Јосиф Волоцки

Јосиф Волоцки — исто така познато како Јосиф од Волотск или Јосиф од Волоколамск (руски: Ио́сиф Во́лоцкий); световното име „Иван Санин“ (руски: Ива́н Са́нин) (1439 или 1440 – 9 септември 1515) — бил истакната руски теолог. Руската православна црква го смета за светец (заедно со неговиот најзначаен противник, Нилус од Сора); неговиот спомен се слави на 9 септември и 18 октомври (датуми во Јулијанскиот календар).

Руска икона на Свети Јосиф Волоцки

Историја

Јосиф Волоцки потекнувал од семејство на богат земјопоседник (вочиник) чиј имот се состое лоод селото Јазвишче во Кнежевството Волоколамск, Московска област. Научил да чита и пишува во локалниот манастир, а потоа се задолжил во Боровски манастир во 1459 година. По смртта на неговиот игумен, Св. Пафнутиј од Боровск, Јосиф Волоцки го зазел неговото место и се обидел да воведе строга монашка повелба. Меѓутоа, ја отфрлиле неговата идеја и тој морал засекогаш да го напушти манастирот. Откако живеел во неколку други манастири, Јосиф се разочарал од нивниот лабав морал и основал свој манастир во 1479 година во близина на Волоколамск, кој ќе стане познат како Манастир Јосиф-Волоколамск. Јосифовата повелба ја пропишува главна доблест на монахот како апсолутна послушност кон својот игумен. Сите аспекти од животот на монахот во манастирот биле регулирани и контролирани.

Јосиф Волоцки и неговите приврзаници (Јосефити) успеле да го отфрлат проектот за елиминација на монашката сопственост на земјиштето, предложен од „нестиажатели“ или непоседници (оние кои се спротивстави на монашкото земјопоседување), во личностите на таканаречените Трансволгански старешини предводени од Нилус Сора и Васијан Патрикеев. Јосиф Волоцки упатил голем број посланија до „нестијажтели“, во кои се обидел да ја докаже законитоста на монашкото земјопоседување и да го оправда богатиот декор на црквите. На крајот, Јосиф Волоцки ја добил предноста и манастирите ги зачувале своите земјишни поседи.

Идеи за авторитетот на царот

Триумфот на партијата-поседник отишла рака под рака со напорите на Јосиф да ја зајакне позицијата на големите руски кнезови, кои се повеќе се нарекувалецар, наследувајќи ја титулата универзални цар на Византија. Јосиф Волоцки ја повторил формулата на рановизантискиот црковен писател Агапет дека царот бил „човек во суштина, но неговата моќ е Божја“ и дека тој бил Божји заменик на Земјата. Меѓутоа, според Јосиф, бидејќи главната должност на царот е да се грижи за благосостојбата на Христијанската црква, тој е легитимен само додека се придржува до Црквата правила и морални обврски.

Борба против ересите

ракописи Јосиф Волоцки

Исто така, познато е дека Јосиф Волоцки бил жесток противник на сектата еретичка што се ширела во Русија во тоа време („Јудејци“). За време на црковниот Собор од 1504 година, тој побарал државата да ги погуби сите еретици.

Во своето главно дело наречено „Просветител“ („Просветитель“), кое се состоеше од 16 поглавја, тој се обиде да ја докаже неправедноста на „новото учење“ за да може да ги гони еретиците и да ги убеди луѓето. да не веруваат во искреноста на нивното покајание. Земајќи инспирација од римско-византискиот третман на ересиарсите и прогонствата предводени од Доминиканците во Шпанија и Португалија, тој повика на граѓанска инквизиција против еретиците и се залагаше за нивно затворање и погубување. Како и со контроверзите околу монашката сопственост на имотите, на Јосиф Волоцки во ова прашање му се спротивставил свети Нил Сораски. Светоста на Јосиф беше официјално прифатена од Руската православна црква по неговата локална канонизација во 1579 година и националната канонизација во 1591 година.

Надворешни врски

• Russian biography
• Saint Joseph's epistle on veneration of holy icons
• T. Allan Smith, "Divine economy and repentance in Discourse 4 of The Enlightener by Iosif Volotskii," Canadian Slavonic Papers 60, no.1-2 (2018)