Ефимија (месечина)
Ефимија {или Евфема; Јупитер LX, првично наречена S/2003 J 3 — надворешна месечина на Јупитер со пречник од 2 км.
 Ефимија во февруари 2003 г. | |
| Откривање | |
|---|---|
| Откривач | Скот Шепард |
| Откриено | 2003 |
| Ознаки | |
Наречена по | Ефимија |
| S/2003 J 3 | |
| Орбитални особености [2] | |
| 21.199.710 км | |
| Занесеност | 0,253 |
| −628,06 дена[1] | |
| 168,7° | |
| Наклон | 148,0° |
| 292,0° | |
| 109,0° | |
| Месечина на | Јупитер |
| Физички особености | |
Среден пречник | 2 км |
| 23,4 | |
Откривање
уредиОткриена е од екипа во 2003 г. астрономи на Хавајскиот универзитет под водство на Скот Шепард.[3][4] Месечината се изгубила по откривањето во 2003 г.[5][6][7][8] и повторно забележана во 2017 г. по што ѝ била дадена трајна ознака.[9]
Име
уредиМесечината го добила сегашното име во 2019 г. по битието Ефимија од старогрчката митологија, кое е дух на добрите предзнаци, пофалбата, одобрението, победничките извици и ракоплескањето, ќерка на Хефест и Аглаја, внука на Зевс.[10] Предлогот е даден на Твитер, во конкурс приреден од Карнегиевиот институт, на кој е усвоено и името на месечината Филофросина.[11][12]
Орбита
уредиЕфимија кружи околу Јупитер на просечно растојание од 19.6 Гм и прави едно свртување за 628,06 дена. Има наклон од 146° кон еклиптиката (146° кон Јупитеровиот екватор) и оди во повратна насока со занесеност од 0,2507. Ѝ припаѓа на Ананкината група на повратни неправилни месечини кои кружат околу Јупитер на оддалеченост од 19,3 до 22,7 Гм со наклон од околу 150°.
Наводи
уреди- ↑ „M.P.C. 106351“ (PDF). Minor Planet Circular. Minor Planet Center. 10 мај 2017. S/2003 J 3.
- ↑ S.S. Sheppard (2019), Moons of Jupiter, Carnegie Science
- ↑ Daniel W. E. Green (4 март 2003). „IAUC 8087: Satellites of Jupiter“. International Astronomical Union.
- ↑ MPEC 2003-E11: S/2003 J 1, 2003 J 2, 2003 J 3, 2003 J 4, 2003 J 5, 2003 J 6, 2003 J 7 March 4, 2003 (discovery and ephemeris)
- ↑ Beatty, Kelly (4 април 2012). „Outer-Planet Moons Found — and Lost“. www.skyandtelescope.com. Sky & Telescope. Посетено на 27 јуни 2017.
- ↑ Brozović, Marina; Jacobson, Robert A. (9 март 2017). „The Orbits of Jupiter's Irregular Satellites“. The Astronomical Journal. 153 (4): 147. Bibcode:2017AJ....153..147B. doi:10.3847/1538-3881/aa5e4d.
- ↑ Jacobson, B.; Brozović, M.; Gladman, B.; Alexandersen, M.; Nicholson, P. D.; Veillet, C. (28 септември 2012). „Irregular Satellites of the Outer Planets: Orbital Uncertainties and Astrometric Recoveries in 2009–2011“. The Astronomical Journal. 144 (5): 132. Bibcode:2012AJ....144..132J. doi:10.1088/0004-6256/144/5/132.
- ↑ Sheppard, Scott S. (2017). „New Moons of Jupiter Announced in 2017“. home.dtm.ciw.edu. Архивирано од изворникот на 2017-06-10. Посетено на 27 јуни 2017.
We likely have all of the lost moons in our new observations from 2017, but to link them back to the remaining lost 2003 objects requires more observations a year later to confirm the linkages, which will not happen until early 2018. ... There are likely a few more new moons as well in our 2017 observations, but we need to reobserve them in 2018 to determine which of the discoveries are new and which are lost 2003 moons.
- ↑ Sheppard, Scott S. (2017). „Jupiter's Known Satellites“. home.dtm.ciw.edu. Архивирано од изворникот на 18 март 2015. Посетено на 10 август 2017.
- ↑ „Planet and Satellite Names and Discoverers“. USGS Astrogeology Science Center. Посетено на 27 август 2019.
- ↑ „Naming Contest for Newly-discovered Moons of Jupiter“. www.iau.org. Посетено на 27 август 2019.
- ↑ „Public Contest Successfully Finds Names For Jupiter's New Moons“. www.iau.org. Посетено на 27 август 2019.