IC 7галаксија во соѕвездието Еридан, заведена во Новиот општ каталог на длабоконебесни тела.

IC 7

Соѕвездие Еридан
Епоха Ј2000.0
Положба
Ректасцензија 3 ч 40 м 7,1 с
Деклинација -18° 26' 38"
Положбен агол 118°
Податоци од набљудување
Вид на тело галаксија
Морфолошки вид SB0-a
Привиден сјај
(видлив)
13,2
Привиден сјај
(во честот. појас.)
14,1
Површински сјај 13,3 m/лм2
Физички податоци
Привидни димензии 1,6' x 0,8'
Историја
Откривач Френк Милер
Откриена 14 октомври 1887
Други ознаки ESO 548-66, MCG -3-10-29

Објектот бил предмет и на други истражувања, па освен како IC 7 се споменува и како ESO 548-66, MCG -3-10-29.

Откривање

уреди

Објектот е откриен на 14 октомври 1887 година од страна на Френк Милер.

Податоци

уреди

Податоци од набљудување

уреди

Според морфолошката класификација на галаксиите, IC 7 е од видот SB0-a.[1] Видливиот сјај со голо око изнесува 13,2 mag, а оној во рамките на интервалот од минималната до максималната честота 14,1 mag, додека површинскиот сјај изнесува 13,3 m/лм2.[2] IC 7 има привидни димензии од 1,6' х 0,8'.[2]

Астрономски податоци

уреди

Објектот е од епохата Ј2000.0. Неговата ректасцензија, односно аголот измерен меѓу еклиптиката и небесниот екватор со теме во пролетната точка, изнесува 3 ч 40 м 7,1 с, а неговата деклинација, односно висината на лакот на тој агол, -18° 26' 38".[3] Положбениот агол на објектот е во износ од 118°.[2]

Други поделби

уреди

Проучување на IC 7 е вршено од повеќе истражувачи, па поради тоа е вклучен и во други познати збирки според различн критериуми на поделба. Така, во Каталогот на најважните галаксии (PGC), објектот се среќава со ознаката 13495.

Поврзано

уреди

Наводи

уреди

Користена литература

уреди
  • Dreyer, J.L.E., New General Catalogue of Nebulae and Clusters of Stars (1888), Index Catalogue (1895), Second Index Catalogue (1908). London: Royal Astronomical Society, 1953. (28,2157)

Надворешни врски

уреди