзината изведба во филмот добила одлични критики.[19]

Во 1986 година, Хари го издала нејзиниот втор соло-албум,Rockbird.[20] Синглот „French Kissin' in the USA“ бил единствен соло топ-10 хит за Хари во Велика Британија и бил умерен хит во САД (57-мо место).

Во 1987 година, Хари глумела заедно со Алек Болдвин во филмот Засекогаш, Лулу; го глумела насловниот лик.[21] Во 1988 година, Хари го глумела ликот на Велма Вон Тасл во сатиричниот филм од Џон Вотерс, Лак за коса. Нејзиниот следен соло-потфат бил албумот Def, Dumb and Blonde од 1989 година. Во овој момент Хари како нејзино професионално име почнала да го користи „Дебора“ наместо „Деби“.

Хари имала споредна улога во филмот Приказни од мрачната страна: филм (1990). Од 1989 до 1991 година, Хари била на интензивна светска турнеја со поранешниот гитарист од Blondie Крис Стајн, Карл Хајд од Underworld и идниот басист од Blondie, Ли Фокс. Во јули 1991 година, настапила на стадионот Вембли, како поддршка за INXS. Во 1991 година, била објавена компилацијата The Complete Picture: The Very Best of Deborah Harry and Blondie, која содржела хитови со Блонди, како и нејзини соло-хитови. Албумот стигнал до трето место на британската табела за албуми.[20]

Во 1992 година, Хари соработувала со германската пост-панк група Die Haut на песната „Don't Cross My Mind“ и ја објавила песната „Prelude to a Kiss“ на саундтракот од истоимениот филм. Нејзиниот четврти соло-албум, Debravation, бил објавен во јули 1993 година. Американските изданија на албумот содржеле две дополнителни песни снимени со REM : „Tear Drops“ и преработката на хитот од Скитер Дејвис од 1961 година „My Last Date (with You)“. Исто така, во 1993 година, Хари имала споредна улога во хорор филм Body Bags во режија на Џон Карпентер.

Кон средината на 1990-тите, Хари работела како гостин-пејачка на неколку проекти: Таа се приклучила на авангардниот џез-ансамбл Jazz Passengers во 1994 година, појавувајќи се на нивниот албум In Love (1994). Хари, исто така, соработувала со Отис Блеквел, а снимила и дует со глумецот Роберт Џекс под наслов „Der Einziger Weg (The Only Way)“, тематска песна за хорор филмот Тексашки масакр со моторна пила: Следна генерација (1994). Хари исто така била пејачка во споредниот проект од Talking Heads, изданието на Heads од 1996 година No Talking, Just Head, проследено со Individually Twisted од Jazz Passengers (1997). Истата година, таа соработувала со Бил Вер од Jazz Passengers во неговиот спореден проект Groove Thing, пеејќи ги главните вокали на клупскиот хит „Command and Obey“. Друга соработка со Jazz Passengers, „The City in the Sea“, се појавила на албумот како омаж за Едгар Алан По „Closed on Account of Rabies“ (1997).

На филм, Хари глумела во режисерското деби од Џејмс Манголд, Heavy (1995).[22] Следната година глумела во уште еден филм од Манголд, Cop Land“ (1997).[23]

1997–2007: Обновување на Блонди и соло-проекти

уреди
 
Хари настапува со Блонди на фестивалот Роскилд, 1999 година

Во 1997 година, групата Блонди повторно се составила по 15 годишна пауза. Четирите оригинални членови (Хари, Стајн, Клем Бурк и Џими Дестри ) започнале сесии за седмиот студиски албум од Блонди, No Exit (1999). Главниот сингл од албумот, „Maria“, дебитирал на прво место во Обединетото Кралство и стигнал до прво место на топ-листите во 14 други земји.

Хари учествувала на албумот од Бил Вер од 2001 година, Vibes 4, пеејќи на песната „Me and You“, како и на албумот од поранешниот гитарист од The Police, Енди Самерс, Peggy's Blue Skylight на песната „Weird Nightmare“. Техно-преработката на „Ghost Riders in the Sky“ од Стен Џонс била прикажана на саундтракот од филмот „Три бизнисмени“ од 1998 година и била достапна на нејзината веб-страница за преземање. Хари пеела на две песни на проектот Cinema Italiano од Андреа Гриминели: „You'll Come to Me“ (инспириран од главната тема на Амаркорд) и „When Love Comes By“ (од Поштарот). Во 2003 година, пеела на песната „Uncontrollable Love“ од дуото-диџеи Blow-Up. Истата година, групата Блонди го издала албумот The Curse of Blondie (2003).

Петтиот соло албум на Хари, Necessary Evil (2007), бил издаден откако ја завршила светската турнеја True Colors.

2008–денес: Подоцнежна музичка кариера

уреди
 
Хари настапува на фестивалот Гластонбери во 2023 година.

Хари придонела за албумот од Fall Out Boy од 2008 година, Folie à Deux, пеејќи во рефренот од песната „West Coast Smoker“. Во 2010 година, Хари направила низа музички записи (соло песни и дуети со Ник Кејв и други музичари) за проектот The Jeffrey Lee Pierce Sessions.[24][25][26] Блонди го издале нивниот деветти студиски албум, Panic of Girls, во 2011 година.[27]

IВо 2014 година, Хари, заедно со Arcade Fire, гостувала на Coachella,[28] а Хари повторно гостувала таму во 2023 како член на Блонди.[29] Во мај 2014 година, Блонди го издале нивниот десетти студиски албум Ghosts of Download.

Единаесеттиот студиски албум на Блонди, Pollinator, бил објавен во мај 2017 година и дебитирал на 4-то место во Обединетото Кралство. Во октомври 2019 година, Хари објавила мемоари, Соочи се (англ. Face It).[30] Во 2023 година, Ролинг Стоун ја ставил Деби Хари на 168-мо место на нивниот список од 200 најдобри пејачи на сите времиња.[31]

Личен живот

уреди

Хари била во врска со гитаристот од Blondie, Крис Стајн. Двојката се разделила во 1987 година, но тие останале пријатели.[32] Во 2011 година, Хари рекла дека таа и Стајн користеле дрога за време на врската и дека биле во клиника за рехабилитација и одвикнување од зависноста од дрога.[33] Хари била кума на двете ќерки на Стајн.[34]

Во 2014 година, Хари открила дека во младоста имала неколку врски со жени.[35]

Во нејзините мемоари од 2019 година, Соочи се (англ. Face It: A Memoir), Хари напишала дека била силувана со нож за време на кражба на домот кој го делела со Стајн.[36] Таа исто така напишала дека во раните 1970-ти, серискиот убиец Тед Банди ја намамил во неговиот автомобил во Њујорк, но избегала.[37][38]

Од 2019 година, Хари живее во населбата Челзи во Њујорк и во Мидлтаун Тауншип во Њу Џерси.[32]

Дискографија

уреди

Студиски албуми

  • KooKoo (1981)
  • Rockbird (1986)
  • Def, Dumb &amp; Blonde (1989)
  • Debravation (1993)
  • Necessary Evil (2007)

Библиографија

уреди
  • Making Tracks: The Rise of Blondie (1982) од Деби Хари, Крис Стајн и Виктор Бокрис ISBN -10:0241108381 /-13:978-0241108383 [39]
  • Предговор за Деби Хари и Блонди: Picture This (2011) [40]
  • Face It (2019) од Деби Хари, ХарперКолинс ISBN -10:0008229422 /-13:978-0008229429 [41]

Наводи

уреди
  1. ↑ Harry 2019.
  2. ↑ Kane, Pat (July 16, 2007). „Feeling right at home“. The Scotsman. Посетено на January 9, 2019.
  3. ↑ „Blondie star Debbie Harry reveals she's '˜totally Scottish'“. The Scotsman. February 10, 2017. Посетено на July 12, 2024.
  4. ↑ „Centenary College Honors Deborah Harry as a Distinguished Alumna“. Архивирано од изворникот на March 4, 2012. Посетено на October 20, 2012.
  5. ↑ Evans, Tim (July 22, 2007). „Harry's game“. The Guardian. London. Посетено на October 27, 2011.
  6. ↑ „History of Punk The Ramones, Sex Pistols, Blondie & New York Dolls / Max's Kansas City“. Maxskansascity.com. Архивирано од изворникот на July 16, 2012. Посетено на September 12, 2008. former Max's waitress Debbie Harry
  7. ↑ „Everything you wanted to know about Union City*“. The Hudson Reporter. April 29, 2018. Архивирано од изворникот на June 15, 2020. Посетено на June 15, 2020.
  8. ↑ Simon, Scott (June 5, 2010). „How Times Have Changed, Ex-Playboy Bunnies Say“. NPR. Actress Lauren Hutton was a Bunny, as was singer Deborah Harry...
  9. ↑ „The Wind In The Willows“. Discogs.com.
  10. ↑ Stevie Chick, Psychic Confusion: The Sonic Youth Story (Omnibus Press, 2007). ISBN 978-0-85712-054-0
  11. ↑ „Blondie Biography“. Rockhall.com. Архивирано од изворникот на November 12, 2013. Посетено на December 4, 2013.
  12. ↑ Beckett, Warren (May 23, 2011). „Blondie: Panic of Girls“. BitchBuzz. Архивирано од изворникот на March 13, 2012. Посетено на June 3, 2011. 'Blondie' from what men would shout at her in the street
  13. ↑ Lopez, Korina (September 2, 2011). „On the Road Again: Blondie“. USA Today. Архивирано од изворникот на September 4, 2011. Посетено на September 4, 2011.
  14. ↑ „30 Hottest Photographs of Debbie Harry on Stage From the Mid-1970s“. Vintag.es (англиски). Посетено на February 9, 2019.
  15. ↑ Ruhlmann, William. „Blondie – Blondie“. AllMusic. Посетено на December 14, 2005.
  16. ↑ . New York. Наводот magazine бара |magazine= (help); Отсутно или празно |title= (help)
  17. ↑ „Although Blondie's "Rapture" was the first song with a rap to go No. 1, Vanilla Ice's "Ice Ice Baby" was the first No. 1 rap song by a rapper“. DailyRapFacts (англиски). October 2, 2019. Посетено на June 9, 2020.
  18. ↑ „The 40 Biggest Hip-Hop Moments in Pop Culture History“. www.complex.com (англиски). Посетено на 2024-11-07.
  19. ↑ Harrington, Richard (November 30, 1986). „Debbie Harry, On Beyond Blondie“. The Washington Post. Архивирано од изворникот на October 9, 2019.
  20. ↑ 20,0 20,1 Roberts, David (2006). British Hit Singles & Albums (19th. изд.). London: Guinness World Records Limited. стр. 245. ISBN 1-904994-10-5. Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „British Hit Singles & Albums“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  21. ↑ Burns, Julie (2021-12-06). „A Vision Of You – Debbie Harry On Film“. Classic Pop Magazine (англиски). Посетено на 2024-07-11.
  22. ↑ Shulgasser, Barbara (July 12, 1996). „'Heavy' carries itself with rare subtlety“. San Francisco Chronicle. Посетено на March 22, 2010.
  23. ↑ Roman, Monica (August 14, 1997). „A party in Cop land“. Variety. стр. 27. Архивирано од изворникот на June 15, 2020. Посетено на May 4, 2020.
  24. ↑ „The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project - We Are Only Riders“. Glitterhouse Records. Архивирано од изворникот на May 16, 2013. Посетено на January 11, 2010.
  25. ↑ „The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project - The Journey is Long“. Glitterhouse Records. Архивирано од изворникот на April 15, 2012. Посетено на March 30, 2012.
  26. ↑ „The Jeffrey Lee Pierce Sessions Project - Axels & Sockets“. Glitterhouse Records. Архивирано од изворникот на July 6, 2014. Посетено на May 2, 2014.
  27. ↑ „Panic of Girls officially released in the U.K.!“. Blondie.net. May 30, 2011. Архивирано од изворникот на June 22, 2021. Посетено на November 21, 2013.
  28. ↑ Празен навод (help)
  29. ↑ „Watch Blondie perform 'Rapture' and 'Backfired' with Nile Rodgers at Coachella 2023“. NME. April 15, 2023.
  30. ↑ Damsker, Matt (September 30, 2019). „Sex, drugs and rock 'n' roll: Debbie Harry tells all in Blondie memoir 'Face It'“. USA Today. Архивирано од изворникот на September 30, 2019.
  31. ↑ Празен навод (help)
  32. ↑ 32,0 32,1 Green, Penelope (October 1, 2019). „Debbie Harry: 'Sex is what makes everything happen'“. The Irish Times. Посетено на October 28, 2019. Грешка во наводот: Неважечка ознака <ref>; називот „irishtimes“ е зададен повеќепати со различна содржина.
  33. ↑ Nikkhah, Roya (May 22, 2011). „Debbie Harry talks about aging and her regret at not having children“. The Daily Telegraph. Архивирано од изворникот на January 11, 2022. Посетено на October 28, 2019.
  34. ↑ Green, Penelope (September 28, 2019). „The Tide Is High (Really), but Debbie Harry Is Staying Put“. The New York Times. Посетено на October 28, 2019.
  35. ↑ Britton, Luke Morgan (February 28, 2017). „Blondie's Debbie Harry attributes her 'bisexual days' to hormones“. New Musical Express. Посетено на June 1, 2019.
  36. ↑ Furdyk, Brent (August 3, 2019). „Blondie Singer Debbie Harry Details Horrifying Sexual Assault In The 1970s“. Etcanada.com. Архивирано од изворникот на August 7, 2019. Посетено на August 5, 2019.
  37. ↑ „Blondie's Debbie Harry claims serial killer Ted Bundy lured her into car“. The Daily Telegraph. December 9, 2010. Архивирано од изворникот на January 11, 2022. Посетено на December 4, 2013.
  38. ↑ Mikkelson, Barbara (May 14, 2007). „'Call Me' Disbelieving, Blondie“. Snopes.com. Посетено на December 4, 2013.
  39. ↑ Harry, Debbie; Stein, Chris; Bockris, Victor (1982). Making Tracks: The Rise of Blondie. Elm Tree Books, London. ISBN 0241108381.
  40. ↑ Rock, Mick (2011). „Foreword“. Debbie Harry and Blondie: Picture This. Palazzo Editions. ISBN 978-0956494207.
  41. ↑ Reed, Ryan (May 29, 2019). „Blondie's Debbie Harry Memoir 'Face It' to Release in October“. Rolling Stone.

Надворешни врски

уреди
  • Debbie Harry discography at Discogs
  • Debbie Harry discography at MusicBrainz
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Деби_Хари&oldid=5290336“