Галска група

Галска група — група на напредни неправилни месечини на Сатурн кои следат слични орбити. Нивните големи поуоски се движат од 16 до 19 Гм, наклоните им изнесуваат од 35° до 40°, а занесеноста им е околу 0,53.

Меѓународниот астрономски сојуз користи имиња од келтската митологија за овие месечини.

Сличноста на средните орбитални елементи довела до мислење дека телата се од заедничко потекло, настанати со распад на првобитно тело.^[1] Подоцна е утврдено дека групата физички еднообразна, при што сите месечини имаат светлоцрвена боја (бојни показатели B − V = 0,91 и V − R = 0,48)^[2] и слични показатели во инфрацрвениот спектар^[3]

Во поново време е откриен извонредниот факт дека Албиорикс (најголемата месечина во групата) впрочем има две бои: едната складна со Еријап и Тарвос, а другата помалку црвена. Наместо заеднички предок, се претполага дека Тарвос и Еријап може да се парчиња од Албиорикс, поради што во него останал голем кратер со не толку црвена боја.^[4] Во тој случај, судреното тело би имало пречник од 1 км и релативна брзина околу 5 км/с, предизвикувајќи кратер со пречник од 12 км. Таквите судари во минатото на Сатурновиот систем се докажани со кратерите од слична големина на месечината Феба.

Во октомври 2019 г. е објавено дека се откриени уште две месечини во групата. Тие се дел од поголемото откритие на 20 месечини на Скот Шепард со телескопот „Субару“ на Мауна Кеја, сите со пречник од околу 5 км. Младата месечина S/2004 S 24, исто така има напредно движење, но кружи на многу поголемо растојание од Сатурн за разлика од останатите членови на Галската група. Таа сепак ќе добие име според личност од галската митологија.^[5]

Членови уреди

Ова се членовите на групата, подредени по близина до Сатурн:

Наводи уреди

↑ Gladman, B. J.; Nicholson, P.; Burns, J. A.; Kavelaars, J. J.; Marsden, B. G.; Holman, M. J.; Grav, T.; и др. (2001). „Discovery of 12 satellites of Saturn exhibiting orbital clustering“. Nature. 412 (412): 163–6. doi:10.1038/35084032. PMID 11449267.
↑ Grav, Tommy; Holman, Matthew J.; Gladman, Brett J.; Aksnes, Kaare (2003). „Photometric survey of the irregular satellites“. Icarus. 166: 33–45. arXiv:astro-ph/0301016. Bibcode:2003Icar..166...33G. doi:10.1016/j.icarus.2003.07.005.
↑ Grav, Tommy; Holman, Matthew J (2004). „Near-Infrared Photometry of the Irregular Satellites of Jupiter and Saturn“. The Astrophysical Journal. 605: L141–L144. arXiv:astro-ph/0312571. Bibcode:2004ApJ...605L.141G. doi:10.1086/420881.
↑ Grav, Tommy; and Bauer, James; A deeper look at the colors of Saturnian irregular satellites, Preprint
↑ Saturn surpasses Jupiter after the discovery of 20 new moons—and you can help name them, NASA, phys.org, 7 октомври 2019 г.

Извори уреди

Ефемерида од ЦМП
Средни орбитални параметри од from JPL

Надворешни врски уреди

Неправилни месечини — страници на Дејвид Џуит (англиски)
Страници на Скот Шепард (англиски)

[Gladman2001-1] Gladman, B. J.; Nicholson, P.; Burns, J. A.; Kavelaars, J. J.; Marsden, B. G.; Holman, M. J.; Grav, T.; и др. (2001). „Discovery of 12 satellites of Saturn exhibiting orbital clustering“. Nature. 412 (412): 163–6. doi:10.1038/35084032. PMID 11449267.

[Grav2003-2] Grav, Tommy; Holman, Matthew J.; Gladman, Brett J.; Aksnes, Kaare (2003). „Photometric survey of the irregular satellites“. Icarus. 166: 33–45. arXiv:astro-ph/0301016. Bibcode:2003Icar..166...33G. doi:10.1016/j.icarus.2003.07.005.

[Grav2004-3] Grav, Tommy; Holman, Matthew J (2004). „Near-Infrared Photometry of the Irregular Satellites of Jupiter and Saturn“. The Astrophysical Journal. 605: L141–L144. arXiv:astro-ph/0312571. Bibcode:2004ApJ...605L.141G. doi:10.1086/420881.

[Grav2006-4] Grav, Tommy; and Bauer, James; A deeper look at the colors of Saturnian irregular satellites, Preprint

[5] Saturn surpasses Jupiter after the discovery of 20 new moons—and you can help name them, NASA, phys.org, 7 октомври 2019 г.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]